Gli insegnamenti di San Bellarmino su un eretico sul soglio pontificio
Guarda questo video su: https://vkpatriarhat.org/it/?p=10750
Sottoscriviti al servizio di NewsLetter di PCB https://bit.ly/3Jdjdtu
Frammenti dell’opera di san Roberto Bellarmino “De Romano Pontifice”, libro II, capitolo 30:
San Roberto Bellarmino (1610): “Il papa che è manifestamente eretico cessa da sé di essere papa e capo, così come cessa di essere cristiano e membro del corpo della Chiesa”.
Questa affermazione di san Bellarmino è conforme alla Parola di Dio, alla tradizione della Chiesa ed è confermata dal sesto e dall’ottavo concili generali. Si basa sul presupposto fondamentale che un eretico si è escluso dalla Chiesa e non ne è membro e, quindi, non può esserne il capo. Questa affermazione vale pienamente per lo pseudo papa Bergoglio perché le sue eresie sono manifeste. Se la Chiesa non si oppone alle sue eresie, almeno adesso, si trasformerà in un’anti-Chiesa di Satana secondo il suo programma.
San Bellarmino spiega inoltre: “È dimostrato con argomenti di autorità e di ragione che un eretico manifesto viene deposto ‘ipso facto’. L’argomentazione dell’autorità si basa su san Paolo (Tito, 3), il quale ordina che l’eretico debba essere evitato dopo due avvertimenti, cioè dopo che si è rivelato manifestamente ostinato, cioè prima di qualsiasi scomunica o sentenza giudiziaria”.
San Bellarmino si riferisce ad argomenti di ragione e di autorità, cioè all’apostolo Paolo, e sottolinea che un eretico manifestamente ostinato è ipso facto escluso dalla Chiesa.
San Bellarmino afferma inoltre: “E questo scrive san Girolamo, aggiungendo che gli altri peccatori sono esclusi dalla Chiesa con sentenza di scomunica, ma gli eretici, con i propri atti, si esiliano e si separano dal corpo di Cristo… Il non-cristiano non può in alcun modo essere papa... La ragione per ciò è che nessuno può essere capo di ciò che non è membro. Colui non essente un cristiano non è un membro della Chiesa ed un eretico manifesto non è un cristiano, come chiaramente insegnato da san Cipriano (libro 4, epistola 2), da sant’Atanasio (scritto 2 contro gli Ariani), da sant’Agostino (lib. De grat. Christ.), da san Girolamo (Dialogo contro Lucifero) e altri; Pertanto, l’eretico manifesto non può essere papa”.
San Paolo menziona l’anatema, che significa la scomunica per aver predicato un altro vangelo. La parola anatema significa anche maledizione, e il frutto della maledizione è la dannazione eterna all’inferno per coloro che, attraverso un adeguato pentimento, non ritornano, finché c’è tempo, alla Chiesa di Cristo, non alla sinagoga di Satana, che Bergoglio e la loro setta rappresenta oggi.
Una breve istruzione basata sulle Sacre Scritture, su san Roberto Bellarmino e su papa Paolo IV applicata alla situazione attuale:
Bergoglio, che occupa la carica di capo della Chiesa, in realtà non è il capo della Chiesa di Cristo, ma dell’anti-Chiesa chiamata “Chiesa Profonda” (Deep Church). Questa non è il Corpo di Cristo, ma il corpo dell’anticristo. Lo dimostrano i fatti: Bergoglio ha intronizzato il demone Pachamama nella basilica principale della Chiesa, si è fatto consacrare pubblicamente a Satana da uno stregone in Canada, promuove un anti-vangelo sodomita e introduce anti-sacramenti come la benedizione ecclesiastica delle unioni sodomite e pseudo-sacerdozio legato alle ordinazioni invalide delle donne, delle lesbiche e dei transessuali.
Questo è il sistema dell’anticristo e Bergoglio è il capo di questo organismo malvagio! Non è il capo della Chiesa di Cristo. È un uomo consacrato a Satana, che abroga le leggi di Dio e introduce anti-leggi che contraddicono anche le leggi naturali. Con un falso vangelo (cfr. Gal 1,8-9), egli conduce alla perdizione i cattolici ingannati. L’affermazione dell’apostolo Paolo in 2 Tessalonicesi sulla ribellione contro Dio si applica pienamente a Bergoglio. Bergoglio non è un eretico qualunque; ha avuto l’intenzione fin dall’inizio di distruggere la Chiesa nella sua essenza. Niente potrebbe andare peggio per la Chiesa. Già san Roberto Bellarmino diceva: “Per la Chiesa sarebbe la condizione più miserabile se fosse costretta a riconoscere per pastore un lupo manifestamente vagante”.
Sfortunatamente, la Chiesa cattolica oggi si trova in questa condizione miserabile. A ciò contribuisce l’eresia della papolatria, che sostiene che il papa può commettere le più grandi eresie che esistano e restare papa. I papolatristi dicono: “Il Romano Pontefice non può cadere nell’eresia formale a causa dell’assistenza divina offerta ai successori di San Pietro, che viene data in risposta alla preghiera di Cristo per l’incrollabile fede di Pietro”. La storia ha dimostrato che questa affermazione contraddice la realtà. È assurdo usarla per negare fatti evidenti e far finta che le flagranti eresie di Jorge Bergoglio non esistessero.
La conseguenza è che la Chiesa, seguendo il suo esempio come se fosse un papa legittimo, deve scartare le leggi di Dio, accettare la benedizione delle unioni sodomite e accettare come cosa naturale la sua consacrazione a Satana, che ha costituito un precedente, senza cessare di riferirsi ipocritamente alla preghiera di Cristo per l’apostolo Pietro. Questo è un terribile autoinganno. Allo stesso modo, gli ebrei affermavano demagogicamente che Dio non poteva permettere che il tempio venisse distrutto. E quando stava bruciando, si gettarono nel fuoco come dei pazzi, credendo ancora che non fosse vero. Dio ha permesso la distruzione del tempio. Rimane distrutto fino ad oggi.
L’eresia della papolatria è costantemente promossa dal vescovo Schneider. Questa situazione all’interno della Chiesa è peggiore di qualsiasi persecuzione esterna sotto la quale decine di migliaia di martiri sono morti per la loro fedeltà a Gesù e ai Suoi insegnamenti. Oggi, quando il più grande eretico di tutti i tempi ha usurpato il papato, l’eresia della papolatria collabora alla distruzione interna delle radici fondamentali della fede e della morale. Mentre i papolatristi affermano ipocritamente che l’unità esterna della Chiesa non può essere spezzata, a loro non interessa l’unità interna con Cristo, che è la condizione della salvezza. Sotto l’influenza di questa eresia, la setta bergogliana prenderà gradualmente il sopravvento anche sui resti della struttura esterna, a meno che i vescovi e le loro diocesi non si separino per tempo dalla setta bergogliana e dall’eresia della papolatria.
Bergoglio giustifica i crimini più gravi dicendo che questo è “ciò che lo Spirito Santo dice alle Chiese” (Ap). Questa è una palese bugia. Tutto questo è, infatti, opera dell’anticristo, e i suoi frutti ne sono una dolorosa testimonianza. Dai frutti si può vedere che dietro lo pseudo papa Jorge Bergoglio si nasconde lo spirito dell’anticristo. L’Apostolo parla dell’uomo del peccato, del figlio della perdizione. E prosegue: “Egli si oppone e si innalza su tutto ciò che è chiamato Dio o che è oggetto di culto, fino a sedersi egli stesso nel tempio di Dio, dichiarando se stesso Dio”. (2 Ts 2, 3-4).
Bergoglio si presenta come il rappresentante visibile di Cristo sulla terra, nonostante si sia consacrato pubblicamente e provocatoriamente a Satana in Canada. In nome della falsa obbedienza, sta costringendo tutta la Chiesa e ogni singolo membro a ribellarsi a Cristo e ai Suoi comandamenti. In realtà è un rappresentante visibile di Satana, al quale si è consacrato pubblicamente. Prima ancora di riuscire a usurpare il papato, egli intendeva già abolire le leggi e i comandamenti di Dio promuovendo la legalizzazione dell’iniquità della sodomia. Bergoglio predica una dottrina diversa, un falso vangelo, per questo è incorso nel multiplo anatema di Dio secondo Gal 1,8-9.
L’Apostolo dice inoltre: “Il mistero dell’iniquità è già all’opera; c’è solo da attendere che chi lo trattiene sia tolto di mezzo. Allora si manifesterà l’iniquo, che il Signore Gesù distruggerà con il soffio della sua bocca… La venuta dell’iniquo avviene per opera di Satana… e con ogni inganno dell’iniquità per quelli che periscono, perché hanno rifiutato di amare la verità per essere salvati”. (2 Ts 2,3-10).
L’apostolo Giovanni indica ripetutamente il falso profeta dell’Apocalisse, che appare sempre in relazione alla bestia. San Giovanni dice che dalla bocca del falso profeta uscirono tre spiriti immondi, simili a rane (Ap 16,13). Bergoglio occupa la carica più alta nella Chiesa ed è, di fatto, alleato della bestia. Egli influenza l’opinione pubblica mondiale per sottomettere l’umanità alla bestia, satanizza la Chiesa con la cosiddetta benedizione delle unioni sodomite, e corrisponde a tutte le caratteristiche del falso profeta. Rimanere uniti a lui e illudersi che egli sia il santo padre, il vicario di Cristo sulla terra, è una follia suicida.
Afferma san Bellarmino: “L’opinione vera è dunque quella secondo cui un papa che è manifestamente eretico cessa da sé di essere papa e capo, così come cessa di essere cristiano e membro del corpo della Chiesa. Pertanto può essere giudicato e punito dalla Chiesa. Questo è l’insegnamento di tutti i santi padri i quali insegnarono che gli eretici manifesti perdono immediatamente tutta la giurisdizione, come insegna chiaramente anche san Cipriano (lib. 4, epist. 2)”.
In primo luogo, il fatto che sia possibile giudicare un papa eretico è espressamente affermato nel canone Si Papa, distinzione 40, e da Innocenzo III (serm. II de consec. pontif.). E non solo questo: nell’ottavo concilio (atto 7) vengono citati gli atti del concilio tenutosi a Roma sotto il pontificato di Adriano II, e in essi si vede che papa Onorio fu giustamente anatemizzato per essere stato dichiarato colpevole di eresia ... Infatti papa Adriano, e con lui il concilio di Roma, nientemeno che l’ottavo concilio (oltre che il sesto), stabilì che in caso di eresia il romano pontefice può essere giudicato. Questo per quanto riguarda san Bellarmino.
Come reagirebbe questo santo all’attuale Francesco Bergoglio, che si è consacrato a Satana e promuove la legalizzazione della sodomia e la benedizione di queste unioni? San Bellarmino difficilmente avrebbe potuto immaginare che la sede di Pietro sarebbe stata occupata da un uomo che avrebbe negato verità fondamentali con le sue azioni e costretto, sotto il terrore, all’apostasia. Ma allo stesso tempo san Bellarmino accuserebbe anche la gerarchia ecclesiastica di un’incomprensibile cecità spirituale manifestata nel fatto di aver eletto Bergoglio, di rispettarlo e di sottomettersi a lui a loro danno e a scapito della Chiesa. Resta perplesso vedere lo stato in cui si è trovata la Chiesa per aver rifiutato sistematicamente la verità, cioè il pentimento. San Bellarmino si sentirebbe costretto a dire: “Se considerate ancora come capo e rappresentante visibile di Cristo sulla terra un uomo che è in aperta ribellione contro Dio e che ha lo spirito dell’anticristo, avete perso la ragione e state andando per il cosiddetto cammino sinodale verso la dannazione eterna”.
I sostenitori dell’eresia della papolatria sicuramente obietterebbero a san Bellarmino: “Non possiamo rompere l’unità, cadremmo nello scisma”.
San Bellarmino risponderebbe loro: “Avete perso la ragione? L’obiettivo dell’uomo è salvare la propria anima! La condizione per questo è avere una vera dottrina e morale; Questo è ciò su cui si fonda la Chiesa cattolica. La setta bergogliana è una ribellione contro Dio e sradica la dottrina fondamentale della Chiesa. Se qualcuno sta distruggendo le fondamenta stesse e voi vi sottomettete a lui, allora è colpa vostra perché non amate la verità. A questa situazione si applicano le parole dell’apostolo Paolo nella lettera ai Tessalonicesi sulla venuta dell’anticristo, il figlio della perdizione. Siete ciechi e non lo vedete? “Le azioni di quest’uomo dimostrano che non è un membro della Chiesa e quindi non può esserne il capo”. E san Bellarmino aggiungerebbe anche oggi: “Questo è l’insegnamento di tutti i santi padri, i quali insegnarono che gli eretici manifesti perdono immediatamente tutta la giurisdizione”. Da questo è chiaro che Jorge Bergoglio non è il papa!
+ Elia
Patriarca del Patriarcato Cattolico Bizantino
+ Metodio OSBMr + Timoteo OSBMr
Vescovi Segretari
4
views
Las cuatro herejías fundamentales de Bergoglio
Este video se puede ver también aquí: https://vkpatriarhat.org/es/?p=13957
Suscríbase a los boletines del PCB https://bit.ly/3zyTacR
Bergoglio es culpable de proferir herejías en cuatro áreas básicas.
La primera área es proclamar la falsa misericordia.
En las Escrituras, recibir la misericordia de Dios siempre está vinculado al arrepentimiento. Esto se expresa en la parábola del hijo pródigo. La proclamación de la falsa misericordia, sin embargo, elimina esta condición para la salvación, es decir, el arrepentimiento. Jesús nos exhorta: «Si no os arrepentís, todos pereceréis» (Lc 13, 3).
Bergoglio predica herejías y se aprovecha de la autoridad papal usurpada para enseñarlas públicamente. Comete este crimen a sabiendas y voluntariamente. Exige la imitación, es decir, el poner en práctica de sus herejías. Se apoya en un sistema de mentiras que es muy eficaz. Esto se debe a que se compone de verdades muy vívidas y transmitidas con sensibilidad que tocan el corazón. Por ejemplo, explica que Jesús es misericordioso y perdonador y, por tanto, el diablo es impotente contra un pecador arrepentido. Un pecador arrepentido, sin embargo, también tiene un deseo sincero de romper con el pecado. Pero esto es lo que Bergoglio ni quiere ni permite. Por eso el término «contrición» y otros términos bíblicos son solamente frases manipuladoras en su boca. Entonces no es el diablo, sino el Jesús perdonador quien es impotente porque el pecador no acepta el perdón; lo rechaza. Esto se debe a que Bergoglio enseña a no considerar el pecado como pecado, sino a persistir en él. Embota la conciencia de los sodomitas con frases como «Dios te ama tal como eres, así que ámate a ti mismo». De este modo, les impide arrepentirse para salvación.
El сatecismo del cardenal checoslovaco Frantisek Tomasek de 1955 enumera los pecados contra el Espíritu Santo:
El primero es: confianza presuntuosa en la misericordia divina. Bergoglio asegura deliberada y unilateralmente a los pecadores la misericordia de Dios para que no se aparten del pecado, sino que tengan ―como dice san Basilio― más valor para pecar, ya que no se debe proclamar la verdad sobre la condenación eterna. Bergoglio mantiene a los pecadores en el camino de la perdición haciendo intencionadamente demasiado hincapié en la misericordia de Dios.
El segundo pecado contra el Espíritu Santo figura en el catecismo como: la impugnación de la verdad cristiana conocida. Bergoglio, entre otras cosas, impugna la verdad sobre la sodomía, que está claramente condenada en la Sagrada Escritura como un pecado abominable que hace caer fuego del cielo.
Otro pecado contra el Espíritu Santo enumerado en el catecismo es: la obstinación del corazón hasta la muerte. Al introducir la bendición de las uniones homosexuales y enfatizar la «fidelidad» en la relación pecaminosa que él llama «amor», Bergoglio crea las condiciones para que los pecadores permanezcan obstinados en este pecado hasta la muerte. Al hacerlo, Bergoglio no solo comete pecados contra el Espíritu Santo él mismo, sino que también enseña a otros a cometerlos y crea las condiciones para estos pecados.
La segunda área en la que Bergoglio es culpable de herejía es la legalización eclesiástica de la homosexualidad.
Respondió a la pregunta sobre la homosexualidad con otra pregunta: «¿Quién soy yo...?». De este modo, en realidad, dio la respuesta de que es un hereje manifiesto. Si fuera cristiano, y más aún si realmente fuera el papa, estaría obligado a llamar claramente al pecado de la homosexualidad pecado y mostrar al pecador la necesidad del arrepentimiento salvador. Pero él, como hereje manifiesto, ha perseguido el objetivo de derogar la ley de Dios y legalizar el pecado.
Hace tiempo que se excomulgó a sí mismo por una herejía flagrante, que ahora se ha manifestado plenamente en su camino sinodal LGTBQ, y por lo tanto no puede ser la cabeza de la Iglesia. Esta verdad la subraya san Belarmino y otros doctores y padres de la Iglesia, basándose en la esencia misma de las enseñanzas de Cristo. Bergoglio ha promovido abiertamente la sodomía con palabras, gestos y acciones en toda ocasión desde que ocupó el más alto cargo eclesiástico. No permitió que los obispos de Estados Unidos abordaran el problema de la sodomía en 2018 cuando se lo pidieron. Destituyó al cardenal Müller como prefecto de la Congregación para la Doctrina de la Fe porque el cardenal se negó a defender injustamente a un homosexual. Despidió a otro prefecto de la Congregación y a su secretario porque emitieron un comunicado según el cual la Iglesia no podía bendecir el pecado de la homosexualidad. Él mismo besó de manera ostentosa los pies a un transexual en el marco de la celebración del Jueves Santo. El lavatorio de pies está asociado con la última cena. Jesús no lavó los pies a los enemigos de la Iglesia, ni a las mujeres, ni a los transexuales, sino a sus apóstoles elegidos. Con este gesto, Bergoglio reveló quiénes son sus apóstoles pro-LGTBQ.
Ha abusado de la autoridad papal para sancionar de facto el transexualismo junto con el delito de reasignación de género. Además, Bergoglio no solo lavó los pies, sino que incluso los besó, lo que es un acto de latría, es decir, veneración que se tributa solo a Dios. Con este gesto, abrió la puerta a demonios LGTBQ inmundos y cometió idolatría. Escudándose en la autoridad papal, recibió otro dios para la Iglesia y luego se entregó ostentosamente a Satanás en Canadá. Esto sucedió en 2022, ya en el período del camino sinodal. De esta manera estableció un modelo para todos los católicos del camino de la apostasía de Cristo.
En cuanto a la pureza moral, recordemos las palabras de Jesús: «Habéis oído que se dijo: “No cometerás adulterio”. Pero yo os digo que todo el que mire a una mujer para codiciarla, ya cometió adulterio con ella en su corazón. Si tu ojo derecho te es ocasión de pecar, arráncalo y échalo de ti; porque te es mejor que se pierda uno de tus miembros, y no que todo tu cuerpo sea arrojado al infierno…» (Mt 5, 27-29).
Si el mandamiento «no cometerás adulterio» debe ser tratado con tal radicalismo, ¿qué podemos decir de la sodomía pervertida o de todo el camino sinodal LGTBQ? Recordemos al menos que la Palabra de Dios advierte claramente que el castigo por este pecado es tanto fuego temporal (2 P 2, 6) como fuego eterno (Judas 1, 7).
Las frases del Sínodo de que el Espíritu Santo les ha revelado ahora que la sodomía ya no es pecado, son una mentira diabólica y una blasfemia contra el Espíritu Santo. Esta mentira no se la reveló el Espíritu Santo, sino el espíritu del diablo, un espíritu inmundo.
La tercera área son las herejías contra la Eucaristía.
El propósito de recibir el Cuerpo y la Sangre de Cristo es fortalecerse en la lucha contra el pecado, no endurecerse en el pecado. Bergoglio ordena que reciban la Eucaristía personas sin confesión, sin contrición y sin ninguna voluntad de reconocer y arrepentirse del pecado, es decir, las personas LGTBQ. Esto es una incitación pública al sacrilegio. Las Escrituras advierten claramente que tal persona come y bebe juicio para sí (1 Co 11, 29).
Además, en el documento final del Sínodo sobre la Amazonía, Bergoglio introduce ritos paganos y el espíritu pagano directamente en la liturgia. Es un montón de herejías contra la Eucaristía. El cardenal Brandmüller dijo que no se trataba solo de herejías, sino de franca estupidez.
Al impulsar la pseudopandemia, Bergoglio ordenó a los sacerdotes que usaran guantes de goma cuando sostuvieran la Eucaristía. La promoción de la ordenación de mujeres como diaconisas y, consecuentemente, como sacerdotisas y obispas, conduce también a la degradación del Santísimo Sacramento y del sacramento del orden sagrado.
La cuarta área son los pecados contra el primer mandamiento.
Además de las herejías relacionadas con verdades dogmáticas en el ámbito de la fe, Bergoglio también comete idolatría pública. Participó activamente en un ritual pagano en los Jardines del Vaticano con magos y brujas. Luego entronizó solemnemente al demonio Pachamama en la basílica de San Pedro. El pináculo de su idolatría fue una consagración pública a Satanás bajo la guía de un chamán en Canadá. Estas son herejías manifiestas. Con este espíritu, Bergoglio propugna el diálogo interreligioso, que también es una herejía flagrante.
La declaración herética que Bergoglio firmó en Abu Dabi contiene la herejía de que la pluralidad de religiones es la voluntad de Dios, en otras palabras, que el culto pagano a los demonios es supuestamente la voluntad de Dios. Esta posición obviamente herética destruye la verdadera misión y convierte a los misioneros en meros trabajadores culturales y sociales.
Dios castiga la idolatría hasta la tercera y cuarta generación (Dt 5, 9). Los idólatras no tendrán parte en el reino de Dios (1 Co 6, 9; 1 Tm 1, 10; Ap 21, 8).
Hemos señalado cuatro áreas básicas de las herejías de Bergoglio. Está meridianamente claro que Bergoglio es un hereje múltiple y manifiesto que abusa del papado para hacer proliferar herejías dentro de la Iglesia. La única solución es que los obispos y sacerdotes se separen de él porque él y su secta no abandonarán voluntariamente los cargos eclesiásticos ocupados. ¡El mayor obstáculo para el paso salvador, es decir, para la separación del hereje, es la herejía suicida de la papolatría!
+ Elías
Patriarca del Patriarcado católico bizantino
+ Metodio OSBMr + Timoteo OSBMr
obispos secretarios
26
views
I fondamenti della preghiera interiore /Parte 1/
Guarda questo video su: https://vkpatriarhat.org/it/?p=10728
Sottoscriviti al servizio di NewsLetter di PCB https://bit.ly/3Jdjdtu
Nella preghiera interiore è necessario prendere coscienza delle verità essenziali che riguardano individualmente ogni persona, cioè la morte, il giudizio di Dio e l’eternità. La contemplazione cristiana si è tradizionalmente concentrata su due ambiti. Il primo ambito sono le cose ultime (Novissimi) dell’uomo, il secondo è la sofferenza di Cristo e la Sua morte. Torniamo a queste fonti spirituali anche adesso.
Principi di preghiera interiore
Importante è la posizione di preghiera: mettersi in ginocchio o stare in piedi con le braccia alzate.
All’inizio e per un certo periodo, l’espressione ad alta voce ci aiuta a focalizzare la nostra attenzione. Le Scritture dicono: “Lo Spirito stesso intercede per noi con gemiti inespressi” (Rm 8,26). La preghiera in lingue è solitamente semplificata qui in parole di due sillabe. Molti hanno esperienza con le parole “mana” o “bara”. Si possono usare anche altre parole bisillabe, ma bisogna fare attenzione che alcune di esse non si riferiscano a un mantra pagano, cioè al nome di un demone. La parola “mana” è menzionata in Es 16,31 e “bara” significa “creare” (Gen 1,1). Gesù si definisce “il pane spirituale”, la manna di Dio. Ma qui non si tratta del significato delle parole; In sostanza non è altro che una semplice manifestazione sonora portante che ci dispone alla preghiera interiore. Il Salmo 27 e altri menzionano questo grido del nostro spirito: “Ascolta, Signore, la mia voce e rispondimi”.
Per quanto riguarda gli ordini contemplativi, è utile dedicarsi a questa preghiera interiore da tre a cinque ore al giorno. È possibile saltarla un giorno alla settimana.
Se pregano donne ferventi, pensionate o terziarie, seguono un programma di preghiera stabilito secondo le loro capacità e possibilità.
Per quanto riguarda le comunità sacerdotali che dedicano il lunedì e parte del martedì alla preghiera e alla Parola di Dio, è consigliabile pregare in questo modo per almeno tre ore in quel giorno. La quarta ora può essere dedicata alla recita del breviario (liturgia delle ore) o del rosario.
Le parole motivazionali introduttive alla preghiera sono adatte ai principianti; Successivamente basterà introdurre solo brevemente la parte successiva.
Quando si prega è raccomandabile avere a portata di mano un orologio, un quaderno e una Bibbia.
La prima parte della preghiera interiore è una meditazione sui Novissimi dell’uomo. Nella seconda parte ci concentriamo sulla croce di Cristo e sulla Sua morte redentrice. La prima contemplazione dura 20 minuti. Iniziamo con la parola motivante.
Parole di motivazione per la prima parte:
La Parola di Dio dice: “Vi siete avvicinati… alla città del Dio vivente, alla Gerusalemme celeste e alle miriadi di angeli, all’assemblea universale e alla chiesa dei primogeniti che sono scritti nei cieli, a Dio, il giudice di tutti…” (Eb 12,22ss).
Diventa consapevole della realtà della morte che ti attende. Gesù dice: “Siate preparati, perché non sapete né il giorno né l’ora”.
La seconda verità: il giudizio di Dio. Gesù dice: “Non c’è nulla di nascosto che non sia manifestato. Renderai conto di ogni parola oziosa”.
La terza verità: cielo eterno, inferno eterno. Entrambi sono eterni. Decidiamo in tempo come sarà la nostra eternità.
La quarta verità: la misericordia di Dio dura solo durante la vita terrena e richiede il pentimento: “Se camminiamo nella luce, il sangue di Cristo ci purifica da ogni peccato”.
Ora riponi i tuoi peccati sotto la croce di Cristo e chiedi perdono. Guarda con fede le ferite di Cristo, nei Suoi occhi, e ricevi il perdono.
Poi segue la preghiera propria in cui rifletti su queste quattro verità.
Nella parte successiva della preghiera – a differenza della prima parte, che era più una contemplazione libera – ci concentriamo intensamente sulla Parola di Dio. Il suo inizio può essere paragonato al lancio di un razzo a tre stadi. Richiede un’enorme quantità di energia per decollare e superare la forza di gravità. Senza abnegazione interiore ed esteriore, non possiamo liberarci dalla gravità del nostro egocentrismo e vanità. Entrare alla presenza di Dio e poi dimorare nella Sua parola richiede di raccogliere tutte le nostre forze fin dall’inizio.
Parole di motivazione per la parte successiva (Rm 6,6)
“Sappiamo che il nostro vecchio uomo fu crocifisso con lui (con Cristo) affinché il corpo del peccato fosse annullato...” La lettera delle Scritture deve essere accolta nello Spirito di verità e applicata nello stesso Spirito. La parola “concrocifisso” (in greco synestaurothé) all’aoristo significa che un evento accaduto nel passato continua nel presente. Perciò possiamo dire: “era ed è crocifisso”. Ma da parte nostra, il verbo “è”, che esprime una realtà presente, richiede una fede che ci unisce nel presente a Gesù e a ciò che Egli ha fatto per noi. Questa è una cooperazione di fede da parte nostra. Riceviamo per fede e poi rimaniamo in questa realtà e teniamo conto di essa nella nostra vita. Questa è la fede biblica e salvifica. Ora cerca di rimanere intensamente nella realtà di questa parola e, quindi, alla presenza di Dio per un quarto d’ora. Concentrati sul cosiddetto momento presente, che è elemento di unione spirituale nella preghiera interiore; È una specie di fermata del tempo. Immagina di essere aggrappato alla croce o addirittura appeso con le mani inchiodate ai piedi di Gesù. L’intero globo, impregnato delle metastasi spirituali del male, del peccato originale, è appeso ai tuoi piedi. Questa metastasi è presente in ogni anima umana. Ma ora tutto questo sistema del male è collegato attraverso te alla croce di Cristo; Questo vecchio uomo è ora paralizzato, crocifisso, cioè “il corpo del peccato è annullato” (Rm 6,6b). Tutte le anime umane sono permeate dallo stesso vecchio uomo, che è il corpo del peccato. Sospeso sul globo, vedi un abisso oscuro sotto. Ora tieni il vecchio uomo inchiodato alla croce per fede. È in te ed è in tutte le persone. La Sacra Scrittura indica: “il nostro vecchio uomo”; “sappiamo che il nostro vecchio uomo” – non solo il mio vecchio uomo, ma il nostro vecchio uomo – “fu crocifisso con Cristo”. Concentrandoti sulle parole “con Lui”, guarda di tanto in tanto il volto di Gesù, sapendo che ora sei in unione spirituale con Lui, che ora sei insieme a Lui. Aggrappati a questo per fede e non lasciarlo andare. Non lasciare che ti distragga nessun pensiero o sogni ad occhi aperti; rimani semplicemente nella parola di Dio.
Senti una certa pressione del male proveniente dal vecchio uomo che ti tira giù. In quel momento puoi ripetere nel tuo pensiero: “Non lascerò andare!”, e poi ancora: “insieme con Lui” (crocifisso). In questo modo, non solo il mio vecchio uomo, ma il nostro vecchio uomo è paralizzato in questo momento, sia in me che in (tutti) voi. Questa è la tua missione. Puoi pensare ai diversi continenti: ora il vecchio uomo è paralizzato, ora, in questo momento, il sistema del male non può funzionare.
Questo quarto d’ora è una lotta spirituale per la vigilanza in unione con Gesù. Non permettere nessun pensiero che distragga; Mantieni semplicemente la tua mente concentrata sulla parola “insieme, insieme” (con Lui). L’infezione spirituale, o il vecchio uomo, è una; È un’infezione del diavolo. Oggi può essere paragonato a un vaccino spirituale genetico dannoso. Questo avvelenamento spirituale è dentro di noi, anche se non ce ne rendiamo conto. Ma vediamo i suoi frutti negativi: ogni male e, in definitiva, la morte fisica. Tuttavia, nel momento stesso in cui ti unisci spiritualmente mediante la fede alla croce di Cristo, paralizzi questa potenza del male. Gesù ha già paralizzato il vecchio uomo sul Calvario. Il nostro vecchio uomo fu crocifisso con Cristo, come testimonia la Sacra Scrittura. Quindi Gesù non fu crocifisso da solo. Fisicamente lo era, è vero, ma spiritualmente fu crocifisso con il vecchio uomo. In questo momento sei unito a Gesù e sei allo stesso tempo rappresentante dei peccatori. Agisci anche nel loro nome, che gli piaccia o no, che lo sappiano o no. Poiché il vecchio uomo anche è dentro di te, ora hai il diritto di tenerlo inchiodato alla croce. Quando lo tieni inchiodato alla croce, non è separato dagli altri, ma unito con loro; Formano un tutto, è un intero meccanismo, un’intera rete. Attraverso la fede nella parola di Dio, sai anche che il nostro, il nostro vecchio uomo, è ora crocifisso con Cristo attraverso di te. Era ed è! Questa è una fede che si estende dal tempo all’eternità.
È stato un intenso quarto d’ora di crocifissione con Cristo. Sappiamo che questo mistero della fede agisce nell’ambito spirituale. Quando sei unito con Gesù crocifisso, Egli paralizza tutto l’organismo oscuro del vecchio uomo in tutte le anime. In quel preciso momento, la grazia di Dio opera in queste anime. Molti ricevono la luce per convertirsi, altri tentati di commettere il male rimangono paralizzati, i moribondi ricevono la grazia della salvezza.
Passiamo ora alla verità espressa nei seguenti versetti biblici: “Gesù, vedendo sua madre e presso di lei il discepolo…, disse a sua madre: ‘Donna, ecco tuo figlio!’ Poi disse al discepolo: ‘Ecco tua madre!’ E da quell’ ora il discepolo l’accolse in sé (in greco: eis ta idia)”.
Rimaniamo in questa verità per altri 15 minuti, sperimentando il trapianto spirituale di un cuore nuovo.
Prova a percepire e vivere le seguenti parole: Gesù vide il discepolo; Ora mi vede come suo discepolo. Gesù parla al discepolo; ora parla a me. Puoi guardarlo negli occhi in spirito e ora compi il Suo testamento con la stessa fede e dedizione del discepolo Giovanni presso la croce. “Il discepolo l’accolse in sé”, in greco “eis ta idia”, in latino “in sua”, cioè nel profondo del suo essere. Come ha accolto in sé la Madre di Gesù? Per fede.
La Madre di Dio ha detto a Fatima: “Alla fine, il mio Cuore Immacolato trionferà”.
Questi 15 minuti non richiedono tanta concentrazione; l’atto di accogliere in noi la Madre di Gesù e le parole ad esso legate possono essere vissuti più liberamente.
Quando accogliamo spiritualmente la Madre di Gesù nel nostro cuore, ci rendiamo conto che Ella è la nuova Gerusalemme, ovvero il tabernacolo vivente di Dio, dove Dio si incontra con gli uomini (cfr. Ap 21,2-3). La nuova Gerusalemme è simboleggiata da un quadrato (Ap 21,16).
Chiediamo: Come è la nostra prima madre Eva e il suo codice genetico spirituale del male presente in noi umani? Non possiamo vederlo, ma sperimentiamo ogni giorno i frutti di questo male ereditato. Attraverso il peccato Eva, la madre del genere umano, ha ricevuto l’infezione del diavolo, il veleno del serpente infernale, cioè l’orgoglio e l’emancipazione da Dio, ovvero l’egocentrismo. La Madre di Gesù è la donna nuova che, invece, schiaccia la testa del diavolo (Gen 3,15). Lei è la nuova Madre, la Madre del primogenito, cioè Gesù, e dei secondogeniti, che hanno ricevuto Gesù. Maria, Madre di Gesù e Madre nostra, è piena di grazia: kecharitoméne (Lc 1,28). Sappiamo che l’essenza del peccato originale consiste nella privazione della grazia, e proprio a causa della prima donna Eva noi ne siamo stati privati. Il fatto che Maria sia piena di grazia significa, di conseguenza, che Ella è tutta immacolata, senza la macchia del peccato che ci è stato trasmesso dalla prima madre, Eva.
Finalmente puoi rendersi conto: ho accolto la Madre di Gesù. Ho un cuore nuovo.
Possiamo dedicare gli ultimi cinque minuti di quest’ora alla condivisione della testimonianza.
Queste due verità: la crocifissione (15 minuti) e l’accoglienza della Madre di Gesù (15 minuti) ci predispongono a ricevere le altre quattro verità che sono legate alle ultime quattro parole dalla croce. Ne parleremo nella seconda parte, nell’introduzione al mistero della morte di Cristo. La Sacra Scrittura dice: “Non sapete che mediante il battesimo siamo stati immersi nella morte di Cristo?” (cfr. Rm 6,3 ss.)
25
views
Fiducia supplicans: ¿Cuál debería ser la reacción adecuada de los obispos de los países V4?
Este video se puede ver también aquí: https://vkpatriarhat.org/es/?p=13920
Suscríbase a los boletines del PCB https://bit.ly/3zyTacR
Estimados cardenales y obispos de Hungría, Polonia, Eslovaquia y la República Checa:
La publicación de la declaración doctrinal Fiducia supplicans ha marcado un punto de inflexión radical en la Iglesia católica. Sin embargo, en el sistema de cambios constantes de Bergoglio, muchos ya no son capaces de verlo. En esencia, el Decálogo ha sido dejado de lado y sustituido por un antidecálogo idolátrico y sodomítico. Un cambio similar ocurrió en Europa con la adopción del Tratado de Lisboa. Por supuesto, vosotros como obispos católicos ortodoxos, no podéis estar de acuerdo con Fiducia supplicans. Pero si permanecéis pasivos, dais, de hecho, vuestro consentimiento tácito.
Lo que el papa inválido, el hereje manifiesto Bergoglio, predica y representa ya no es la doctrina católica, ni es la Iglesia católica. Así que vosotros, estimados obispos de los países del Grupo de Visegrado (V4), os enfrentáis hoy a una elección existencial. La primera opción es separarse del hereje manifiesto y de sus enseñanzas. La segunda opción es que no os separéis y os veáis obligados a bendecir a las uniones homosexuales, incurriendo así, ipso facto, en la excomunión latae sententiae y en la maldición de Dios según Ga 1, 8-9. La tercera opción es que no os separéis y no bendigáis la sodomía, pero entonces pronto seréis destituidos por desobediencia al llamado santo padre Francisco I o II o III.
En su sermón, el arzobispo emérito eslovaco Ján Babjak resaltó varios hechos importantes. Dijo que algunos cardenales, obispos e incluso el papa se habían desviado de las inmutables verdades y principios divinos. Pronosticó que habría una división dolorosa. Expresó la convicción de que la mayoría de los obispos ―probablemente se refería a los obispos de los países V4― seguirían siendo fieles a la enseñanza católica.
Arzobispo emérito Babjak: «Tengo que comentar algo muy malo y peligroso dentro de la Iglesia, lo que ocurrió en el Vaticano antes de Navidad, a pesar del hecho de que en 2021 la Congregación para la Doctrina de la Fe había emitido una proclamación firmada por el papa en la que afirmaba que la Iglesia no podía bendecir a las parejas del mismo sexo, ya que no podía bendecir el pecado. Y ahora, cinco días antes de Navidad, esta misma congregación lo cambió».
Si el papa aprueba una proclamación que confirma claramente la doctrina de la Iglesia y dos años después emite una declaración contradictoria que legaliza un pecado muy grave, es una prueba de que esta persona es 1) un hereje manifiesto, que no puede ser la cabeza de la Iglesia, y 2) un mentiroso y embaucador declarado.
Arzobispo emérito Babjak: «¿Qué significa esto? ¿Que ahora se puede bendecir el pecado? Pregunto: ¿Hacia dónde va la Iglesia?».
¿Hacia dónde va la Iglesia? A través de su transformación en una anti-Iglesia de la Nueva Era, completada el 18 de diciembre, se dirige bajo la batuta de Bergoglio hacia la destrucción. Los que permanecen bajo la jurisdicción de Bergoglio se ven obligados a abrazar su antievangelio. Al hacerlo, se excluyen a sí mismos de la unión con Cristo. La enseñanza de Bergoglio ya no es la enseñanza de la Iglesia católica, ni es la Iglesia católica.
En cuanto a la bendición de la sodomía, los obispos de Camerún emitieron un comunicado el 21 de diciembre de 2023, en el que anuncian: «Declaramos inconforme cualquier forma de bendición, pública o privada, que tienda a reconocer a las “parejas del mismo sexo” como un estado de vida» (párr. 6). ¡Que esta posición clara dé impulso también a los obispos de los países V4!
Al final de su carta pastoral, el obispo húngaro János Székely escribió: «De acuerdo con la decisión de la Conferencia Episcopal de Hungría, insto a los sacerdotes a no bendecir a las parejas del mismo sexo...».
La Conferencia Episcopal de Polonia también rechaza la declaración herética Fiducia supplicans.
El arzobispo emérito Babjak dijo además: «Por desgracia, vemos que no solo este mundo no va por el buen camino, sino que tenemos que admitir que incluso la Iglesia se está desviando de las verdades y principios divinos inmutables o, mejor dicho, algunos en la Iglesia: laicos, sacerdotes, obispos, cardenales y ahora incluso el propio papa».
Sí, es cierto que la Iglesia se está desviando de las verdades y principios divinos inmutables. Desafortunadamente, esto comenzó ya con el Segundo Concilio Vaticano. El actual papa ilegítimo lleva a su madurez el espíritu del Vaticano II. Las metástasis ocultas han surgido completamente con la bendición del pecado de la sodomía. La solución es arrepentirse, llamar verdad a la verdad, herejía a la herejía y hereje al hereje. El arzobispo emérito afirmó con dolor que incluso el así llamado papa se había desviado de la fe.
El arzobispo emérito Babjak: «Es incomprensible, porque causará mucho caos y confusión. Y sobre todo el diablo se beneficiará de la pérdida de fe en muchas personas. Así pues, en mi opinión, a la Iglesia le espera una gran división, una dolorosa división».
Esta dolorosa división, de la que habla el arzobispo emérito, es inevitable en las condiciones actuales después del 18 de diciembre. En otras palabras, Bergoglio ya se ha separado claramente de la doctrina católica y de la Iglesia católica por el antievangelio y el principio del cambio de paradigma que formuló abiertamente en el motu proprio del 1 de noviembre de 2023. Este cambio de paradigma ya lo ha puesto en marcha con la llamada declaración doctrinal Fiducia supplicans. Si los católicos siguen llamando «santo padre» a un hereje manifiesto que predica un antievangelio sodomítico, y, además, se ha entregado a Satanás en Canadá, están en cisma y apostasía de Cristo junto con él. Si se niegan a separarse de él, él los arrastrará en masa al camino ancho de la perdición eterna.
Por otro lado, es un disparate llamarlo cisma cuando un obispo católico y su diócesis se apartan del archihereje Bergoglio para preservar la doctrina católica y permanecer en la Iglesia de Cristo. Bergoglio ha traicionado abiertamente a Cristo y se ha alejado de los fundamentos de la fe y la moral católicas. Se ha unido a la rebelión de Sodoma y se ha separado de la Iglesia de Cristo. Él y su secta quieren llevar a los católicos masivamente a su camino de traición a Cristo.
El arzobispo emérito Babjak: «Pero estoy convencido de que la abrumadora mayoría de los obispos seguirá siendo fiel a la doctrina ortodoxa de la Iglesia, y que también llevarán al pueblo de Dios a esa fidelidad».
¿Qué significa ser fiel a la doctrina ortodoxa de la Iglesia? Anteriormente, la garantía de fidelidad a la doctrina era la unidad con el papa ortodoxo. Pero hoy es al revés. El papado está ocupado por el archihereje declarado Jorge Bergoglio, quien se deja llamar «vicario de Cristo en la tierra», aunque se ha consagrado públicamente a Satanás y predica un antievangelio sodomítico.
Ojalá la convicción del arzobispo emérito sobre la fidelidad a la doctrina ortodoxa se haga realidad al menos en los países de Europa del Este, es decir, en los países V4, a saber, en Polonia, Hungría, Eslovaquia y la República Checa. En cuanto a Alemania, Bélgica, Países Bajos o Austria, el cristianismo está muriendo por ahí debido a las herejías y el rechazo de los mandamientos de Dios.
Solo hay una condición para la salvación: los obispos, los sacerdotes y los fieles deben separarse del papa ilegítimo.
El arzobispo emérito Babjak: «E incluso se ha convertido en un secreto a voces que hay intentos de crear una especie de Iglesia universal en la que deberían fusionarse las distintas Iglesias. Es una herejía; no hay otra forma de llamarlo».
Esa Iglesia universal es la Iglesia de la Nueva Era en consonancia con el programa de los francmasones: un solo gobierno, una única moneda y una sola religión, una anti-Iglesia. Esa sola religión, sin embargo, es un retorno al paganismo, es decir, a la adoración de los demonios y del diablo. Para crear esta religión del Anticristo, Bergoglio está utilizando la estructura externa de la Iglesia católica. Ya ha cambiado la enseñanza reemplazándola por una nueva y herética, y sustituyó al Espíritu de Cristo por el espíritu del Anticristo. Ahora lo único que le importa a él y a su secta es que este sistema apóstata vaya arraigando poco a poco. Si los fieles obispos y sacerdotes católicos se niegan a adoptar la nueva enseñanza, es decir, a bendecir la sodomía, o si no están dispuestos a entregarse a Satanás como Bergoglio en Canadá, serán expulsados. Tras los cambios de personal, el antidecálogo y el anticredo se introducirán en la llamada práctica pastoral conforme al programa de Bergoglio.
Estimados obispos de Hungría, Polonia, Eslovaquia y la República Checa, aunque no tenéis condiciones tan ideales como los obispos de África, el actual gobierno, tanto en Hungría como en Eslovaquia, no os perseguirá por vuestras actitudes veraces. En Polonia existe todavía una sana intelectualidad católica dispuesta a luchar para salvar y restaurar la Iglesia católica. También hay una mayoría de los obispos en la República Checa que no están de acuerdo con el programa apóstata de Bergoglio. Vosotros, estimados obispos de los países V4, podéis inspiraros en los obispos de Camerún o Malawi, o en la carta del obispo húngaro J. Székely. Deberíais escribir o una carta pastoral común o cada uno de vosotros su propia carta pastoral para vuestra nación. En esta carta pastoral, es necesario explicar claramente a los fieles la situación que se produjo después del 18 de diciembre de 2023.
La carta pastoral familiarizará a los fieles con dos opciones básicas: o bien los católicos en el territorio dado permanecerán bajo el mando del papa inválido Jorge Bergoglio, quien se ha separado públicamente de la doctrina católica, o bien se separarán de él y de su secta. Al separarse, seréis los primeros en crear las condiciones para un papa católico ortodoxo y, por lo tanto, asimismo para la conservación de la doctrina católica y de la Iglesia católica. La restauración de la Iglesia también tendrá que llevarse a cabo desde abajo, empezando por cada creyente y cada familia. La base es la oración común de la familia, preferiblemente de las ocho a las nueve de la noche.
Además, en esta carta pastoral, deberíais instar a los sacerdotes a dejar de mencionar el nombre del papa ilegítimo en la liturgia. Después de la publicación de la herética Fiducia supplicans, este es ahora vuestro deber sagrado ante Dios.
Estimados obispos de los países V4, sed valientes. Dios no os ha colocado en este tiempo para ser apóstatas y cobardes, sino héroes y defensores de la fe.
+ Elías
Patriarca del Patriarcado católico bizantino
+ Metodio OSBMr + Timoteo OSBMr
obispos secretarios
43
views
Velikonoční manifestace, Olomouc 31.3.2024
Toto video je možné zhlédnout i zde: https://vkpatriarhat.org/cz/?p=51787
Odebírat aktuální informace od BKP https://bit.ly/3BhmCoT
47
views
Velikonoční manifestace, Obnova rodiny ‒ vzkříšení národa /Praha, 1.4.2024/
Toto video je možné zhlédnout i zde: https://vkpatriarhat.org/cz/?p=51783
Odebírat aktuální informace od BKP https://bit.ly/3BhmCoT
30
views
A raiz espiritual do ego e o caminho da vida do homem
Este vídeo também pode ser visto aqui: https://bcp-video.org/pt/a-raiz-espiritual/
Inscreva-se para receber os boletins informativos do PCB https://bit.ly/3S5BcWx
O homem não tem apenas uma dimensão material, que recebe do pai e da mãe. O homem é essencialmente um ser espiritual. Deus criou o homem formando-o de matéria, do pó da terra, e soprou nele o Seu espírito. O homem tornou-se uma alma vivente, isto é, um ser mental e racional, diferentemente dos animais (cf. Gn 1-3).
O pecado original, um veneno espiritual, entrou na alma do homem por causa da transgressão do mandamento de Deus. O homem tornou-se culpado da desobediência a Deus, o Ser Supremo. Ao mesmo tempo, ele se abriu para outro ser espiritual, o diabo.
A essência do código genético do mal na alma humana é afastar-se de Deus e divinizar-se a si mesmo. Este egocentrismo, no seu nível mais elevado, é uma identificação com o espírito da mentira e do mal, ou seja, o diabo. A semente do diabo é uma parte intrínseca do ego humano. É o chamado pecado original, ou a raiz espiritual, ou o germe do mal em nossa alma. Do ego vem todo o mal que foi cometido ou será cometido na humanidade. O germe do mal no homem é um mistério profundo; transcende o tempo e não deixa de existir com a morte do indivíduo ou da humanidade. O chamado superego, ou espírito humano, está intimamente ligado à alma. Permanece como na prisão da alma (psique), que está infectada pelo veneno espiritual do pecado original e por um programa autodestrutivo. Este veneno turva a mente e torna-a incapaz de reconhecer a verdade, especialmente a verdade espiritual. A vontade inclina-se para o mal.
O germe do mal na alma, isto é, o pecado original, está programado para o suicídio espiritual gradual. Pelo contrário, a meta dada por Deus para cada pessoa é a vida eterna em felicidade suprema. O espírito humano anseia por Deus, fonte da verdade e do amor eterno. Aos poucos, o código genético do mal abafa a consciência, ou seja, a voz de Deus na alma. Dissimuladamente, através de mentiras e auto-enganos, ele persegue o seu objetivo: a emancipação ou, em outras palavras, a separação de Deus. O egocentrismo traz a morte eterna, isto é, a separação da fonte da verdade e da felicidade. Este estado de separação do espírito humano de Deus é a essência do sofrimento eterno que chamamos de inferno. O diabo é um espírito maligno, é mentiroso e assassino (Jo 8,44), inimigo da raça humana. O pecado original, germe do mal em nós, manifesta-se no egocentrismo. É a falta de vontade, ou melhor, a incapacidade de admitir a verdade. Quando uma pessoa toma conhecimento de seu erro ou do dano que causou, ela se sente ofendida, se vinga, fica com raiva ou até mesmo enfurecida. Sabe como encobrir sua culpa com algum bem, pelo menos um bem aparente, ou coloca a culpa em outra pessoa, até mesmo em Deus. A verdade humilha e condena o homem, por isso ele a odeia. Mas a verdade nos liberta da escravidão das mentiras e de vários vícios. E confessar a verdade é também condição para o perdão dos pecados. É por isso que cada um deve percorrer o caminho da verdade a partir de si mesmo. Podemos chamar esse processo de “mudança de pensamento” ou, em outras palavras, de “metanoia” bíblica. O pensamento do velho homem (v. Rm 6, 6) é egocêntrico; não busca a verdade, mesmo que esta verdade leve à felicidade eterna.
A nova forma de pensar baseia-se na verdade divina, no Evangelho (Mc 1,15), que nos conecta verticalmente com Deus. A verdade de Deus diz respeito em particular à nossa existência, ao nosso propósito na vida e ao sentido da nossa vida. Centra-se na nossa redenção e libertação, isto é, na pessoa do nosso Salvador. Em vez do egocentrismo, aceitamos o teocentrismo e o cristocentrismo. Deus, nosso Pai e Criador, torna-se o centro de nossa vida e aceitamos a salvação dada por Ele e o amor que está em Seu Filho, Jesus Cristo. Em hebraico, o nome Yehoshua significa Deus é meu Salvador. Jesus Cristo, o Filho de Deus, recebeu este nome quando veio na plenitude dos tempos para assumir sobre si a nossa natureza. Ele nos deu o programa de vida, que é o Seu Evangelho. Depois de completar Sua obra de salvação morrendo na cruz ignominiosa, Ele nos deu Seu Espírito. Através do batismo recebemos a vida de Deus. Fomos feitos filhos de Deus (João 1). Pelo batismo fomos misteriosamente imersos no momento da morte de Cristo, e pelo batismo também nos tornamos participantes de Sua nova vida, a vida do Cristo ressuscitado. Experimentaremos esta plenitude da ressurreição apenas para além do tempo, isto é, após a nossa morte física, no final da história humana, na segunda vinda de Cristo. Então os nossos corpos não apenas serão vivificados, mas também transformados à semelhança do corpo ressuscitado de Cristo. Através da intervenção da onipotência divina durante a ressurreição de Cristo, as leis físicas ficaram sujeitas às leis espirituais superiores. Jesus ressuscitado passou através da pedra do sepulcro e também através da porta fechada quando apareceu aos apóstolos após Sua ressurreição. Ele também apareceu para mais de 500 pessoas de uma só vez na Galiléia.
Entramos no âmbito da fé. Existe uma fé natural pela qual acreditamos, por exemplo, que a Terra é redonda, que os ursos polares vivem no Ártico, etc., ou seja, acreditamos no testemunho de outras pessoas. Mas existe outro nível de fé com a qual aceitamos as realidades espirituais. Nós nos juntamos a elas com nosso espírito ou alma. Esta fé abre o nosso espírito, a nossa mente e a nossa vontade para o mundo espiritual. Mas aqui temos que distinguir a que tipo de espírito nos abrimos. O fato é que existe também o âmbito do ocultismo, ou seja, o âmbito dos seres espirituais, hoje frequentemente chamados de “energias”. Na verdade, são anjos caídos, demônios. Esses espíritos da mentira influenciam o pensamento do homem com inspirações aparentemente verdadeiras. Se não se ama a verdade e não se está enraizado nela, dificilmente poder-se-á reconhecer a mentira escondida por trás destas inspirações sugestivas. Além disso, o germe do mal no homem se adapta a essas falsas inspirações e se identifica completamente com elas. Conseqüentemente, essas inspirações levam à rebelião contra Deus e Suas leis. A pessoa em questão justifica sempre as falsas inspirações com algum pseudo-bem, alguma pseudo-verdade ou pseudo-justiça. Mas Jesus diz: “A árvore se conhece pelos seus frutos”. A conexão do ego humano com a inspiração demoníaca traz consigo o mal e a morte, não apenas temporal, mas também eterna. O paganismo, assim como o cristianismo podre ou apóstata de hoje, é a religião do velho homem. Adora o demônio Pachamama e outros demônios e promove a perversão LGBTQ. Tudo isso leva à perdição.
O paganismo presta culto a várias divindades, às quais dá a forma de animais, pássaros ou feras. Por exemplo, no Budismo, a pessoa que medita torna-se uma só em espírito com alguma besta e, como resultado, fica imbuída do espírito de crueldade e cinismo. Em essência, este falso caminho espiritual é a deificação do ego orgulhoso e a rejeição total do caminho da verdade e do caminho da salvação. Este falso caminho denota-se pelo termo “do”, por exemplo aiki-do, bu-do, taekwon-do. Mas este não é o caminho da verdade ou da libertação do germe do mal dentro de nós. É um grande engano e uma mentira. O espírito do paganismo com as suas chamadas energias espirituais não funciona plenamente se a arte marcial for tomada apenas como um mero esporte. Mas existe o perigo de quem se dedica a este esporte querer o máximo sucesso. Aqui a pessoa é aconselhada a meditar, pois é isso que fazem os melhores mestres de artes marciais. Só então o espírito que atua no Budismo pagão agirá com poder através dele. O mesmo pode ser dito do hinduísmo pagão e da prática da yoga. O Hatha yoga é apresentado como uma ginástica, alguns exercícios. Quem quiser ir mais longe deve continuar com exercícios respiratórios, seguidos de meditação, até chegar ao chamado Raja yoga (ioga dos reis), onde o meditador fica totalmente possuído pelo demônio da mentira. O meditador diz: “Eu sou um deus”. Este caminho da chamada auto-redenção, combinado com o ensino da reencarnação, é um grande engano e uma armadilha também para muitos cristãos. A Yoga tem sido fortemente promovida no Ocidente cristão desde a década de 1960. A ascensão do Budismo começou logo depois através de literatura e filmes promocionais que popularizaram as artes marciais e abriram a porta à invasão da espiritualidade budista.
Criou-se uma atmosfera como se o Budismo trouxesse uma espiritualidade superior e prestigiosa. O caminho seguro para a salvação, que nos foi dado em Cristo através da Sua morte redentora na cruz, começou a ser considerado algo inferior. Este trágico engano baseou-se no orgulho humano e no ego humano, razão pela qual se espalhou tão facilmente no meio do cristianismo apodrecido. Na verdade, tratava-se de abrir a porta para o mundo espiritual, ou seja, para os seres espirituais, os demônios. Jesus expulsava demônios pela Sua palavra de verdade e pelo Espírito de Deus. Ele também deu esse poder aos apóstolos e a todos os cristãos para que pudessem derrotar esses demônios. Contudo, a condição é que o cristão esteja enraizado em Cristo e no seu Evangelho e que seja um verdadeiro discípulo de Cristo.
O paganismo tem muitos ramos. Em essência, trata-se de se abrir ao poder demoníaco e adorar os demônios e Satanás. A pseudocultura ocultista afeta especialmente os jovens de hoje. Já não é o ateísmo que faz parte de uma boa imagem, mas sim o paganismo e o ocultismo. Tomemos como exemplo o popular livro “Harry Potter”. Quase todos os filmes e livros infantis e até mesmo os livros didáticos estão repletos de propaganda de magia e ocultismo. O Halloween, uma festividade satanista, acompanhada de sacrifícios humanos, é imposto às crianças nos jardins de infância. Os astecas pagãos ofereciam anualmente até vinte mil sacrifícios humanos às suas chamadas divindades, isto é, aos demônios. Eles abriam o peito de um jovem ainda vivo e sacrificavam seu coração aos demônios. Foi o cristianismo que pôs fim a isso. Porém, até hoje os xamãs oferecem sacrifícios ao ídolo Pachamama, por exemplo, durante a construção de casas. Enterra-se um feto de lhama nas fundações de pequenas casas, ou se oferece um sacrifício humano e se o enterra nas fundações de grandes edifícios. Geralmente pegam um morador de rua ou um turista, drogam-no com opiáceos ou narcóticos e depois o enterram vivo em fundações. Rituais satânicos semelhantes são realizados não apenas na América do Sul, mas também no Tibete.
No quinto livro de Moisés, ou seja, mais de mil anos antes da era comum, o Senhor, por meio de Moisés, alerta sobre formas específicas de adivinhação, magia e espiritismo (v. Dt 18, 9 ss.).
Hoje fala-se muito sobre esoterismo, de parapsicologia, da chamada energia Reiki, do método Silva, do yin e do yang, do feng shui, dos bonsais, da acupuntura chinesa e de outras práticas do budismo chinês. Os mártires preferiram sofrer torturas cruéis e morte a adorar divindades pagãs, porque sabiam que o primeiro mandamento do Decálogo afirma claramente: “Eu sou o Senhor teu Deus, o único Deus, não terás outros deuses (pagãos) diante de Mim. Não farás para ti ídolo em forma de animais, de aves, de répteis ou de seres humanos; pois eu, o Senhor teu Deus, sou um Deus ciumento”.
Quando o diabo tentou Jesus no deserto, Jesus lhe disse: “Vade retro, Satanás! Pois está escrito: Ao Senhor teu Deus adorarás e só a Ele servirás”. O sistema pagão é um serviço e uma adoração de falsos deuses: demônios e o próprio Satanás.
Definitivamente fica perfeitamente claro para todos hoje em dia que o caminho, ou um programa das elites dominantes, que promove o paganismo, a imoralidade e o despovoamento, é o caminho do Anticristo. O Pseudo-papa Francisco também segue este caminho e chama-o de “caminho sinodal”. Sua entrega aos demônios durante um ritual pagão realizado por um xamã dispensa comentários. Cometeu uma apostasia pública, pela qual incorreu no anátema, na excomunhão, ou seja, na expulsão da Igreja de Cristo.
A fé redentora está enraizada na verdade revelada por Deus. “Aquele que crê (em Cristo) e for batizado será salvo” (Mc 16,16). Este é o fundamento. Mas é preciso segui-lo por um caminho, que é Jesus Cristo. Quem perseverar neste caminho até o fim será salvo (Mt 24,13). Uma pessoa precisa principalmente de uma rotina diária de oração ao trilhar esse caminho. O ideal é o dízimo do tempo todos os dias. Aqueles que dão a Deus 2,5 horas todos os dias se libertarão da dependência do espírito do mundo e das mentiras, que está ativo na grande mídia e nas redes sociais. Desta forma, preferirão a comunicação vertical à horizontal ou, por outras palavras, preferirão a verdade redentora ao engano, às meias-verdades e à vaidade.
Quanto à oração, ela nos leva à cruz de Cristo. Aqui confessamos os nossos pecados e recebemos o perdão através da fé no sangue de Cristo derramado para o perdão dos pecados.
A fé redentora manifesta-se sobretudo na oração interior e na relação pessoal com o Salvador. Ela nos une a Ele. Unimos nossos sofrimentos e nossas cruzes a Ele, ou seja, vivemos a co-crucificação com Cristo.
Nosso objetivo após esta curta vida é alcançar a vida eterna. Só existe um caminho verdadeiro que leva até lá, e esse caminho é Jesus Cristo. Ele é o Caminho e a Verdade, mas também a Vida, a vida eterna (Jo 14,6).
+ Elias
Patriarca do Patriarcado católico bizantino
23
views
Das Papsttum und zehn Optionen
Sehen Sie dieses Video auf: https://vkpatriarhat.org/de/das-papsttum/
Abonnieren Sie Newsletter vom BKP https://bit.ly/3Bd034V
Wenn es Bergoglio nicht gelingt, das Papsttum vollständig abzuschaffen, bleiben zehn Optionen. Der Geist und die kirchliche Struktur unter der Herrschaft von Bergoglios Sekte sind nicht mehr die katholische Kirche und werden niemandem das ewige Leben garantieren. Die Häresie des Modernismus in Verbindung mit Synkretismus und nun Bergoglios LGBTQ-Synodalweg haben die Kirche in eine stinkende Kloake verwandelt, die für die Welt abstoßend und für Katholiken beschämend ist.
Das Papsttum steht heute unter der Herrschaft des Geistes des Antichristen. Aber wozu dient es dann? Es führt Anti-Gesetze ein und legalisiert Ketzereien, während es gleichzeitig die Gesetze und Gebote Gottes zerstört. Der Vatikan mit dem Geist der Welt ist ein Werkzeug im Dienste der globalen Eliten. Diese Deep Church ist in vollkommener Einheit mit dem Deep State, wie es der ehemalige US-Nuntius Carlo Maria Viganò so wahrheitsgetreu ausgedrückt hat.
Das Papsttum in der Zukunft – 10 Optionen
Option 1:
Der neu gewählte Papst wird Franziskus Nr. 2 sein, sodass der von Jorge Bergoglio eingeleitete Prozess des Verfalls weiter voranschreiten wird, bis er jede Diözese und jede Pfarrei erreicht.
Option 2:
Wenn die Freimaurer dies durch ein Wunder nicht verhindern würden und ein bewährter, christustreuer Krieger, nämlich der ehemalige US-Nuntius Carlo Maria Viganò, in der offiziellen Struktur zum Papst gewählt würde, hätte er immer noch die Pflicht, den Geist auszutreiben, den Bergoglio gefördert hat und der seine Wurzeln im Zweiten Vatikanischen Konzil hat. Die offizielle Struktur würde sich jedoch gegen diesen orthodoxen Papst auflehnen. Die Bischöfe und Kardinäle würden nicht auf ihn hören und in dem Geist weitermachen, den Bergoglio in die Kirche eingepflanzt hat. Wahrscheinlich würde sogar der offiziell gewählte Papst Viganò wie Luciani (Johannes Paul I.) enden. Allerdings würde auch Papst Sarto (Pius X.) im derzeitigen System auf die gleiche Weise enden. Sie würden ihm nicht erlauben, Reformen durchzuführen.
Option 3:
Wenn Kardinal Müller gewählt würde, könnte er dem starken Druck nicht standhalten. Er würde wahrscheinlich wie Benedikt XVI. enden.
Option 4:
Kardinal Sarah als Papst? Auch wenn er die Dubia unterzeichnet hat, wenn er jetzt bestimmte Reformschritte unternehmen wollte, wären diese nicht radikal und könnten es auch nicht sein. Er könnte den Verfallsprozess, in den Bergoglio die Kirche gebracht hat, nicht aufhalten. Dieses System würde ihm keine echte Reform ermöglichen, aber diese Reform muss nicht nur von oben, sondern auch von unten, vom letzten Gläubigen, kommen.
Was das Alter und die Methode der Papstwahl betrifft, so sind beides kein Dogma, sondern einfach eine Frage der Zeit. Das Alter wurde von Paul VI. begrenzt, und was die Wahlstimme der Kardinäle angeht, so ist sie in Notfällen nicht notwendig. Zu einer bestimmten Zeit wurde der Papst nur vom römischen Klerus und dem Volk gewählt. Wenn die Gesetze Gottes zerstört werden, haben menschliche Vorschriften keine Rechtfertigung mehr.
Option 5:
Kardinal Burke zum Papst? Obwohl er die Dubia unterzeichnet hat und ein erfahrener Kirchenrechtler ist, könnte selbst er nichts gegen ein System unternehmen, das einen selbstzerstörerischen Prozess in Gang setzt. Er würde wahrscheinlich wie Kardinal Sarah enden.
Keiner von Bergoglios Nachfolgern kann es sich in etabliertem System leisten, das rückgängig zu machen, was Bergoglio unrechtmäßig durchgesetzt hat. Leider hat dies seine Wurzeln im Zweiten Vatikanischen Konzil. Mit einem zweideutigen Vokabular öffnete dieses Konzil die Tür für die Häresie des Modernismus, den Synkretismus mit dem Heidentum und das Aggiornamento mit dem Geist der Welt. Darüber hinaus steht der Vatikan mit seiner Struktur unter der Herrschaft der Freimaurer. Diese Deep Church bildet eine Einheit mit dem Deep State. Bergoglios System wird keine Wiederherstellung der Orthodoxie oder Orthopraxie ermöglichen.
Option 6:
Wenn Weihbischof Schneider zum Papst gewählt würde, würde der Zerfall der Kirche weitergehen. Obwohl er einige von Bergoglios Häresien identifiziert hat, fördert er die Häresie der Papolatrie. Er behauptet, ein Papst könne die schwersten Verbrechen begehen oder die größten Häresien und sogar die schlimmsten Blasphemien äußern, und dennoch müssten wir ihm als Papst gehorchen. Die globalen Eliten würden sich mit einem solchen Kandidaten wohlfühlen. Indem er sich als orthodoxer Papst ausgibt, würde er nicht nur den tragischen Zustand stabilisieren, in den Bergoglio die Kirche gestürzt hat, sondern auch einen versteckten Fortschritt dieser Apostasie zulassen.
Option 7:
Wenn ein Kardinal oder Bischof gewählt würde, der sich nach seiner Wahl radikal bekehrt und versucht, die notwendige Reform einzuleiten, indem er zunächst das Zweite Vatikanische Konzil für häretisch erklärt, würde er wie Johannes Paul I. (Luciani) enden.
Zusammenfassung
Theoretisch lassen wir für einen Moment die dogmatische Bulle Cum ex apostolatus officio beiseite, die erklärt, dass die Wahl eines Papstes durch Häretiker ungültig ist – selbst wenn also zeitgenössische Häretiker einen orthodoxen Kandidaten wählen würden, z.B. Kardinal Müller oder Kardinal Woelki, würde die abtrünnige Struktur den Geisteswandel und die notwendige Reform der Kirche immer noch nicht zulassen. Der orthodoxe Papst wäre an das biblische Prinzip bezüglich der Pflicht der Autorität gebunden, sich radikal gegen Götzendienst und Häresie zu stellen. Die Bibel spricht von der Strafe für Jerobeams Sünde, die der verantwortlichen Autorität obliegen wird. Jerobeam hatte in Bethel Götzenbilder errichtet. Diejenigen, die damals über das auserwählte Volk herrschten und diese Quelle des Götzendienstes nicht entfernten, wurden von Gott für die Sünde Jerobeams bestraft. Selbst Simri, der nur sieben Tage regierte, wurde bestraft, weil er sich nicht sofort und radikal gegen diesen Götzendienst gestellt hatte.
Wenn also Kardinal Müller oder ein anderer das Amt des Papstes im Vatikan übernehmen sollte, müsste er folgende Schritte unternehmen, um der Strafe für die Sünde Jerobeams, d. h. für die von Bergoglio vollendeten Häresien des Zweiten Vatikanischen Konzils, zu entgehen: Er sollte das Zweite Vatikanum sofort für häretisch erklären, insbesondere den interreligiösen Dialog nach dem Vorbild von Assisi (1986) abschaffen, den LGBTQ-Synodalweg abschaffen, Bergoglio posthum exkommunizieren und seine Verbrechen gegen die Kirche verurteilen. Anschließend müsste er konsequente personelle Veränderungen vornehmen und das gesamte homosexuelle Netzwerk beseitigen. All dies zu tun, ist in der gegebenen Situation menschlich unmöglich. Daher kann kein orthodoxer Kandidat in dem derzeit im Vatikan etablierten System kandidieren.
Option 8:
Die wahre Rettung des Papsttums und des Katholizismus erfordert, dass sich eine der Bischofskonferenzen, z. B. die Bischofskonferenz von Texas, oder mindestens zwei oder drei Bischöfe mit ihren Diözesen von Bergoglios Struktur trennen und Erzbischof Viganò als den wahren, rechtmäßigen Papst anerkennen. Dies würde die Grundlage für die Wiederherstellung der Kirche bilden. Mit dieser päpstlichen Autorität würde die innere und äußere Wiedergeburt der Kirche in diesem besonderen Gebiet beginnen. Dies würde zu einem Präzedenzfall für die gesamte katholische Kirche werden. Die anderen Diözesen könnten sich ihnen nach und nach anschließen. Ein Teil der katholischen Struktur könnte auf diese Weise genutzt werden, einschließlich der theologischen und katechetischen Schulen, der kirchlichen Gebäude und des Pfarrsystems.
Die Erweckung würde mit der Etablierung einer echten Jüngerschaft einhergehen. Das setzt voraus, dass sich die Priester in kleinen Gruppen von 4 bis 7 Personen zusammenfinden und 1,5 Tage pro Woche im Gebet und in brüderlicher Gemeinschaft verbringen. Dann können auch sie Jünger haben. Diese Erweckung hängt auch mit dem sogenannten Hauskirchensystem zusammen, dessen Grundlage das Familiengebet zu einer festen Zeit von 20.00 bis 21.00 Uhr ist. Andernfalls drohen selbst christliche Familien zu zerbrechen. Smartphones ersetzen praktisch alle Beziehungen.
Christus wirklich nachzufolgen ist die beste Vorbereitung auf den Tod und das Gericht Gottes. Jeder von uns hat nur zwei Optionen: Entweder ich werde gerettet oder ich werde verdammt – beide Optionen sind ewig.
Option 9:
Übergangs-Doppelpapsttum. Die Realität sieht so aus, dass die katholische Kirche nun keinen Papst mehr hat, weil ein offensichtlicher Ketzer, der aus der Kirche exkommuniziert wurde, nicht ihr Oberhaupt sein kann. Aber er hat dieses Amt inne und hat bereits ein System geschaffen, das eine Wiedergeburt der Kirche nicht zulassen wird. Dieses System muss abgeschafft werden! Was tun, wenn klar ist, dass er es nicht freiwillig abschaffen wird? Die Lösung ist Option 8, eine außerordentliche Wahl eines Papstes außerhalb der bestehenden Struktur, während innerhalb des abtrünnigen Vatikans das päpstliche Amt von einem ungültigen Papst besetzt wird. Wenn also in Zukunft der Prozess der Wiederherstellung von Kopf und Gliedern Wurzeln schlägt und sich ausbreitet, werden die Voraussetzungen dafür geschaffen, dass ein gültiger Papst oder einer seiner Nachfolger mit seiner rechtgläubigen Struktur den Vatikan wieder besetzt und einen Geist der Wiedergeburt hineinbringt.
Option 10: Katakombenkirche:
Wenn es nicht einmal zwei Diözesen gelingt, sich vom häretischen System von Bergoglios Vatikan zu trennen, wird die wahre Kirche vollständig zu einer Katakombenkirche werden. Bergoglios Sekte und das von ihm errichtete System werden dann dafür sorgen, dass die rechtgläubigen Bischöfe, die die Gelegenheit zur Trennung nicht genutzt haben, durch dieses System gezwungen werden, Christus zu verraten, und schließlich ihrer pastoralen Autorität beraubt werden, denn Bergoglios synodaler Weg fördert sogenannte Synodalräte, die die Bischöfe vollständig ihrer Autorität berauben.
Wenn Sie, liebe wahre katholische Bischöfe, sich also von Bergoglio und seiner Sekte trennen, werden Sie sich selbst und die Ihnen anvertrauten Seelen retten und das ewige Leben sichern. Wenn Sie passiv bleiben, werden Sie zum Verrat gezwungen, Sie werden alles verlieren und möglicherweise auch Ihre Seele. In diesem Fall werden sich aufgrund Ihres Verrats viele der orthodoxen oder protestantischen Kirche anschließen und andere der katholischen Kirche in den Katakomben. Jesu Versprechen ist wahr: „Die Pforten der Hölle werden die Kirche nicht überwältigen“, aber das wird für die Gläubigen in den Katakomben gelten, nicht für die Verräter, Feiglinge und Abtrünnigen. Diejenigen, die Christus treu sind, müssen auf Verfolgung und Märtyrertum vorbereitet sein, aber eine Krone ewiger Herrlichkeit erwartet sie.
+ Elija
Patriarch des Byzantinischen katholischen Patriarchats
+ Methodius, OSBMr + Timotheus, OSBMr
Bischöfe-Sekretäre
39
views
Fiducia supplicans – Wie sollten die Bischöfe der V4-Länder angemessen reagieren?
Sehen Sie dieses Video auf: https://vkpatriarhat.org/de/bischofe-der-v4-lander/
Abonnieren Sie Newsletter vom BKP https://bit.ly/3Bd034V
Liebe Kardinäle und Bischöfe von Ungarn, Polen, der Slowakei und der Tschechischen Republik,
Die Veröffentlichung der doktrinären Erklärung Fiducia supplicans hat einen radikalen Wandel innerhalb der katholischen Kirche bewirkt. Im System der ständigen Veränderungen Bergoglios sind viele jedoch nicht mehr in der Lage, dies zu erkennen. Im Wesentlichen wurde der Dekalog beiseitegeschoben und durch einen götzendienerischen und sodomitischen Antidekalog ersetzt. Ein ähnlicher Wendepunkt hat sich in Europa mit der Verabschiedung des Vertrags von Lissabon vollzogen. Natürlich können Sie als rechtgläubige Bischöfe mit der Erklärung Fiducia supplicans nicht einverstanden sein. Wenn Sie jedoch passiv bleiben, geben Sie damit Ihre stillschweigende Zustimmung.
Was der ungültige Papst, der offensichtliche Häretiker Bergoglio, predigt und vertritt, ist nicht mehr die katholische Lehre und auch nicht mehr die katholische Kirche. Sie, liebe Bischöfe der V4-Länder, stehen also heute vor einer existenziellen Wahl. Die erste Option besteht darin, sich vom der offensichtlichen Ketzer und seinen Lehren zu trennen. Die zweite Option besteht darin, sich nicht zu trennen, was zur Folge hätte, dass Sie gezwungen wären, gleichgeschlechtliche Partnerschaften zu segnen, wodurch Sie ipso facto eine Exkommunikation latae sententiae und den Fluch Gottes gemäß Gal 1,8-9 auf sich ziehen würden. Die dritte Option besteht darin, sich nicht zu trennen und Sodomie nicht zu segnen, aber dann werden Sie bald wegen Ungehorsams gegenüber dem sogenannten Heiligen Vater Franziskus I., II. oder III. aus dem Amt entfernt werden.
In seiner Predigt wies der emeritierte Erzbischof Ján Babjak auf mehrere wichtige Fakten hin. Er sagte, dass einige Kardinäle, Bischöfe und sogar der Papst von den unveränderlichen göttlichen Wahrheiten und Prinzipien abgewichen seien. Er sagte voraus, dass es zu einer schmerzhaften Spaltung kommen würde. Er drückte seine Überzeugung aus, dass die meisten Bischöfe – höchstwahrscheinlich handelte es sich um die Bischöfe der V4-Länder – der katholischen Lehre treu bleiben würden.
Emeritierter Erzbischof Babjak: „Ich muss über etwas sehr Schlechtes und Gefährliches sprechen, das innerhalb der Kirche geschehen ist. Etwas, das vor Weihnachten im Vatikan passiert ist, obwohl die Glaubenskongregation im Jahr 2021 eine vom Papst unterzeichnete Proklamation veröffentlicht hatte, in der sie feststellte, dass die Kirche gleichgeschlechtliche Paare nicht segnen könne, weil die Sünde nicht gesegnet werden könne. Und jetzt, fünf Tage vor Weihnachten, hat dieselbe Kongregation es geändert.“
Wenn der Papst eine Proklamation billigt, die die Lehren der Kirche eindeutig bestätigt, und zwei Jahre später eine widersprüchliche Erklärung herausgibt, die eine sehr schwere Sünde legalisiert, ist dies ein Beweis dafür, dass diese Person:
1) ein offensichtlicher Häretiker ist, der nicht Oberhaupt der Kirche sein kann, und
2) ein öffentlicher Lügner und Betrüger.
Emeritierter Erzbischof Babjak: „Was bedeutet das? Dass die Kirche nun die Sünde segnen kann? Ich stelle die Frage: Wohin geht die Kirche?“.
Wohin geht die Kirche? Aufgrund ihrer Umwandlung in eine New-Age-Antikirche, die am 18. Dezember unter Bergoglio abgeschlossen wurde, steuert sie ins Verderben. Diejenigen, die unter der Jurisdiktion Bergoglios bleiben, werden gezwungen, sich seinem Anti-Evangelium anzuschließen. Damit schließen sie sich selbst von der Vereinigung mit Christus aus. Bergoglios Lehre ist nicht mehr die Lehre der katholischen Kirche, und sie ist auch nicht mehr die katholische Kirche.
Was die Segnung von Sodomie betrifft, so veröffentlichten die Bischöfe von Kamerun am 21. Dezember 2023 ein Kommuniqué, in dem es heißt: „Wir erklären jede Form der Segnung, ob öffentlich oder privat, die dazu tendiert, „gleichgeschlechtliche Paare“ als Lebensstand anzuerkennen, für nicht konform.“ (Abs. 6). Möge diese klare Haltung den Bischöfen der V4-Länder Auftrieb geben.
Am Ende seines Hirtenbriefs schrieb der ungarische Bischof János Székely: „Daher rufe ich im Einklang mit dem Beschluss der Ungarischen Katholischen Bischofskonferenz die Pfarrer auf, keine gleichgeschlechtlichen Paare zu segnen... “.
Die Polnische Bischofskonferenz lehnt auch die häretische Erklärung Fiducia supplicans ab.
Der emeritierte Erzbischof fügte hinzu: „Leider stellen wir fest, dass nicht nur diese Welt nicht in die richtige Richtung geht, sondern wir müssen auch zugeben, dass sogar die Kirche von den unveränderlichen göttlichen Wahrheiten und Prinzipien abweicht, oder besser gesagt, nur bestimmte Personen in der Kirche – Laien, Priester, Bischöfe, Kardinäle und jetzt auch der Papst selbst.“
Ja, es ist wahr, dass die Kirche von den unveränderlichen göttlichen Wahrheiten und Prinzipien abweicht. Leider hat dies mit dem Zweiten Vatikanischen Konzil begonnen. Der derzeitige ungültige Papst hat den Geist des Zweiten Vatikanischen Konzils reifen lassen. Die verborgenen Metastasen davon wurden mit dem Segen der Sodomie-Sünde vollends enthüllt. Die Lösung besteht darin, Buße zu tun, die Wahrheit als Wahrheit, Ketzerei als Ketzerei und einen Häretiker als Häretiker zu bezeichnen. Der emeritierte Erzbischof erklärte schmerzlich, dass sogar der sogenannte Papst vom Glauben abgewichen sei.
Emeritierter Erzbischof Babjak: „Es ist unverständlich, denn es würde zu viel Chaos und Verwirrung führen. Und vor allem würde der Teufel auf den Verlust des Glaubens bei vielen Menschen abzielen. Auf diese Weise steht die Kirche meiner Meinung nach vor einer großen Spaltung, einer schmerzhaften Spaltung.“
Diese schmerzhafte Spaltung, von der der emeritierte Erzbischof spricht, ist unter den gegenwärtigen Bedingungen nach dem 18. Dezember unvermeidlich. Mit anderen Worten: Bergoglio hat sich durch das Anti-Evangelium und das Prinzip des Paradigmenwechsels bereits klar von der katholischen Lehre und der katholischen Kirche getrennt, wie er es in seinem Motu Proprio vom 1. November 2023 offen zum Ausdruck gebracht hat. Er hat diesen Paradigmenwechsel bereits mit der sogenannten doktrinären Erklärung Fiducia supplicans umgesetzt. Wenn Katholiken weiterhin einen offensichtlichen Häretiker als ihren „Heiligen Vater“ bezeichnen, selbst wenn er ein sodomitisches Anti-Evangelium predigt und sich in Kanada dem Satan geweiht hat, dann befinden sie sich mit ihm im Schisma und im Abfall von Christus. Wenn sie sich weigern, sich von ihm zu trennen, wird er sie massenhaft auf den breiten Weg in die ewige Vernichtung ziehen.
Andererseits ist es absurd, es als Schisma zu bezeichnen, wenn sich ein katholischer Bischof und seine Diözese von dem Erzhäretiker Bergoglio trennen, um die katholische Lehre zu bewahren und in der Kirche Christi zu bleiben. Bergoglio hat Christus öffentlich verraten und sich von den Grundfesten des katholischen Glaubens und der katholischen Moral abgefallen. Er hat sich der Rebellion von Sodom angeschlossen und sich von der Kirche Christi getrennt. Er und seine Sekte wollen Katholiken massenhaft auf ihren Weg des Verrats an Christus ziehen.
Emeritierter Erzbischof Babjak: „Aber ich bin überzeugt, dass die überwältigende Mehrheit der Bischöfe der orthodoxen Lehre der Kirche treu bleiben wird und auch das Volk Gottes zu dieser Treue führen wird.“
Was bedeutet Treue zur orthodoxen Lehre der Kirche? Früher war die Einheit mit dem orthodoxen Papst die Garantie für die Treue zur Lehre. Heute ist es jedoch umgekehrt. Das Papstamt wird von dem offenkundigen Erzketzer Jorge Bergoglio besetzt, der sich erlaubt, als Vertreter Christi auf Erden bezeichnet zu werden, obwohl er sich öffentlich dem Satan geweiht hat und ein sodomitisches Anti-Evangelium predigt.
Wenn nur die Überzeugung des emeritierten Erzbischofs von der Treue zur orthodoxen Lehre wenigstens in den osteuropäischen Ländern, d. h. in den V4-Staaten, d. h. in Polen, Ungarn, der Slowakei und der Tschechischen Republik wahr wäre! Was Deutschland, Belgien, Holland oder Österreich betrifft, so stirbt das Christentum dort aufgrund von Häresien und der Ablehnung der Gebote Gottes aus.
Es gibt nur eine einzige Bedingung für die Erlösung: Bischöfe, Priester und Gläubige müssen sich vom ungültigen Papst trennen.
Emeritierter Erzbischof Babjak: „Und es ist sogar ein offenes Geheimnis geworden, dass es Bemühungen gibt, eine Art Universalkirche zu schaffen, in der die verschiedenen Kirchen verschmelzen sollen. Das ist eine Täuschung; man kann es nicht anders nennen.“
Diese Universalkirche ist die Kirche des Neuen Zeitalters, die dem Programm der Freimaurer entspricht – eine einzige Regierung, eine einzige Währung und eine einzige Religion – eine Anti-Kirche. Diese eine Religion ist jedoch eine Rückkehr zum Heidentum, d. h. zur Anbetung von Dämonen und dem Teufel. Um diese antichristliche Religion zu schaffen, nutzt Bergoglio die äußere Struktur der katholischen Kirche. Er hat bereits die Lehre in eine neue, häretische Lehre geändert und den Geist Christi gegen den Geist des Antichristen ausgetauscht. Von nun an geht es für ihn und seine Sekte nur noch darum, dass dieses abtrünnige System allmählich Wurzeln schlägt. Wenn rechtgläubige Bischöfe und Priester sich weigern, diese neue Lehre anzunehmen, d. h. Sodomie zu segnen, oder wenn sie sich nicht wie Bergoglio in Kanada dem Satan weihen wollen, werden sie entlassen. Nach den personellen Veränderungen werden gemäß Bergoglios Programm der Antidekalog und der Anti-Glaube in die sogenannte pastorale Praxis eingeführt.
Liebe Bischöfe von Ungarn, Polen, der Slowakei und der Tschechischen Republik, auch wenn Sie nicht über so ideale Bedingungen wie die Bischöfe in Afrika verfügen, wird die derzeitige Regierung sowohl in Ungarn als auch in der Slowakei Sie nicht wegen Ihrer wahrhaftigen Haltung verfolgen. In Polen gibt es immer noch eine gesunde katholische Intelligenz, die bereit ist, für die Rettung und die Wiedergeburt der katholischen Kirche zu kämpfen. Auch in der Tschechischen Republik gibt es eine Mehrheit von Bischöfen, die mit Bergoglios abtrünnigem Programm nicht einverstanden sind. Sie, liebe Bischöfe der V4-Länder, können sich von den Bischöfen aus Kamerun oder Malawi oder vom Brief des ungarischen Bischofs J. Székely inspirieren lassen. Sie sollten entweder einen gemeinsamen Hirtenbrief oder Ihren eigenen Hirtenbrief für jede einzelne Nation verfassen. In diesem Hirtenbrief müssen Sie den Gläubigen die nach dem 18. Dezember 2023 eingetretene Situation klar darlegen.
Dieser Hirtenbrief wird den Gläubigen zwei grundlegende Optionen aufzeigen: Entweder werden die Katholiken im gegebenen Gebiet unter der Herrschaft des ungültigen Papstes bleiben, der sich öffentlich von der katholischen Lehre getrennt hat, oder sie werden sich von Jorge Bergoglio und seiner Sekte trennen. Wenn Sie sich trennen, werden Sie die ersten sein, die die Voraussetzungen für die Ernennung eines echten Papstes schaffen und damit auch für die Erhaltung der katholischen Lehre und der katholischen Kirche. Die Wiedergeburt der Kirche wird auch von ihrer Basis aus notwendig sein, beginnend mit jedem einzelnen Gläubigen und jeder Familie. Diese Basis ist das gemeinsame Gebet in der Familie, das vorzugsweise zwischen 20:00 und 21:00 Uhr verrichtet wird.
Darüber hinaus sollten Sie in diesem Hirtenbrief die Priester dazu aufrufen, den Namen des ungültigen Papstes während der Liturgie nicht mehr zu erwähnen. Nach der Veröffentlichung der häretischen Erklärung Fiducia supplicans ist dies nun Ihre heilige Pflicht vor Gott.
Liebe Bischöfe der V4-Länder, seien Sie mutig. Gott hat Sie nicht in diese Zeit gesetzt, um Abtrünnige und Feiglinge zu sein, sondern um Helden und Verteidiger des Glaubens zu sein.
+ Elija
Patriarch des Byzantinischen katholischen Patriarchats
+ Methodius, OSBMr + Timotheus, OSBMr
Bischöfe-Sekretäre
Am 16. Januar 2024
39
views
Los fundamentos de la oración interior /2.ª parte/
Este video se puede ver también aquí: https://vkpatriarhat.org/es/?p=13896
Suscríbase a los boletines del PCB https://bit.ly/3zyTacR
La estructura para la segunda hora de oración interior
5 minutos: las cuatro verdades fundamentales (muerte, juicio, eternidad, misericordia de Dios).
10 minutos: la concrucifixión.
5 minutos: la recepción de la Madre de Jesús.
5-10 minutos: palabras motivadoras introductorias a las últimas cuatro palabras de la cruz.
10 minutos: «¡Tengo sed!».
5 minutos: «¡Elí, Elí…!».
5 minutos: «¡Consumado es!».
5 minutos: «¡Padre, en tus manos encomiendo mi espíritu!».
5 minutos: reflexión.
Palabras motivadoras para vivir las últimas cuatro palabras
Tras las palabras: «El discípulo la recibió “eis ta idia”: en sí mismo», el apóstol Juan, como testigo ocular, continúa: «Después de esto, sabiendo Jesús que ya todo estaba consumado, para que se cumpliera la Escritura, dijo: “¡Tengo sed!”». El evangelista Mateo relata: «Desde la hora sexta (es decir, el mediodía) hubo oscuridad sobre toda la tierra hasta la hora novena (es decir, las tres). Y alrededor de la hora novena, Jesús exclamó a gran voz, diciendo: “¡Elí, Elí! ¿lama sabactani?”, que significa: “Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado?”» (Mt 27, 45-46). La oscuridad exterior pone de manifiesto la realidad de la oscuridad espiritual del mal y la separación de Dios. Se concentró durante la agonía y muerte de Cristo. «Algunos de los que estaban allí decían: “¡Éste llama a Elías!” Y al instante, uno de ellos corrió, y tomando una esponja, la empapó de vinagre, y poniéndola en una caña, le daba de beber. Pero los otros dijeron: “Deja, veamos si Elías viene a salvarlo...» (Mt 27,47-49).
«Cuando Jesús hubo tomado el vinagre, dijo: “¡Consumado es!”» (Jn 19, 30).
El velo del templo separaba el Lugar Santo del Lugar Santísimo (v. Hb 9, 3). «El velo del templo se rasgó en dos, de arriba a abajo (Mc 15, 38). Entonces Jesús, clamando a gran voz, dijo: “Padre, en tus manos encomiendo mi espíritu”. Y habiendo dicho esto, expiró» (Lc 23, 45-46).
Después de que el discípulo recibió a la madre de Jesús, Jesús dijo: «Tengo sed». ¿De qué tiene sed Jesús? No se trata solo de sed física, sino sobre todo de sed espiritual. Jesús tiene sed de llevar a cabo la salvación de las almas, de romper el poder de la muerte, del mal y de la esclavitud del pecado, que atenaza a todo descendiente de Adán. Esto no se ha consumado todavía con su crucifixión, pero se consumará con Su muerte. El velo espiritual del pecado original de Adán envuelve a todas las personas, a todas las naciones humanas (v. Is 25, 7). También yo tengo sed de que se quite el velo que envuelve a mi alma y que envuelve en una oscuridad espiritual a todas las personas, cuya prueba de vida existencial se realiza al mismo tiempo que la mía. Tengo sed de la luz eterna, tengo sed de la verdad, de la felicidad eterna y de la verdadera libertad. Por lo tanto, junto con Jesús, tengo sed de la ruptura de ese velo y cubierta espirituales que separan mi alma del Dios vivo.
Tengo sed del desgarro de este velo por mí y sobre todo por todos los bautizados, que igualmente están envueltos en tinieblas espirituales.
Tú, Jesús, estás crucificado y contigo nuestro viejo hombre está crucificado en este segundo, en este minuto.
Tú, Jesús, estás sumido en el más profundo abandono por parte del Padre, y expresas este dolor sumo en el grito: «Elí, Elí…» «Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado?». Sin embargo, el Padre no lo había abandonado, sino que la oscuridad del pecado, que Jesús tomó sobre sí, envolvió completamente al alma de Jesús. Al mismo tiempo, Él siente el dolor por nuestras almas que se unen voluntariamente a la mentira, al mal, a la oscuridad. Es un dolor por las almas, que no se separan de la oscuridad, sino que siguen sumidas en ella. Tomaron la decisión definitiva de permanecer en la oscuridad eterna, en el sufrimiento inmenso, que no terminará nunca. Es dolor de Aquel que ama a estas almas, que sufre porque se han apartado en la rabia contra el Dios amoroso, llenas de ingratitud y obstinación. En estos momentos, Jesús experimenta el máximo dolor físico, mental y, sobre todo, espiritual.
Entre decir «tengo sed» y «consumado es», Jesús exclama en voz alta: «Elí, Elí…», «Dios mío, Dios mío…». Expresa su anhelo de unión con Dios Padre. Por el pecado el hombre perdió a Dios, y Jesús, por Su sacrificio más doloroso del abandono, redime esta pérdida de Dios relacionada con la oscuridad espiritual.
«Consumado es» y «Padre, en tus manos…»
En el momento de «consumado es» se produjo una inflexión espiritual y una victoria espiritual sobre el reino de las tinieblas. El velo espiritual que impide la unión entre el alma y Dios se rasgó. Jesús rompió el poder del mal, y mientras vivimos en el tiempo podemos entrar siempre de nuevo en la muerte de Cristo, especialmente en la oración, o, en otras palabras, podemos hacer realidad esta ruptura, este «consumado es» en el momento presente. «Siempre estamos entregados a la muerte de Cristo» (cf. 2 Co 4, 10-11). La palabra «siempre» significa que debemos volver siempre de nuevo a la realidad de la muerte de Cristo por la fe. Su muerte nos aparta del poder del pecado y restablece nuestra unión con Dios.
Si estamos unidos a la muerte de Cristo, es decir, si nos entregamos completamente a Dios con nuestra voluntad, no podemos pecar (cf. 1 Jn 3, 6). El poder de la ley del pecado, sin embargo, siempre nos devuelve automáticamente al estado de nuestra naturaleza corrompida. Por eso estamos en oscuridad, incapaces de percibir a Dios, Su presencia, y, por consiguiente, pecamos, no importa que sean solo pecados veniales. El Apóstol señala fruto de la ley del pecado: «En efecto, no hago el bien que quiero, sino el mal que no quiero. Pero si hago lo que no quiero, ya no soy yo quien lo hace, sino el pecado que habita en mí. ... Así, pues, yo mismo, que con la razón sirvo a la ley de Dios, sirvo con la carne a la ley del pecado» (Rm 7, 19-20.25b). La liberación está solo en Jesucristo (v. 25a). La ley del Espíritu se aplica aquí: «Porque la ley del Espíritu de vida en Cristo Jesús te ha librado de la ley del pecado y de la muerte» (Rm 8, 2). La adquisición de buenos hábitos, es decir, virtudes, también desempeña un papel importante aquí. Se trata principalmente del hábito de la oración, que es la fuente de la verdadera humildad, es decir, del sentido de la verdad sobre uno mismo. La oración y la humildad son la base de otras virtudes. Sin oración y humildad, el Espíritu Santo no puede actuar.
Las palabras finales «consumado es» y «Padre…» expresan el momento de la muerte redentora de Cristo. Habiendo pronunciado las palabras «consumado es», Jesús completó nuestra salvación, cumpliendo así la voluntad del Padre. En el reino espiritual, un haz de luz se abrió paso entre las tinieblas. Así permanecerá hasta la segunda venida de Cristo. Aquellos que se salvan por la fe en Jesús pasan por este haz de luz a los brazos de Dios en la hora de la muerte. La oscuridad espiritual está representada por el sistema de este mundo y su príncipe y por las fuerzas espirituales del mal en los lugares celestiales, kosmokratores. La muerte de Cristo rompió las tinieblas y restableció la unión entre Dios y el alma. En la hora de la muerte de Cristo, el velo del templo que separaba el Lugar Santo del Lugar Santísimo quedó visiblemente rasgado en dos. En la hora de nuestra muerte, nuestro espíritu realmente pasará a través de la columna de luz de la muerte de Cristo a los brazos de Dios. Pero ahora ya podemos entrar espiritualmente en la muerte de Cristo y, a través de ella, en los brazos del Padre. Hemos recibido el Espíritu de adopción, por el cual clamamos: «¡Abba, Padre!» (Rm 8, 15). Al profundizar en las verdades relacionadas con la muerte de Cristo realizamos el misterio del bautismo. Por el bautismo, nos sumergimos en la muerte de Cristo y se nos abre el camino hacia los brazos del Padre. Habiendo obtenido la victoria sobre las tinieblas, en el momento de su muerte, Jesús entregó su espíritu en las manos del Padre. Este es el único camino de salvación para nosotros. Jesús dijo: «Voy a preparar un lugar para vosotros… para que donde yo estoy, vosotros también estéis» (Jn 14, 2-3). Y Jesús también dijo: «Yo soy el Camino, la Verdad y la Vida; nadie viene al Padre sino por Mí».
Jesús cumplió la obra de salvación de la humanidad. No hay necesidad de añadir nada más. Solo es necesario de poner en práctica Su palabra en la obediencia de la fe. La Madre de Jesús es nuestro modelo a seguir y nuestra ayuda en este camino de fe. El velo que envolvía a cada alma se rasgó; la barrera del espíritu del mundo que mantiene a la humanidad en el engaño se rompió. Las fuerzas demoníacas de los lugares celestiales que influyen en la humanidad y la mantienen en la oscuridad de la mentira fueron derrotadas. Todo esto está contenido en las palabras «consumado es». Es la victoria final sobre el diablo, el pecado y la muerte.
Nos mantenemos en espíritu al pie de la cruz, en el lugar de la muerte de Cristo, con una columna de luz encima de nosotros. Nuestro espíritu puede ascender por la columna y unirse con el Padre celestial, poniéndose en los brazos de Dios. El espíritu de Jesús fue el primero en pasar a través de esta columna triunfal de luz. Esto se expresa en la última palabra desde la cruz: «Padre, en tus manos encomiendo mi espíritu».
Con la muerte de Cristo también se cumplió la profecía de Simeón a la Madre de Jesús: «Una espada de dolor traspasará tu alma» (Lc 2, 35). A través de esta herida espiritual en el corazón de nuestra Madre, nuestro espíritu puede entrar en el nuevo corazón, la nueva Jerusalén, y conectarse allí directamente con Dios.
Se dará luz, fuerza y gracia a los que se esfuercen por penetrar en el misterio de la muerte de Cristo. Esto también está relacionado con la Eucaristía y nuestro bautismo. No hay palabras para expresar las gracias que recibirán si perseveran en la oración interior. Dedícale también al menos una hora diaria a esta oración.
La contemplación de dos horas también la deberían practicar los laicos, al menos una vez a la semana, preferiblemente en una pequeña comunidad.
56
views
Az önfelszámoló rendszerekkel kapcsolatos hallgatása miatt a felelősség mindenkit terhel
Ezt a videót megnézheted itt is: https://vkpatriarhat.org/hu/az-onfelszamolo/
Iratkozzon fel a BKP hírlevelére https://bit.ly/3Ozn0Co
Egy globális folyamat szemtanúi vagyunk, amely az emberiség önfelszámolásához vezet és a társadalmi élet minden területét érinti. A hazugság és a halál lelke áll mögötte. Sokan felteszik a kérdést: Ki hordozza a felelősséget az emberi társadalom önfelszámoló folyamata miatt? A felelősség bizonyos mértékig minden embert terhel. Egyeseket jobban, másokat kevésbé, de mindenkit terhel. Miért? Mert a jelenlegi változásokat, amelyek kifejezetten az emberiség ellen elkövetett bűncselekmények, az emberek némán elfogadják. Az egész önfelszámoló folyamat a professzionális hazugság alapjára van állítva és a hazugság és a halál lelke áll mögötte. Nemcsak a lejjebb felsorolt tíz területet hatja át, hanem az egész emberi társadalmat.
1) Törvényhozás
Visszaéltek a törvényhozással. A jó, az igazság, az igazságosság és az erkölcs negatív fogalmakkal van jelölve és büntetve van. A rossz, a csalás, az igazságtalanság, az erkölcstelenség és a bűncselekmények ezzel ellentétesen viszont pozitív fogalmakkal vannak jelölve és privilegizálva vannak. Ugyanígy az igazságos törvényeket csalások által ma antitörvényekkel váltották fel. A képviselőknek a jóváhagyáshoz érthetetlen szöveget adnak, amelyet nem lehet megfejteni. Ráadásul a képviselők olyan mennyiségű törvényt hagynak jóvá egyszerre, hogy egyáltalán nincs lehetőségük, sem idejük megtudni azt, hogy egyáltalán mit hagynak jóvá. Az államok feletti egyezmények, határozatok és ajánlások, amelyek az egyes nemzetek érdekei ellen mennek, elsőbbséget élveznek az állam törvényeivel szemben, és az államokat destruktív törvények elfogadására kényszerítik.
2) Bűnös rendszerek
Az antitörvények alapján pozitív megnevezések leple alatt a társadalomba bűnös rendszerek vannak bevezetve, mint például az ún. juvenális jusztícia szociális jogi rendszere vagy az ún. NGO-k rendszere, stb. Ezek érvényesítéséhez visszaélnek a pozitív fogalmakkal.
A nők védelme fogalom leple alatt a feminizációt szorgalmazzák, a család felbomlását, a gender ideológiát, a nőktől a gyermekük ellopását... A családi erőszak elleni védelem fogalmának leple alatt ugyanúgy a gyermekek elrablását szorgalmazzák, amely az anyák és a gyermekek ellen elkövethető legnagyobb erőszak. Csak Norvégiában évente 70-100 ilyen elrabolt gyermek követ el öngyilkosságot és az erről szóló információ konfidensnek van nyilvánítva. A pótcsalád fogalma alatt igazából a gyermekkereskedelemről van szó és az ő pszichikai és erkölcsi elnyomásukról és pusztításukról.
A kisebbségek jogai fogalom alatt a társadalom az agresszív LMBTQ csoportoknak van alávetve. A deviáció privilegizálásáról van szó az egész társadalom rovására. Az antidiszkriminatív törvények fogalma alatt a lakosság többsége elleni tömeges diszkriminációt lehetővé tévő törvényhozás van jóváhagyva. Szexuális nevelésnek nevezik a gyermekek demoralizációját már óvodától kezdve. Elrabolják a gyermekek identitását azzal, hogy azt sulykolják a fejükbe, hogy ők sem nem fiúk, sem nem lányok. Aztán a katasztrofális nemváltó műtétet kilátásba helyező hormonterápiának vetik alá őket.
A társadalom pedig ezzel kapcsolatban hallgat, ezért társfelelősség terheli őket ezek miatt a bűntettek miatt.
3) Genderideológia
A genderideológia vezető ideológiává vált annak ellenére, hogy ott az önfelszámolásról, az ész és az alapvető erkölcsi elvek elvesztéséről van szó. A gyakorlatban gazdasági, törvényhozói és mediális nyomás által van érvényre juttatva és mindenekelőtt a fiatalok lelki és fizikai megcsonkításában mutatkozik meg, akiket transzszexuálisokká tesznek. A társadalmat de facto őrültek házává formálják át. Ezekkel az önfelszámoló lépésekkel kapcsolatban viszont a jelenlegi társadalom hallgat. Ezáltal pedig bűnrészes.
4) A gyermekek ellen elkövetett bűntettek
Már a gyermek megszületése előtt az édesanyák arra vannak kényszerítve, hogy megöljék őket. Csaknem az összes anya attól fél, hogy a gyermekének ún. Down szindrómája lesz. Valójában azonban ez hazugságon alapuló lelki terror. Másrészt viszont abszurd módon törvénybe van iktatva az ún. szurogát anyaság és az ún. ektogenézis avagy a gyermekek mesterséges létrehozása.
A gyermekeknek rögtön születésük után vakcinákat adnak, amelyek autizmust, az immunitás elvesztését, a termékenység elvesztését, autoimmun megbetegedéseket, rákot, stb. okoznak. A gyermekek satanizálásának folyamata nemcsak az ún. szexuális nevelésben vagy a rajzolt sorozatokban avagy számítógépes játékokban mutatkozik meg, hanem abban is, hogy a gyermekruha, a játékok, mindaz, ami a gyermekeket körülveszi, el van árasztva különböző özönvíz előtti szörnyfigurával, egyenesen démonokkal vagy a halál szimbólumaival, mint a koponya, csontváz, félelmetes lények, amelyek elárasztják a gyermeki lelket. A gyermekek elrablása és a gyermekekkel való üzletelés, ahogy azt már említettük, a gyermekek ellen elkövethető legnagyobb bűntettek! A társadalom pedig ezzel kapcsolatban is abszurd módon hallgat.
5) Az orvostudománnyal való visszaélés
Jelenleg az orvostudománnyal abnormális módon visszaéltek. Nemcsak az ártalmas vakcinákról van szó, hanem egyenesen az orvostudomány és a WHO leple alatt az emberiség létszámát lecsökkentő projekteket kényszerítenek rá az államokra. A WHO elsőbbséget kap az állam kormánya felett. Álpandémiát hirdet, ahogy annak a közelmúltban a covid-kísérletben tanúi lehettünk. A hazugság és a halál ezen rendszerének legnagyobb propagátora Ferenc, az álpápa volt. Várható egy újabb álpandémia kihirdetése az azt követő kísérleti oltással. Ez nemcsak fatális veszélyt jelent az ember életére nézve, hanem a rejtett becsippelés, tehát az emberi szabadságtól való totális megfosztás és az ember biorobottá való átformálásának veszélyét is magában hordozza. A társadalom ezt tolerálja, ezért a felelősséget részben hordozza.
6) Iskolaügy
Az iskolaügy ma már nem neveli és nem készíti fel a gyerekeket az erkölcsös és teljes értékű életre. Épp ellenkezőleg, a szexuális antinevelés által és azáltal, hogy az okostelefonoktól való függőségre kényszeríti őket, degenerációhoz vezeti őket.
7) Az okostelefonoktól való függőség
Az emberek többsége ma a munkája miatt kénytelen okostelefont használni. Veszélyes, hogy mindeközben észrevétlenül és fokozatosan függőségbe kerülnek tőle. Az okostelefon így elrabolja az ember összes idejét, a magánéletét és a családjával való kommunikációt is és bezárja őt a saját világába. A rendszer a társadalomban kicsinyektől a nagyokig az összes embert arra kényszeríti, hogy okostelefont birtokoljon. Nélküle áthághatatlan akadályokba ütköznek.
Nem lehet kétségbe vonni azokat a nagy előnyöket, amelyeket az internet és az okostelefon hordoznak, ezért nem lehet ignorálni azt a negatív célt, amely miatt ilyen tömegesen elterjedhettek, ez pedig az emberek rabszolgává tétele és a fokozatos átmenet a csippeléshez.
A szakértőknek ki kellene értékelniük, hogy milyen látszólagos előnyöket hordoz az okostelefon a hátrányokkal szemben, amelyeket okoz. Ezt az objektív igazságot azonban az okostelefon notorikus felhasználói nem fogják akarni bevallani.
8) Digitalizáció és mesterséges intelligencia
Mostanság az állami politika prioritásává válik a mesterséges intelligencia bevezetése. Ezzel függ össze a transzhumanizmus pusztító ideológiája is. A digitalizáció áthatja az élet összes szféráját és jelenleg zajlik az 5G-re való tömeges áttérés anélkül, hogy figyelembe vennék azt a nagy fenyegetést, amelyet hordoz. A szorgalmazásánál egyoldalúan csak az előnyeit mutatják be.
Szándékosan elhallgatják a célt, ami a lakosság totális kontrollja és becsippelése.
A Gyermekkor 2030 projekt egy nemzetközi csalás. A gyerekeket rákötik a mesterséges intelligenciára. Az emberiesség elleni nagyon súlyos bűntettről van szó.
Minden – különösen az újkori – technika, ha nem erkölcsös emberek kezébe kerül, az a társadalom és az emberiség tömeges önfelszámolására szolgál. De facto tömegpusztító fegyverekről van szó.
9) Beavatkozás az élelmiszeriparba
Az élelmiszeripar ma genetikailag módosított élelmiszereket produkál. Az egészséges, klasszikus, tápláló pl. tejből és húsból készült élelmiszereket abszurd módon felváltják a tücskök és a lisztkukacok, miközben bizonyított tény, hogy pl. a bogarak kitinje az emberi szervezet számára rendkívül kártékony.
10) Tudomány
A tudománnyal manapság különösen is visszaélnek az emberiség lecsökkentése érdekében. Pl. a klímakrízistől szóló konspirációról, a genetikával való visszaélésről van szó a geomérnökségről, pl. a chemtrails szétpermetezéséről és hasonlókról van szó. Az állatok mRNS oltása is ide tartozik, hogy aztán a hús, a tojás, a tej is genetikai vakcinák által szennyezett legyen. Szintén tervbe van véve az összes gyógyszer mRNS alapúvá tétele, úgyhogy már nem lennének elérhetőek a klasszikus gyógyszerek. A tudomány és a technika minden vívmánya az ember és az emberiség ellen van fordítva.
Mindmáig nincs megoldva az elégtétel az álpandémiával összekapcsolt covid-botrány miatt. Hány ember műtétjét és elengedhetetlen orvosi kezelését utasították el és a covid-fanatizmus miatt halt meg! Hány ártatlan embert – orvost, tanárt és másokat – dobtak ki a munkahelyéről, akik elutasították, hogy elfogadják ezt a bűntettet. A covid-botrány vétkesei kapják meg igazságos büntetésüket. Az egyes államok kormányai erkölcsileg kötelesek a nemzetük előtt elismerni, hogy engedték magukat becsapni és hogy most készek kompenzálni a kísérleti vakcina egészségügyi következményeit és egyéb károkat, mivel a covid-19 egy nagy csalás volt.
A katolikusok kezdeményezzék a püspöknél, hogy mindegyikük püspöki levélben kérjen bocsánatot a covid-csalás szorgalmazásáért. Különben a társadalom további mesterséges pandémiákat fog elfogadni az azt követő ártatlanok ellen elkövetett terrorral együtt. Ha meg kell hogy legyen állítva a társadalomban a hazugság és a halál lelke, akkor a jelenlegi csaló rendszereket le kell leplezni és a vétkeseket meg kell büntetni.
+ Illés
a Bizánci Katolikus Patriarchátus pátriárkája
+ Metód + Timóteus
püspök-titkárok
2024. 2. 8.
120
views
Manifestácie Obnova rodiny ‒ vzkriesenie národa, 1.4.2024
Toto video je možné zhlédnout i zde: https://vkpatriarhat.org/cz/?p=51736
Odebírat aktuální informace od BKP https://bit.ly/3BhmCoT
34
views
O silêncio sobre os sistemas de autogenocídio responsabiliza todos
Este vídeo também pode ser visto aqui: https://bcp-video.org/pt/o-silencio/
Inscreva-se para receber os boletins informativos do PCB https://bit.ly/3S5BcWx
Assistimos a um processo global que conduz à autodestruição da humanidade e afeta todas as esferas da vida pública. Há um espírito de mentira e morte por trás dele. Muitas pessoas se perguntam: Quem é o responsável pelo processo autodestrutivo da sociedade humana? Hoje, até certo ponto, a responsabilidade é de todos. De uns mais que de outros, mas de todos. Por quê? Porque as pessoas estão aceitando tacitamente as mudanças atuais, que são literalmente crimes contra a humanidade. Todo o sistema de autogenocídio é baseado em mentiras profissionais, por trás das quais está o espírito de mentira e morte que permeia não apenas as dez áreas listadas abaixo, mas afeta toda a sociedade humana.
1) Legislação
Abusou-se da legislação. A bondade, a verdade, a justiça e a moralidade são rotuladas com termos negativos e são punidas. Pelo contrário, o mal, a fraude, a injustiça, a imoralidade e os crimes são considerados positivos e são privilegiados. Da mesma forma, as leis justas são fraudulentamente substituídas por antileis. Os parlamentares são apresentados a um texto ininteligível e impossível de decifrar. Além disso, os deputados aprovam muitas vezes várias leis ao mesmo tempo; portanto, eles não têm chance nem tempo de entender o que estão aprovando. Os convênios, as resoluções e as recomendações supranacionais, que vão contra os interesses de cada nação, têm prioridade sobre as leis nacionais e forçam o país a aprovar leis destrutivas.
2) Sistemas criminais
Os sistemas criminais são introduzidos na sociedade sob nomes positivos e são escondidos sob o véu de anti-leis, como o chamado sistema sócio-jurídico de justiça juvenil ou o sistema das chamadas organizações sem fins lucrativos, etc. Usam-se termos positivos para promovê-los.
O feminismo, o desmoronamento da família, a ideologia de gênero e o roubo dos filhos de suas mães são promovidos no âmbito da “proteção da mulher”. O roubo de crianças, denominado “proteção contra a violência doméstica”, é a forma mais cruel de violência contra as mães e os seus filhos. Só na Noruega, entre 70 e 100 crianças roubadas cometem suicídio todos os anos, e as informações sobre este assunto são consideradas confidenciais. Quando se fala de “famílias de acolhimento”, do que realmente se está falando é do tráfico de crianças, da tirania sobre elas e da sua devastação psicológica e moral.
O que deve ser entendido por “direitos das minorias” é uma sociedade subjugada a agressivos grupos LGBTQ. Trata-se de privilegiar a perversão em detrimento da sociedade como um todo. As leis antidiscriminação abrangem a legislação que permite a discriminação em massa contra a maioria da população. A desmoralização sistemática das crianças, que começa no jardim de infância, é encoberta pelo termo “educação sexual”. As crianças são privadas da sua própria identidade ao colocarem-lhes na cabeça que não são nem meninos nem meninas. Depois, elas são submetidas à terapia hormonal com a perspectiva desastrosa de uma cirurgia de mudança de sexo. A sociedade permanece em silêncio sobre isso e, portanto, é corresponsável por todos esses crimes.
3) Ideologia de gênero
A ideologia de gênero tornou-se a ideologia dominante, embora tenha a ver com a autodestruição, a perda da razão e dos princípios morais básicos. Na prática, é imposta por pressões econômicas, legislativas e mediáticas e manifesta-se na mutilação física e mental, principalmente dos jovens, transformando-os em transexuais. A sociedade está se tornando, de fato, um hospício. Mas a sociedade moderna permanece calada diante destes passos de autodestruição. É por isso que a culpa é dela.
4) Delitos contra crianças
Mesmo antes de a criança nascer, a mãe é obrigada a matá-la. Quase todas as mães ficam aterrorizadas pelos médicos com a possibilidade de seu filho ter o que é chamado de síndrome de Down. Na realidade, é um terror mental baseado em mentiras. Por outro lado, são aprovadas leis malucas sobre a chamada barriga de aluguel ou ectogênese, ou seja, a produção artificial de crianças.
Assim que as crianças nascem, elas recebem vacinas que causam autismo, perda de imunidade, perda de fertilidade, doenças autoimunes, câncer, etc. A tendência atual de satanização das crianças manifesta-se não só na chamada educação sexual, ou nos desenhos animados ou nos jogos de computador, mas também nas roupas infantis, nos brinquedos e tudo o que rodeia a criança está repleto de imagens de monstros antediluvianos, quase demônios, ou de símbolos da morte, como caveiras, esqueletos, representações aterrorizantes, que contaminam a mente das crianças. O roubo e o tráfico de crianças, como já mencionamos, são os crimes mais cruéis contra as crianças! E a sociedade continua mantendo um silêncio absurdo.
5) Abuso da medicina
Atualmente, tem-se abusado da medicina de forma anormal. Não se trata apenas de vacinas nocivas, mas que sob o disfarce da medicina e sob a proteção da Organização Mundial da Saúde (OMS), impõem-se aos Estados projetos com o objetivo de reduzir a população humana. A OMS conseguiu a supremacia sobre as autoridades estatais. Declara pseudopandemias, como vimos durante a recente experiência do covid. O maior propagandista deste sistema de mentiras e morte era o pseudo-Papa Francisco. Podemos esperar a declaração da próxima pseudopandemia seguida de uma vacinação experimental. Isto não só representa um perigo mortal para a vida humana, mas também acarreta a ameaça de injetar microchips juntamente com as vacinas, o que significa a privação completa da liberdade humana e a transformação do homem em um biorobô. A sociedade tolera isso e, portanto, tem a responsabilidade.
6) Educação
Hoje, a educação já não educa nem prepara as crianças para uma vida moral e plena. Pelo contrário, através da antieducação sexual e tornando-os viciados em smartphones, leva-os à degeneração.
7) Vício em smartphones
Hoje em dia, a maioria das pessoas precisa usar smartphones para trabalhar. Existe o perigo de se tornarem viciadas neles de forma imperceptível e gradual. O smartphone rouba de uma pessoa todo o seu tempo, a sua privacidade e a comunicação familiar e a tranca em seu próprio mundo. Porém, o sistema da sociedade obriga todos, dos mais novos aos mais velhos, a terem um smartphone. Sem isso, eles enfrentam obstáculos intransponíveis.
Não há nada que objetar às grandes vantagens que a Internet e os smartphones trazem, mas não podemos ignorar o objetivo negativo pelo qual se tornaram quase onipresentes, que é a escravização das pessoas e a transição gradual para a implantação de microchips. Os especialistas deveriam avaliar quais aspectos aparentemente positivos o smartphone traz em comparação com os negativos. Mas esta verdade objetiva é algo que muitos usuários compulsivos de smartphones não vão mais querer admitir.
8) Digitalização e inteligência artificial
Atualmente, a introdução da inteligência artificial está se tornando uma prioridade da política nacional. Relacionada a isto está a ideologia destrutiva do transumanismo. A digitalização está penetrando em todas as áreas e, ao mesmo tempo, ocorre a mudança para o 5G, sem ter-se em conta a grave ameaça que representa. Ao promovê-los, apontam-se unilateralmente os benefícios. O objetivo do controle e da destruição total da população está sendo deliberadamente ignorado.
O projeto «Infância 2030» é uma das fraudes internacionais. As crianças estão sendo conectadas à inteligência artificial. Trata-se de gravíssimos crimes contra a humanidade.
Toda tecnologia, especialmente a tecnologia moderna, se não estiver nas mãos de pessoas morais, serve à autodestruição maciça da sociedade e da humanidade. Na verdade, é uma arma de destruição de massa.
9) Intervenção na indústria alimentícia
A indústria alimentícia de hoje produz alimentos geneticamente modificados. Os alimentos tradicionais, saudáveis e nutritivos, p. e. à base de leite ou carne, estão sendo substituídos absurdamente por grilos e vermes da farinha, embora se tenha demonstrado que, por exemplo, a quinina dos insetos é muito nociva para o corpo humano.
10) Ciência
Especialmente hoje abusa-se da ciência para reduzir a população mundial. Isto inclui conspirações sobre a crise climática, abusos da genética, geoengenharia, como a pulverização de rastos químicos, e assim por diante. Outro meio é a vacinação de animais com RNA mensageiro para contaminar carne, os ovos e o leite com vacinas genéticas. Está também previsto o desenvolvimento de medicamentos com RNA mensageiro, pelo que os medicamentos convencionais deixarão de estar disponíveis. Todas as conquistas da ciência e da tecnologia estão se voltando contra o homem e a humanidade.
Até o dia de hoje, não foi dada qualquer indenização pelo escândalo do coronavírus ligado à pseudopandemia. A quantas pessoas foram negadas cirurgias e intervenções médicas necessárias e que morreram por causa do fanatismo do coronavírus! Quantas pessoas inocentes perderam seus empregos; médicos, professores e outros que se recusaram a aceitar este crime! Portanto, que os culpados do escândalo do coronavírus sejam agora justamente punidos. Os governos nacionais são moralmente obrigados a admitir perante o seu povo que se deixaram enganar e que estão dispostos a compensar as consequências da vacinação experimental e de outros danos para a saúde, porque o Covid-19 foi uma enorme fraude.
Os católicos deveriam instar os bispos a pedir desculpas em uma carta pastoral por promoverem a fraude do Covid. Caso contrário, a sociedade aceitará mais pandemias causadas artificialmente e o resultante terror contra cidadãos inocentes. Para paralisar o espírito de mentira e de morte na sociedade contemporânea, é necessário desmascarar os atuais sistemas fraudulentos e punir os culpados.
+ Elias
Patriarca do Patriarcado católico bizantino
+ Metodio OSBMr + Timoteo OSBMr
bispos secretários
8 de fevereiro de 2024
33
views
Wie ist das Bischofskollegium verpflichtet, auf Bergoglios Lehrerklärung zu reagieren, die das Paradigma – die Lehre der Kirche – verändert?
Sehen Sie dieses Video auf: https://bcp-video.org/de/wie-ist-zu-reagieren/
Abonnieren Sie Newsletter vom BKP https://bit.ly/3Bd034V
Die Lehrerklärung Fiducia supplicans präsentiert den Priestern neue pastorale Inhalte, die nicht mit der auf Heiliger Schrift und Tradition basierenden Lehre übereinstimmen, ihr aber diametral entgegengesetzt sind. Die Heilige Schrift verkündet die rettende Reue, das heißt den Bruch mit der Sünde, während die Erklärung die Anti-Reue verkündet, die mit der Segnung der Sünde und der Bekräftigung dieser Sünde verbunden ist. Das ist der Weg zur Zerstörung. Weigert sich nun ein Priester aufgrund der Heiligen Schrift, der Tradition und seines Gewissens, Sodomitenpaare zu segnen, muss er bereits mit harten Sanktionen rechnen, bis hin zum Verbot des Priesteramtes. Bergoglio treibt radikal die Umwandlung der Kirche in eine Anti-Kirche Satans voran.
Während die Papolatristen Bergoglio öffentlich der Ketzerei beschuldigen, weigern sie sich, die Realität anzuerkennen, dass er als Erzketzer kein gültiger Papst ist. Sie nehmen überhaupt nicht wahr, dass er sich Satan geweiht hat und satanische Antigesetze fördert. Ihre Papolatrie schafft die Voraussetzungen dafür, dass er die Kirche satanisiert. Die bloße Frage, ob der offenkundige Ketzer Jorge Bergoglio ein Papst sei, wird von diesen Papolatristen als das größte jemals begangene Verbrechen angesehen. Diese wesentliche Frage zu stellen bedeutet in ihren Augen, disqualifiziert zu werden und sich in der Rolle eines Schismatikers, Rebellen und Sektierers wiederzufinden.
Wir wiederholen vor Gott und vor der ganzen Kirche noch einmal, dass Bergoglio ein offensichtlicher Ketzer und als solcher ein ungültiger Papst ist und dass niemand ihm gehorchen oder sich ihm unterwerfen kann. Wer sich ihm und seinem sodomitischen Anti-Evangelium unterwirft, dem droht die härteste Strafe: „Gottes Anathema! Er sei verflucht!“ (Gal 1,8-9).
Sein Erlass, homosexuelle Paare zu segnen, stellt ein Verbrechen gegen Gott und die Kirche dar. Es ist eine offene Rebellion gegen den Schöpfer. Auf dieses Verbrechen muss angemessen reagiert werden. Es ist zwar lobenswert, dass der Erzbischof von Astana und sein Weihbischof ihren Priestern nicht erlaubt haben, die Anweisungen dieser Erklärung umzusetzen, aber das reicht nicht aus. Ihr Handeln wird den Prozess der Selbstzerstörung nicht stoppen. Der einzige Weg, die Kirche zu retten, besteht darin, dass der oben erwähnte Erzbischof den nächsten wirklich angemessenen Rettungsschritt wagt, nämlich aufzuhören, sich dem öffentlichen Erzketzer zu unterwerfen, der illegal das päpstliche Amt innehat.
Liebe Bischöfe, ihr Kollegium trägt zusammen mit dem wahren Papst die Verantwortung für die Kirche. Aber seien Sie sich bewusst, dass es derzeit keinen echten Papst gibt. Deshalb liegt in dieser Krisensituation die Verantwortung für die Kirche ganz bei Ihnen. Aber anstatt Ihre Pflicht zu erfüllen, schützen Sie mit der Ketzerei der Papolatrie alle Ketzereien und alle Verbrechen, die Bergoglio gegen Gott und die Kirche begangen hat. Es ist notwendig, mit der Papolatrie zu brechen und sich und Ihre Diözesen folglich von den offensichtlichen Ketzern zu trennen. Wenn Sie dies nicht tun, liegt die Verantwortung für den Selbstgenozid der Kirche direkt bei Ihnen und bei jedem von Ihnen persönlich. Dies kommt aus der Lehre der Kirche, die die Verantwortung des Apostels und Hirten Christi gegenüber seiner geistlichen Herde betrifft.
Wie würden der heilige Ambrosius, der heilige Augustinus, der heilige Basilius, der heilige Johannes Chrysostomus oder andere heilige Bischöfe an Ihrer Stelle handeln? Erinnern wir uns an die Verpflichtung, die Sie im Rahmen Ihrer Bischofsweihe gegenüber Gott und der Kirche eingegangen sind. Sie haben als Nachfolger der Apostel versprochen, das Erbe des Glaubens in Reinheit und Integrität gemäß der Tradition zu bewahren, die seit der Zeit der Apostel immer und überall in der Kirche gewahrt wurde. Sie wissen, was diese Tradition konkret über einen Papst sagt, der zum offensichtlichen Ketzer wird, wie es bei Jorge Bergoglio der Fall ist. Seine Anweisungen in der Lehrerklärung stehen in direktem und ernsthaftem Widerspruch zur göttlichen Offenbarung und zur ununterbrochenen zweitausendjährigen Lehre und Praxis der katholischen Kirche.
Mit dieser Erklärung bestätigte Bergoglio erneut, dass er als offensichtlicher Ketzer in die Kategorie derjenigen fällt, von denen in der dogmatischen Bulle von Paul IV. und von den Kirchenvätern und Kirchenlehrern gesprochen wird, die der heilige Bellarmin mit folgenden Worten zusammenfasst: „Der offensichtlich irrende Papst hört von selbst auf, Papst und Haupt zu sein, indem er von selbst aufhört, ein Christ und Glied der Kirche zu sein.“ Wenn Sie diese Tatsache nicht respektieren, halten Sie die Ihnen anvertrauten Seelen außerhalb der Kirche Christi und damit auf dem Weg ins Verderben. Bergoglios Sekte hat sich von der katholischen Lehre distanziert und ist nicht die katholische Kirche. Der derzeitige Vatikan befindet sich nicht nur in der Spaltung, sondern ist zu einer Sekte geworden, die sich von Christus abgeschnitten hat und mit ihrer ketzerischen Lehre eine regelrechte Rebellion gegen Gott fördert.
Wenn Sie die Gläubigen täuschen, indem Sie diese Sekte in Autoritätspositionen immer noch respektieren, sie die katholische Kirche nennen und sich ihr unterwerfen, sind Sie Betrüger. In diesem Fall sind Sie allein für die spirituellen Verbrechen der Bergoglio-Sekte verantwortlich. Wenn Sie sich nicht von dem offensichtlichen Ketzer trennen wollen, wie es Ihre Pflicht ist, dann müssen sich die Gläubigen, wenn sie gerettet werden wollen, von Ihnen trennen. Indem Sie an den Häresien Bergoglios festhalten, verraten Sie Christus und die Gläubigen dürfen Ihnen nicht länger gehorchen. Ihre Liturgie, Ihre schönen Predigten, Ihre fromme Rezitation des Glaubensbekenntnisses, all dies ist dann nur eine einfache Verkleidung Ihres inneren Abfalls, der darauf abzielt, Seelen zu täuschen. Dann sind Sie nicht länger Hirten Christi, sondern Pseudo-Hirten von Bergoglio, ausgestattet mit dem Geist des Antichristen.
Heutzutage stehen die Gläubigen unter dem extremen Druck der Welt, sich von Christus zu entfernen. Deshalb brauchen sie eine gesunde Lehre und Moral sowie ständige Ermutigung zum Gebet und zum spirituellen Streben nach ihrer Erlösung.
Liebe Bischöfe und Priester, die Lehrerklärung stellt eine Revolution der grundlegenden Paradigmen der Kirche dar, wie Bergoglio in seinem Dokument vom 1. November 2023 anerkannt hat. Mehr ist nicht nötig, um die Kirche zu zerstören. Was ist dann das Interesse einer solchen antigöttlichen Organisation, die sich darüber hinaus als katholische Kirche ausgibt? Diese Antikirche, die sich bereits weigert, Sünde Sünde zu nennen und sie segnet, lehnt den Erlöser und die Erlösung öffentlich ab, nicht nur in Worten, sondern auch in Taten.
Diese sogenannte Lehrerklärung verwandelt die Bischöfe und Priester Christi in Apostel und Priester des Antichristen, die sich in offener Rebellion gegen Gott befinden. Verstehen Sie, liebe Bischöfe, in welche Situation Sie der Erzketzer Bergoglio nach und nach gebracht hat?
Sie, liebe Nachfolger der Apostel Christi, sind verpflichtet, diese gotteslästerliche Erklärung so zu nennen, was sie ist, nämlich ketzerisch! Es reicht nicht aus, die Gläubigen aufzufordern, dieser pseudodoktrinären sodomitischen Erklärung nicht zu gehorchen. Gottes Wort sagt deutlich, dass die Strafe für Sodomie zeitliches Feuer (2. Petr 2,6) und ewiges Feuer (Jud 1, 7) ist. Eine adäquate, zur Erlösung führende Handlung besteht darin, sich von der vatikanischen Sekte zu trennen und damit die Voraussetzungen für die Wiederbelebung der Kirche in dieser schwierigen Situation zu schaffen. Verzögern Sie diesen Rettungsschritt nicht! Später werden Sie die Möglichkeit verloren haben, sich selbst und die Seelen zu retten, die Christus Ihnen anvertraut hat.
+ Elija
Patriarch des Byzantinischen katholischen Patriarchats
+ Methodius, OSBMr + Timotheus, OSBMr
Bischöfe-Sekretäre
25
views
Los fundamentos de la oración interior /1.ª parte/
Este video se puede ver también aquí: https://maria-se-tikkonsola.wistia.com/medias/iwjf9inu4v
Suscríbase a los boletines del PCB https://bit.ly/3zyTacR
En la oración interior es necesario darse cuenta de las verdades esenciales que conciernen a cada persona individualmente, a saber, la muerte, el juicio de Dios y la eternidad. La contemplación cristiana se ha centrado tradicionalmente en dos ámbitos. El primer ámbito son las postrimerías del hombre, y el segundo es el sufrimiento de Cristo y Su muerte. Volvemos a estas fuentes espirituales incluso ahora.
Principios de la oración interior
La posición de oración es importante: arrodillarse o ponerse de pie con los brazos en alto.
Al principio y durante un tiempo determinado, la expresión en voz alta nos ayuda a enfocar nuestra atención. Las Escrituras dicen: «El Espíritu mismo intercede por nosotros con gemidos indecibles» (Rm 8, 26). La oración en lenguas suele simplificarse aquí a palabras de dos sílabas. Muchos tienen experiencia con las palabras «mana» o «bara». También se pueden utilizar otras palabras de dos sílabas, pero hay que tener cuidado de que algunas de ellas no se refieran a un mantra pagano, es decir, al nombre de un demonio. La palabra «mana» se menciona en Ex 16, 31 y «bara» significa «crear» (Gn 1, 1). Jesús se refiere a sí mismo como «el pan espiritual», el maná de Dios. Pero aquí no se trata del significado de las palabras; en esencia no es más que una simple manifestación sonora portador que nos dispone a la oración interior. El Salmo 27 y otros mencionan este clamor de nuestro espíritu: «Oye, Señor, mi voz y respóndeme».
En cuanto a las órdenes contemplativas, es útil entregarse a esta oración interior de tres a cinco horas al día. Es posible saltársela un día a la semana.
Si oran mujeres fervientes, jubiladas o terciarias, siguen un horario de oración establecido con arreglo a sus capacidades y posibilidades.
En cuanto a las comunidades sacerdotales que dedican el lunes y parte del martes a la oración y a la Palabra de Dios, conviene orar de esta manera al menos tres horas ese día. La cuarta hora puede dedicarse al rezo del breviario (liturgia de las horas) o del rosario.
Las palabras motivadoras introductorias a la oración sirven para principiantes; más tarde bastará con introducir la parte siguiente solo brevemente.
Al orar es recomendable tener a mano un reloj, una libreta y una Biblia.
La primera parte de la oración interior es una meditación sobre los novísimos del hombre. En la segunda parte, nos centramos en la cruz de Cristo y Su muerte redentora. La primera contemplación dura 20 minutos. Comenzamos con la palabra motivadora.
Palabras motivadoras para la primera parte:
La Palabra de Dios dice: «Os habéis acercado... a la ciudad del Dios vivo, la Jerusalén celestial, y a miríadas de ángeles, a la asamblea general e iglesia de los primogénitos que están inscritos en los cielos, y a Dios, el Juez de todos…» (Hb 12, 22 s).
Toma conciencia de la realidad de la muerte que te espera. Jesús dice: «Estad preparados, porque no sabéis ni el día ni la hora».
La segunda verdad: el juicio de Dios. Jesús dice: «No hay nada oculto que no haya de ser manifiesto. Darás cuenta de cada palabra ociosa».
La tercera verdad: cielo eterno, infierno eterno. Ambos son eternos. Decidimos en el tiempo cómo será nuestra eternidad.
La cuarta verdad: la misericordia de Dios dura solo durante la vida terrenal y requiere arrepentimiento: «Si caminamos en la luz, la sangre de Cristo nos limpia de todo pecado».
Ahora pon tus pecados al pie de la cruz de Cristo y pide perdón. Mira con fe las heridas de Cristo, a Sus ojos, y recibe el perdón.
Luego sigue la oración propia en la que reflexionas sobre estas cuatro verdades.
En la siguiente parte de la oración ―a diferencia de la primera parte, que era más bien una contemplación libre― nos centramos intensamente en la palabra de Dios. Su comienzo puede compararse con el lanzamiento de un cohete de tres etapas. Necesita de una enorme cantidad de energía para despegar y vencer la fuerza de la gravedad. Sin una abnegación interior y exterior, no podemos liberarnos de la gravedad de nuestro egocentrismo y vanidad. Llegar a la presencia de Dios y luego permanecer en Su palabra requiere reunir todas nuestras fuerzas desde el principio.
Palabras motivadoras para la siguiente parte (Rm 6, 6)
«Sabemos que nuestro viejo hombre fue crucificado con él (con Cristo) para que el cuerpo del pecado quedara sin fuerza…». La letra de las Escrituras debe recibirse en el Espíritu de verdad y aplicarse en el mismo Espíritu. La palabra «concrucificado» (en griego synestaurothé) en tiempo aoristo, significa que un acontecimiento sucedido en el pasado tiene continuación en el presente. Así podemos decir: «fue y está crucificado». Pero por nuestra parte, el verbo «está», que expresa una realidad presente, requiere una fe que nos una en el presente a Jesús y a lo que Él ha hecho por nosotros. Esta es una cooperación de fe de nuestra parte. Recibimos por fe y luego permanecemos en esta realidad y contamos con ella en nuestras vidas. Esta es la fe bíblica y salvadora. Ahora procura intensamente permanecer en la realidad de esta palabra y, por tanto, en la presencia de Dios durante un cuarto de hora. Céntrate en el así llamado momento presente, que es un elemento de unión espiritual en la oración interior; es una especie de detención del tiempo. Imagínate aferrado a la cruz o incluso colgado con las manos clavadas a los pies de Jesús. Todo el globo terráqueo, impregnado de la metástasis espiritual del mal, del pecado original, está colgado en tus pies. Esta metástasis está presente en cada alma humana. Pero ahora todo este sistema de maldad está conectado a través de ti a la cruz de Cristo; este viejo hombre está ahora paralizado, crucificado, es decir, «el cuerpo del pecado ha quedado sin fuerza» (Rm 6, 6b). Todas las almas humanas están impregnadas por el mismo viejo hombre, que es el cuerpo del pecado. Colgado sobre el globo terráqueo, ves un oscuro abismo debajo. Ahora sostienes al viejo hombre clavado en la cruz por la fe. Está en ti y está en todas las personas. La Sagrada Escritura indica: «nuestro viejo hombre»; «sabemos que nuestro viejo hombre» ―no solo mi viejo hombre, sino nuestro viejo hombre― «fue crucificado con Cristo». Enfocándote en las palabras «con Él» de vez en cuando mira el rostro de Jesús, consciente de que ahora estás en unión espiritual con Él, que ahora estás junto con Él. Aférrate a esto por fe y no lo sueltes. No dejes que te distraiga ningún pensamiento ni que sueñes despierto; simplemente permanece en la palabra de Dios.
Sientes una cierta presión del mal proveniente del viejo hombre que te tira hacia abajo. En ese momento puedes repetir en tus pensamientos: «¡No me soltaré!», y luego nuevamente: «junto con Él» (concrucificado). De este modo, no solo mi viejo hombre, sino nuestro viejo hombre queda paralizado en este momento ―tanto en mí como en (todos) vosotros ―. Esta es tu misión. Puedes pensar en los diferentes continentes: ahora el viejo hombre está paralizado, ahora, en este momento, el sistema del mal no puede funcionar.
Este cuarto de hora es una lucha espiritual por la vigilancia en unión con Jesús. No permitas ningún pensamiento distractor; simplemente mantén tu mente enfocada en la palabra «juntos, juntos» (con Él). La infección espiritual, o el viejo hombre, es una; es una infección del diablo. Hoy en día puede compararse a una vacuna espiritual génica dañina. Este envenenamiento espiritual está dentro de nosotros, aunque no nos demos cuenta de ello. Pero vemos sus frutos negativos: todo el mal y, en última instancia, la muerte física. Sin embargo, en el mismo momento en que te unes espiritualmente por la fe a la cruz de Cristo, paralizas este poder del mal. Jesús ya ha paralizado al viejo hombre en el Calvario. Nuestro viejo hombre fue crucificado con Cristo, como atestiguan las Escrituras. Así que Jesús no fue crucificado solo. Físicamente lo fue, es cierto, pero espiritualmente fue crucificado con el viejo hombre. En este momento estás unido a Jesús y eres al mismo tiempo representante de los pecadores. También actúas en su nombre, les guste o no, lo sepan o no. Debido a que el viejo hombre también está dentro de ti, ahora tienes derecho a mantenerlo clavado en la cruz. Cuando lo sostienes clavado en la cruz, no está separado de los demás, sino unido con ellos; forman un todo, es todo un mecanismo, toda una red. A través de la fe en la palabra de Dios, sabes también que nuestro, nuestro viejo hombre, ahora está crucificado con Cristo a través de ti. ¡Fue y está! Esta es una fe que trasciende del tiempo a la eternidad.
Fue un cuarto de hora intenso de concrucifixión con Cristo. Sabemos que este misterio de fe actúa en el ámbito espiritual. Cuando estás unido con Jesús crucificado, Él paraliza todo el organismo oscuro del viejo hombre en todas las almas. En ese mismo momento, la gracia de Dios obra en estas almas. Muchos reciben la luz para convertirse, otros tentados a cometer el mal quedan paralizados, los moribundos reciben la gracia de la salvación.
Procedamos ahora a la verdad expresada en los siguientes versículos de la Biblia: «Cuando Jesús vio a su madre, y junto a ella al discípulo, dijo a su madre: “¡Mujer, he ahí tu hijo!”. Después dijo al discípulo: “¡He ahí tu madre!” Y desde aquella hora el discípulo la recibió en sí mismo (en griego: eis ta idia)».
Permanecemos en esta verdad por otros 15 minutos, experimentando el trasplante espiritual de un corazón nuevo.
Intenta percibir y vivir las siguientes palabras: Jesús vio al discípulo; ahora me ve a mí como su discípulo. Jesús le habla al discípulo; ahora me habla a mí. Puedes mirarle a los ojos en espíritu, y ahora cumples Su legado con la misma fe y entrega que el discípulo Juan al pie de la cruz. «El discípulo la recibió en sí mismo», en griego «eis ta idia», en latín «in sua», es decir, en lo más profundo de su ser. ¿Cómo recibió a la Madre de Jesús en sí mismo? Por la fe.
La Madre de Dios dijo en Fátima: «Al final, mi Inmaculado Corazón triunfará».
Estos 15 minutos no requieren tanta concentración; el acto de recibir a la Madre de Jesús en nosotros y las palabras relacionadas con él se pueden experimentar más libremente.
Cuando recibimos espiritualmente a la Madre de Jesús en nuestro corazón, nos damos cuenta de que ella es la nueva Jerusalén, o el tabernáculo viviente de Dios, donde Dios se encuentra con los hombres (cf. Ap 21, 2-3). La nueva Jerusalén está simbolizada por el cuadrado (Ap 21, 16).
Preguntamos: ¿Cómo es nuestra primera madre Eva y su código genético espiritual del mal presente en nosotros los humanos? No se puede ver, pero saboreamos a diario los frutos de este mal heredado. A través del pecado, Eva, la madre de la raza humana, recibió la infección del diablo, el veneno de la serpiente infernal, es decir, el orgullo y la emancipación de Dios, o el egocentrismo. La Madre de Jesús es la mujer nueva que, en cambio, aplasta la cabeza del diablo (Gn 3, 15). Ella es la nueva Madre, la Madre del primogénito, es decir, Jesús, y de los segundogénitos, que han recibido a Jesús. María, la Madre de Jesús y Madre nuestra, está llena de gracia: kecharitoméne (Lc 1, 28). Sabemos que la esencia del pecado original consiste en la privación de la gracia, y fue por medio de la primera mujer Eva que hemos sido privados de ella. El hecho de que María esté llena de gracia significa, en consecuencia, que es toda inmaculada, sin la mancha del pecado que nos transmitió la primera madre, Eva.
Finalmente puedes darte cuenta: he recibido a la Madre de Jesús. Tengo un corazón nuevo.
Podemos dedicar los últimos cinco minutos de esta hora a compartir testimonio.
Estas dos verdades: la concrucifixión (15 minutos) y la recepción de la Madre de Jesús (15 minutos) nos predisponen a recibir las otras cuatro verdades que están vinculadas a las últimas cuatro palabras desde la cruz. Hablaremos de ellas en la segunda parte, en la introducción al misterio de la muerte de Cristo. La Sagrada Escritura dice: «¿No sabéis que por el bautismo hemos sido sumergidos en la muerte de Cristo?» (cf. Rm 6, 3 s.)
38
views
Chiesa domestica: una soluzione all’attuale crisi spirituale
Guarda questo video su: https://vkpatriarhat.org/it/?p=10670
Sottoscriviti al servizio di NewsLetter di PCB https://bit.ly/3Jdjdtu
Ogni vescovo, sacerdote e credente sincero percepisce che la Chiesa contemporanea ha bisogno di un rinnovamento spirituale. Ciò deve cominciare da ogni individuo, e soprattutto dalla cellula fondamentale della Chiesa, che è la famiglia, cioè padre, madre e figli. Per tutti si comincia con la preghiera, cioè col coltivare un rapporto personale con Dio. Bisogna però creare le condizioni per questo, perché nel ritmo frenetico della vita quotidiana non si riesce a trovare il tempo per una preghiera più profonda. D’altro canto, i giovani e i bambini trascorrono moltissime ore al giorno utilizzando gli smartphone, che negli ultimi anni si sono diffusi in tutto il mondo. Così perdono tempo non solo in vanità, ma direttamente in istruzioni per la depravazione morale, i crimini e il satanismo.
Quali sono le prospettive per l’umanità che rifiuta di accettare la verità? Anche dopo essere state ingannate centinaia di volte, le persone continuano a credere a bugie che portano alla propria autodistruzione, sia temporanea che eterna. Qual è la soluzione per i cristiani che vogliono conservare la fede e salvare la propria anima? L’unico modo per essere salvati è il vero pentimento e la preghiera persistente. Molti si chiedono: cosa dobbiamo pregare, come e quando?
Proponiamo qui una breve guida dal titolo “Chiesa domestica”, la cui base è la preghiera della cosiddetta “Ora Santa” tutti i giorni dalle 20:00 alle 21:00.
La spiritualità cristiana è legata alle verità fondamentali della fede e all’osservanza dei comandamenti di Dio. È una vita in cui contiamo quotidianamente con il Dio vivente, con la realtà della lotta contro il peccato e lo spirito di menzogna, e teniamo conto dell’eternità, della morte e del giudizio di Dio. È vitale sforzarsi di avere un contatto personale con Dio, una connessione viva con il nostro Signore e Salvatore, da cui il cristiano trae ogni giorno luce e forza per rimanere fedele al Signore. Per questo è necessario osservare le leggi di Dio e i comandamenti di Cristo nella nostra vita personale. La modestia alla quale ci esorta il Vangelo è di estrema attualità. È l’opposto del materialismo, cioè della schiavitù delle cose e dell’orgoglio della vita.
Dio cerca i veri cristiani che diventino sale e luce, il nuovo lievito che possa poi far lievitare la Chiesa cattolica paralizzata. Oggi, inoltre, la pseudo-spiritualità pagana viene assorbita nel vuoto spirituale creato da una società consumistica sopraffatta dallo spirito di questo mondo. In nessun caso il cristiano può sostituire la preghiera con le cosiddette meditazioni orientali come lo zen o lo yoga o altre psicotecniche o pratiche New Age. Sarebbe un suicidio spirituale. I santi diventavano santi principalmente grazie alla preghiera persistente, e questo è vero ancora oggi.
Raccomandiamo il seguente programma di preghiera collaudato per la chiesa domestica, che si basa sull’Ora Santa dalle 20:00 alle 21:00.
Lunedì
20:00-21:00: Confessiamo i nostri peccati per 5 minuti; Dopo ogni breve confessione del peccato si dice: “Signore, abbi pietà!”, e si risponde: “Signore, abbi pietà!”.
5 minuti ringraziamo Dio; Dopo ogni breve preghiera di ringraziamento si dice: “Grazie, Signore!” e si risponde: “Grazie, Signore!”.
5 minuti di intenzioni di preghiera; Dopo ogni intenzione si dice: “Ascoltaci, Signore, ti preghiamo!” e lo stesso dicono gli altri oranti.
15 minuti di canto
Preghiera del Rosario circa 25 minuti
L’ora si conclude con una sosta di preghiera e alle 21:00 i fedeli ricevono la benedizione impartita dai vescovi e dai sacerdoti.
Martedì
20:00-21:00: Stesso programma
Mercoledì
20:00-21:00: Mezz’ora circa: Preghiera di unità e forza, secondo Marco 11,23 (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=9203)
Preghiera del Rosario
Infine, sosta di preghiera e ricezione della benedizione.
Giovedì
20:00-21:00: Contemplazione della Passione del Signore e della Via Crucis (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=668, https://vkpatriarhat.org/it/?p=664)
Infine, sosta di preghiera e ricezione della benedizione.
Venerdì
20:00-21:25: Una settimana: contemplazione della 1ª alla 4ª parola dalla croce
L’altra settimana: contemplazione della 3 ª , 5 ª , 6 ª e 7 ª parola dalla croce
(Sette parole dalla croce – vedi https://vkpatriarhat.org/it/?cat=47)
Alle 21:00 c’è una sosta di preghiera, si riceve la benedizione e poi la preghiera continua.
Il programma dell’Ora Santa potrà subire modifiche a seconda del periodo dell’anno. Ad esempio, a Natale possiamo cantare i canti natalizi per mezz’ora e recitare il Rosario per un’altra mezz’ora. Anche si può, ad esempio, dedicare un’ora intera al canto di inni religiosi una o due volte alla settimana, se possibile con accompagnamento musicale. Attraverso il canto, spesso ci apriamo facilmente allo Spirito di Dio, e in questo modo possiamo approfondire il nostro rapporto personale con il nostro Padre Celeste, con Gesù e con la Sua e nostra Madre.
L’ideale sarebbe provare a seguire il programma proposto per un anno intero, e solo allora si potranno introdurre vari cambiamenti. Ma soprattutto dobbiamo stare attenti affinché il cambiamento non spenga lo spirito del nostro rapporto personale con Dio e che attraverso questo cambiamento non si infiltri lo spirito del mondo. È molto utile, ad esempio, leggere la vita dei martiri e dei santi almeno una o due volte alla settimana dopo la fine dell’Ora Santa. L’Ora Santa dovrebbe diventare parte della nostra vita quotidiana. Gli inizi sono i più difficili, ma chi persevera vedrà risultati positivi.
L’Ora Santa è una condizione davvero necessaria affinché una famiglia possa radicarsi in uno stile di vita cristiano in mezzo alle pressioni del mondo. L’atmosfera in famiglia poi cambia completamente. Questa preghiera di un’ora ci porta la pace e l’armonia di Dio e ha effetti benefici di guarigione sulle anime umane. Gesù disse: “Non siete stati capaci di vegliare con me un’ora sola?” Questa richiesta di Gesù dovrebbe essere la nostra motivazione principale ogni giorno.
Il tempo che dedichiamo alla preghiera è un dono concreto a Dio. È anche il nostro sacrificio vivente e santo, il nostro servizio di culto spirituale (cfr Rm 12,1). Questo tempo ci porta grandi benedizioni. Gesù ci incoraggia: “Accumulatevi tesori in cielo, dove né tignola né ruggine consumano, e dove i ladri non scassinano né rubano”. Per questo bisogna cominciare e perseverare.
Il programma del fine settimana prevede anche una rinnovata santificazione della domenica, che inizia il sabato sera.
Sabato
20:00-21:20: Preghiera profetica secondo Ezechiele 37 (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=6671)
Alle 21:00 c’è una sosta di preghiera, si riceve la benedizione e poi la preghiera continua.
Inizia la celebrazione della domenica:
21:20-22:20: Contemplazione delle verità legate alla risurrezione (prima ora) (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=747)
Domenica
5:00-7:00: Contemplazione degli eventi del mattino della risurrezione, accompagnata da canti. (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=744, https://vkpatriarhat.org/it/?p=741)
8:00-9:00: Contemplazione della discesa dello Spirito Santo e riempirsi nuovamente dello Spirito Santo. (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=738)
Partecipazione alla liturgia
Coloro che non hanno la possibilità di assistere alla Messa possono vivere la Messa spiritualmente secondo l’opuscolo. (vedi https://vkpatriarhat.org/it/wp-content/uploads/2022/08/it-Il-mistero-della-fede-l-Eucaristia.pdf)
Nel pomeriggio: Comunione fraterna di circa tre-cinque famiglie, preferibilmente uomini e donne separatamente, della durata di circa una o due ore. L’incontro può concludersi con la contemplazione dell’apparizione di Gesù ai discepoli di Emmaus (20 minuti). (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=862)
20:00-21:00: Contemplazione: Gesù appare agli apostoli senza Tommaso e poi agli apostoli con Tommaso presente. (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=862, https://vkpatriarhat.org/it/?p=7900)
Infine, una sosta di preghiera e la ricezione della benedizione.
Questo è il modello attuale di celebrazione del Giorno del Signore, cioè il giorno della risurrezione di Cristo e della discesa dello Spirito Santo. Si tratta di applicare l’idea dei quattro principi fondamentali della Chiesa primitiva di Gerusalemme: 1) preghiera, 2) insegnamento degli apostoli, 3) liturgia, 4) comunione fraterna (cfr At 2, 42).
Il modello di celebrazione del Giorno del Signore, cioè il giorno della risurrezione di Cristo e della discesa dello Spirito Santo, prevede l’applicazione dei quattro principi fondamentali della Chiesa primitiva di Gerusalemme, vale a dire: 1) preghiera, 2) insegnamento degli apostoli, 3) liturgia, 4) comunione fraterna (cfr At 2, 42).
Per la chiesa domestica si consiglia inoltre la pratica di soste quotidiane di preghiera, della durata di 3-5 minuti, secondo l’antica tradizione ecclesiastica in determinati orari: al risveglio, alle 9:00, alle 12:00, alle 15:00, alle 18:00, alle 21:00 e prima di coricarsi. (vedi https://vkpatriarhat.org/it/?p=2376)
Dei primi cristiani si dice che si incontrassero quotidianamente nel tempio e per le case (At 5,42). L’apostolo Paolo parla delle chiese domestiche: “Aquila e Priscilla, con la chiesa che è in casa loro, vi salutano molto nel Signore” (1 Cor 16,19). “Salutate i fratelli che sono a Laodicea, anche Ninfa e la chiesa che è in casa sua” (Col 4, 15). Il fondamento della Chiesa domestica è la famiglia, che è una piccola Chiesa. Una famiglia cristiana sana è una cellula viva della Chiesa che ha un proprio ordine di preghiera.
L’attuale crisi di fede è stata aggravata da un colpo mortale sotto forma di Fiducia supplicans. Di conseguenza, non solo lo spirito del mondo, ma anche la maledizione ha permeato la Chiesa cattolica. La Chiesa si trasforma così in un’anti-Chiesa New Age che non porta alla salvezza, ma alla perdizione. Dipende ora da ciascun vescovo se, con il suo coraggio e la sua fedeltà a Cristo, rimuoverà questa nube di oscurità spirituale dalle anime che Dio gli ha affidato o, al contrario, le darà spazio. È la preghiera dei credenti che qui è decisiva. Occorre quindi dare priorità al rinnovamento della famiglia attraverso la Chiesa domestica. Tutte le altre attività che sostituiscono la preghiera sono irrilevanti, fuorvianti o addirittura dannose.
Potrebbe verificarsi la situazione in cui quando un vescovo fedele si oppone alla setta di Bergoglio, viene letteralmente privato con la forza del suo incarico e sostituito da un vescovo eretico che terrà la diocesi sotto la maledizione di Fiducia supplicans. Cosa dovrebbe fare questo vescovo perseguitato per Cristo? Egli dovrebbe adottare lo stile di vita monastico insieme ad un gruppo di quattro-cinque sacerdoti e abitare in una casa ordinaria in un luogo adatto della sua diocesi. Allo stesso tempo, questa comunità diventerà un centro spirituale dal quale i sacerdoti fedeli, così come i laici e le famiglie attivi, saranno guidati e incoraggiati. Da lì svolgeranno, per quanto possibile, anche la missione esterna. Il sistema del discepolato serve anche a restaurare la Chiesa. È qualcosa di simile al catecumenato come lo chiamavano anticamente nella Chiesa.
Pertanto, i vescovi veramente cattolici di oggi hanno due opzioni: o salveranno la diocesi e rimarranno in carica, separati dalla struttura apostata di Bergoglio, oppure andranno nelle catacombe della clandestinità. La Chiesa delle catacombe ha bisogno anche di un vescovo e di un gruppo di sacerdoti. La realtà è che se solo un vescovo in un determinato paese si separerà dalla setta di Bergoglio, difficilmente resisterà alle pressioni e rimarrà in carica, poiché la rete omosessuale che occupa la Chiesa cattolica non gli permetterà di portare avanti un programma di restaurazione. Se due o tre diocesi si separano dalla struttura apostata, sarà più facile per i vescovi preservare le loro chiese, monasteri, case di ritiri o, se possibile, altri mezzi di catechesi e ministero, per il bene del risveglio. Ma oggi dobbiamo considerare seriamente la seconda opzione, ovvero quella della Chiesa delle catacombe. Ricordiamoci però che è sempre stato e sempre sarà vero che le porte dell’inferno non prevarranno contro la Chiesa di Cristo.
+ Elia
Patriarca del Patriarcato Cattolico Bizantino
+ Metodio OSBMr + Timoteo OSBMr
Vescovi Segretari
12 febbraio 2024
48
views
Великий пост 2024 – время покаяния: отрекись от «Fiducia supplicans» (пастырское письмо)
Это видео также смотрите на: https://vkpatriarhat.org/ru/?p=31253
Подписаться на рассылку новых публикаций от ВВП https://bit.ly/3zFm2QV
Время Великого поста в эту особую пору большой апостасии – это время усердного покаяния. Слова Иисуса о покаянии актуальны для каждого из нас: «Исполнилось время и приблизилось Царство Небесное. Метанойте – измените мышление – и веруйте в Евангелие» (Мр. 1,15). «Если не покаетесь, все погибнете» (Лк. 13,3).
За что должен каяться каждый католик, каждый священник, каждый монах, каждый епископ? Все должны каяться за публичную апостасию. Недействительный папа Франциск Бергольо посредством еретической декларации «Fiducia supplicans» трансформировал Католическую Церковь в антицерковь Нью-Эйдж. Этот грех больший, чем грех тех, которые приносили жертвенные дары языческим идолам, демонам, и таким образом стали предателями Христа, отступниками – традиторами. Во время правления императора Деция (249-251) наступило жестокое гонение на христиан. В Никомидии (сегодня Измит в Турции) жил муж из знатного рода по имени Кодрат. Преследование здесь начал проконсул Перений. Христианина Кодрата заставляли принести жертву языческим идолам. Он ответил: «Мертвым идолам не поклонюсь. Я не боюсь ни бесов, ни тебя, имеющего только временную власть. Вскоре я пойду к моему Богу, а ты будешь горько стонать навеки, потому что не хотел познать Бога». Перений велел его жестоко мучить. Перед этим проконсул приказал привести христиан, которые отреклись от Христа жестом принесения жертвы идолам. Они имели задачу убедить Кодрата также поклониться идолам. Но Кодрат воспользовался этой возможностью и, хотя был жестоко мучен, сказал такие слова: «О безумные, почему только немного не потерпели? Почему испугались мучений? Вы отреклись от Христа! Почему самих себя передали дьяволу? Не верили ли вы в воскресение мертвых? Не слышали ли о Божьем суде? Не боитесь ли неугасающего адского огня? Как теперь устоите перед судом Божиим? Опомнитесь! Осознайте, от Кого вы отпали. Ради этой временной и ничтожной жизни вы покинули вечное Царство Небесное. Пренебрегли своим небесным Владыкой! …Самых себя отдали в плен дьяволу! Разве вы забыли слова Господни из Евангелия? Он сказал: «Не бойтесь тех, которые убивают тело, души же убить не могут» (Мф. 10,28)». Когда Кодрат это сказал, трусливые христиане стали громко кричать: «Мы устрашились мучений, раб Божий, и соблазнились, как немое стадо. Захотели мы краткое время пожить здесь, и, отрекшись от своего Господа, для будущей вечной жизни умерли. Что нам, проклятым, теперь делать?!». Святой Кодрат, видя их заплаканных, сказал: «Будьте мужественны, братия! Не отчаивайтесь! Наш Господь милостив! Припадите к Его ногам! Со слезами и покаянием теперь исповедуйте Иисуса Христа! Он очистит вас Своей кровью! Вы же своей кровью искупите свое предательство». Они начали плакать и долго лежали, припав лицом к земле. Тогда посыпали землей свои головы и камнями били себя в грудь. Их плач был так силен, что весь город сбежался на этот крик, и все люди изумлялись, что христиан охватило такое раскаяние за их отступничество. Перений приказал еще больше мучить св. Кодрата, а раскаявшихся христиан осудил на сожжение, каждого в его родном городе.
Необходимо с покаянием признать, что грех отступничества, к которому привел через «Fiducia supplicans» недействительный папа Франциск, является еще большим, чем предательство отступников, которые под угрозами пыток и смерти предали Христа.
Мученики выбрали скорее муки и смерть, чем поклонение идолам. Недействительный папа Франциск Бергольо в 2019 году вместе с чародеями и чародейками Амазонии активно участвовал в языческом ритуале в Ватиканских садах, где призывали демонов. Затем в соборе св. Петра Франциск Бергольо публично интронизировал демона Пачамаму. В 2022 году в Канаде он публично посвятился дьяволу под руководством чародея. Это публичный грех против первой заповеди Декалога. Это публичное отступничество, не имеющее аналогов в истории Церкви. Совершенно понятно, что этот человек не может быть видимым наместником Христа на земле, но согласно Священному Писанию, догматической конституции и учению церковных учителей и отцов, он сам себя отлучил от Церкви. Это учение Священного Писания и Предания.
Что такое «Fiducia supplicans»? Это лжеевангелие, лжеучение, противоречащее Священному Писанию, Преданию и всем учителям и отцам Церкви. Это публичный бунт против Бога и публичное отступничество от Христа и Его Евангелия. Одобряя и даже благословляя один из величайших грехов, декларация «Fiducia supplicans» отрицает суть Символа веры, выражающего правду о том, что Сын Божий стал человеком, чтобы спасти нас от греха. Условием спасения с нашей стороны есть покаяние. Но если из-за легализации содомии отрицается грех как таковой, то Христос напрасно страдал, чтобы спасти нас от греха. Отрицая грех и благословляя его, также устраняется Декалог, ибо грех уже не называется грехом и не делается разницы между добром и злом. Кто принимает учение «Fiducia supplicans», внедряющее благословение греха содомии и его легализацию, тот публично отрекается от Бога-Творца и Бога-Спасителя, а также отрекается от собственного спасения, ибо такой человек решил любить ложь и ненавидеть правду, которая бы его спасла. За эту дьявольскую гордость и бунт такой католический епископ, священник или верующий произнес над собой приговор вечной смерти, а в час смерти его ждет вечное осуждение в аду. Он согрешил против Святого Духа (см. Мф. 12,32).
В Послании к Галатам 1, 8-9 Бог указывает, что за псевдоевангелие, которым также является «Fiducia supplicans», на псевдопапу Франциска Бергольо пало наказание отлучения от вечного спасения, то есть вечное осуждение в аду. Он совершил грех хулы на Святого Духа (Мф. 12,32). Это наказание падает также на всех, принимающих и распространяющих это псевдоевангелие.
Какой выход? Только один: метанойя – покаяние. Его предпосылкой является отречение от «Fiducia supplicans».
Как это реализовать? Каждый правоверный епископ должен четко отвергнуть «Fiducia supplicans». Так сделали епископы Африки, Польши, Венгрии и другие.
Диоцезиальный епископ должен сделать это отречение в пастырском письме для своего диоцеза. Епископы-помощники пусть сделают это другим публичным способом. Если такой епископ затем получит декрет, которым недействительный папа и его секта лишат его власти в его диоцезе, то он в своей совести обязан перед Богом продолжать оставаться у власти, даже если превысит возраст 75 лет. Он должен, как добрый пастырь, защищать свое духовное стадо от самоубийственной ереси «Fiducia supplicans». Декреты, инициированные псевдопапой, который сам отлучил себя от Церкви, недействительны и недейственны. Это учение Церкви, основанное на Священном Писании и Предании.
Что должен делать католический священник? Пусть выйдет из своей изоляции и вместе с другими правоверными священниками создаст священническую коллегию для защиты веры и спасения душ. Пусть они вместе поощрят нерешительного епископа сделать радикальный шаг отделения от «Fiducia supplicans». Если бы епископ-пропагатор «Fiducia supplicans» отлучал правоверных священников, то пусть они правдиво информируют своих верных и не уходят. Священники пусть поучат своих верных в проповеди, а в конце пусть верные отдельно по очереди подходят к священнику, подобно как идут к Святому Причастию. Священник каждого спросит: «Отрекаешься ли от „Fiducia supplicans”?». Верующий ответит: «Отрекаюсь, аминь». Это исповедание веры и отречение от «Fiducia supplicans», совершенное перед невидимым сонмом ангелов и святых, записано в книге жизни каждого. Посредством фальшивого антиевангелия «Fiducia supplicans» и его фальшивой веры никто не будет спасен. Если какой-то священник является сторонником «Fiducia supplicans» и, наоборот, будет публично одобрять эту еретическую декларацию или запугивать мирян, которые будут лично поощрять верующих отречься от самоубийственной «Fiducia supplicans», то пусть верующие отделятся от влияния такого священника. Здесь есть серьезное «dubium», что священник с этим духом антихриста уже недействительно служит Святую Литургию. Святой Дух через него уже не действует.
Что должны делать верующие? Если священник в приходе пассивен, пусть сами начнут спасительную миссию для охраны от самоубийственной «Fiducia supplicans». Для этого могут использовать соцсети и это пастырское письмо. Пенсионеры и пенсионерки могут проводить эту миссию в индивидуальных разговорах со своими знакомыми и лично объяснять трагическую ситуацию в Церкви после издания «Fiducia supplicans». Могут дать им подписать подготовленное отречение или каждый может написать его собственноручно: «Я, X. Y., отрекаюсь от антиевангелия „Fiducia supplicans”. Подпись……….. дата ………..».
Желательно, чтобы подписались также два свидетеля. Затем верующий сохранит это отречение. Его можно сравнить с паспортом для пересечения границ Небесного Царства в час смерти. Его копия находится в книге жизни данного человека.
Эту миссию можно также проводить по почте, письмами, адресованными конкретным католикам и католичкам. Кто откажется отделиться от «Fiducia supplicans», тому будет тяжело устоять в час смерти. Те, которые будут высмеивать, запугивать или угрожать ревностным миссионерским активистам, ясно дают понять, кому служат. Они служат духу лжи и смерти. «Они возлюбили ложь и не приняли да не возлюбили правды, которая бы их спасла» (2 Фес. 2, 9-12).
В нынешней трагической ситуации через «Fiducia supplicans» католикам обманом навязано ложное евангелие (ср. Гал. 1, 8-9), посредством которого никто не спасется. Это бунт против Бога и отрицание Священного Писания и Предания. Единственный выход – это истинное покаяние. Оно начинается с шага отречения от самоубийственной «Fiducia supplicans».
Всех верующих во Христе благословляют
епископи ВВП
11.03.2024
Расскажи хотя бы одному человеку об этом пастырском письме.
36
views
Великий піст 2024 – час покаяння: відречися від «Fiducia supplicans» (пастирський лист)
Дивіться це відео також на: https://bcp-video.org/ua/velikij-pist-2024/
Підписатися на розсилку нових публікацій від ВВП https://bit.ly/3PJeqlG
Час Великого посту у цей надзвичайний час великої апостазії є часом наполегливого покаяння. Слова Ісуса про покаяння актуальні для кожного з нас: «Сповнився час і Царство Боже близько. Метанойте – змініть мислення – і вірте в Євангеліє» (Мр. 1,15). «Якщо не покаєтеся, всі загинете» (Лк. 13,3).
З чого повинен каятися кожен католик, кожен священник, кожен монах, кожен єпископ? Усі повинні каятися за публічну апостазію. Недійсний папа Франциск Бергольйо через єретичну декларацію «Fiducia supplicans» трансформував Католицьку Церкву в антицеркву Нью-Ейдж. Цей гріх більший від гріха тих, які приносили жертовні дари поганським ідолам, демонам, і таким чином стали зрадниками Христа, відступниками – традиторами. За правління імператора Деція (249-251) настало жорстоке гоніння на християн. У Нікомидії (сьогодні Ізміт у Туреччині) жив чоловік зі знатного роду на ім’я Кодрат. Переслідування тут розпочав проконсул Переній. Християнина Кодрата змушували принести жертву поганським богам. Він відповів: «Мертвим ідолам не вклонюся. Я не боюся ні бісів, ні тебе, що маєш лише короткочасну владу. Невдовзі я піду до мого Бога, а ти будеш гірко стогнати навіки, бо не хотів пізнати Бога». Переній звелів його жорстоко катувати. Перед тим проконсул наказав привести християн, які відреклися від Христа жестом принесення жертви ідолам. Вони мали завдання переконати Кодрата також поклонитися ідолам. Але Кодрат скористався цією нагодою і, хоч був жорстоко мучений, сказав такі слова: «О нерозумні, чому тільки трохи не потерпіли? Чому злякалися мук? Ви відреклися від Христа! Чому самих себе передали дияволу? Чи ви не вірили у воскресіння мертвих? Чи не чули про Божий суд? Чи не боїтеся невгасного пекельного вогню? Як тепер вистоїте перед Божим судом? Отямтесь! Усвідомте, від Кого ви відпали. Заради цього дочасного і безвартісного життя ви покинули вічне Царство Небесне. Зневажили свого небесного Владику! …Самих себе віддали в полон дияволу! Хіба ви забули Господні слова з Євангелія? Він сказав: „Не бійтесь тих, що вбивають тіло, душі ж вбити не можуть” (Мт. 10,28)». Коли Кодрат це сказав, боягузливі християни стали голосно кричати: «Ми злякалися мук, рабе Божий, і звабилися, як німе стадо. Захотіли ми короткий час тут пожити, і, відрікшись свого Господа, для майбутнього вічного життя померли. Що нам, проклятим, тепер робити?!». Святий Кодрат, бачивши їх заплаканих, мовив: «Будьте мужні, браття! Не впадайте у відчай! Наш Господь милостивий! Припадіть до Його ніг! Зі сльозами та покаянням тепер визнайте Ісуса Христа! Він очистить вас Своєю кров’ю! Ви ж своєю кров’ю спокутуєте свою зраду». Вони почали плакати і довго лежали, припавши обличчям до землі. Тоді посипали землею свої голови і камінням били себе в груди. Їхній плач був такий сильний, що все місто збіглося на цей крик, і всі люди дивувалися, що християн охопило таке каяття за їхнє відступництво. Переній наказав ще більше катувати св. Кодрата, а розкаяних християн засудив на спалення, кожного у його рідному місті.
З покаянням визнаймо, що гріх відступництва, до якого звів через «Fiducia supplicans» недійсний папа Франциск, є ще більший, ніж зрада відступників, які під погрозами тортур і смерті зрадили Христа.
Мученики вибрали радше муки і смерть, ніж поклоніння ідолам. Недійсний папа Франциск Бергольйо у 2019 році разом із чародіями та чародійками Амазонії брав активну участь в поганському ритуалі у Ватиканських садах, де прикликали демонів. Опісля в соборі св. Петра Франциск Бергольйо публічно інтронізував демона Пачамаму. У 2022 році в Канаді він публічно посвятився дияволу під керівництвом чародія. Це публічний гріх проти першої заповіді Декалогу. Це публічне відступництво, яке не має аналогів в історії Церкви. Абсолютно зрозуміло, що цей чоловік не може бути видимим намісником Христа на землі, але згідно зі Святим Письмом, догматичною конституцією і вченням церковних учителів і отців, сам себе виключив з Церкви. Це вчення Святого Письма і Традиції.
Що таке «Fiducia supplicans»? Це лжеєвангеліє, лжевчення, яке суперечить Святому Письму, Традиції та всім учителям і отцям Церкви. Це публічний бунт проти Бога та публічне відступництво від Христа та Його Євангелія. Схвалюючи і навіть благословляючи один з найбільших гріхів, декларація «Fiducia supplicans» заперечує суть Символу віри, який виражає правду про те, що Син Божий став чоловіком, щоб спасти нас від гріха. Умовою спасіння з нашого боку є покаяння. Але якщо через легалізацію содомії заперечується гріх як такий, то Христос даремно страждав, щоб спасти нас від гріха. Заперечуючи гріх і благословляючи його, також усувається Декалог, бо гріх вже не називається гріхом і не робиться різниці між добром і злом. Хто приймає вчення «Fiducia supplicans», яке запроваджує благословення гріха содомії та його легалізацію, той публічно зрікається Бога-Творця і Бога-Спасителя, а також зрікається власного спасіння, бо така людина вирішила любити брехню і ненавидіти правду, яка б її спасла. За цю диявольську гордість і бунт такий католицький єпископ, священник чи вірний виголосив над собою вирок вічної смерті, а в годину смерті його чекає вічне засудження в пеклі. Він згрішив проти Святого Духа (див. Мт. 12,32).
У Посланні до Галатів 1, 8-9 Бог вказує, що за псевдоєвангеліє, яким також є «Fiducia supplicans», на псевдопапу Франциска Бергольйо лягло покарання виключення з вічного спасіння, тобто вічне засудження в пеклі. Він допустився хули на Святого Духа (Мт. 12,32). Це покарання також падає на всіх, хто приймає і поширює це псевдоєвангеліє.
Який вихід? Лиш один: метаноя – покаяння. Його передумовою є відречення від «Fiducia supplicans».
Як це реалізувати? Кожен правовірний єпископ повинен чітко відкинути «Fiducia supplicans». Так зробили єпископи Африки, Польщі, Угорщини та інші.
Дієцезіальний єпископ має зробити це відречення у пастирському листі для своєї дієцезії. Єпископи-помічники хай зроблять це іншим публічним способом. Якщо такий єпископ потім отримає декрет, яким недійсний папа та його секта позбавлять його уряду в його дієцезії, то він у своїй совісті зобов’язаний перед Богом продовжувати залишатися при владі, навіть якщо перевищить вік 75 років. Він повинен, як добрий пастир, захищати своє духовне стадо від самогубної єресі «Fiducia supplicans». Декрети, ініційовані псевдопапою, який виключив себе з Церкви, є недійсними і нечинними. Це вчення Церкви, яке ґрунтується на Святому Письмі і Традиції.
Що має робити католицький священник? Хай вийде зі своєї ізоляції і разом з іншими правовірними священниками створить священничу колегію для захисту віри і спасіння душ. Нехай вони разом заохотять нерішучого єпископа зробити радикальний крок відділення від «Fiducia supplicans». Якби єпископ-пропагатор «Fiducia supplicans» відлучував правовірних священників, то хай правдиво інформують своїх вірних і не відходять. Священники хай повчать своїх вірних у проповіді, а наприкінці хай вірні поокремо по черзі підходять до священника, подібно як йдуть до Святого Причастя. Священник кожного запитає: «Чи відрікаєшся „Fiducia supplicans”?». Віруючий відповість: «Відрікаюся, амінь». Це визнання віри і відречення від «Fiducia supplicans», здійснене перед невидимим сонмом ангелів та святих, записано кожному в книзі життя. Через фальшиве антиєвангеліє «Fiducia supplicans» і його фальшиву віру ніхто не буде спасенний. Якщо якийсь священник є прихильником «Fiducia supplicans» і, навпаки, буде публічно схвалювати цю єретичну декларацію або залякувати мирян, які приватно заохочуватимуть вірних відректися самогубної «Fiducia supplicans», то хай вірні відділяться від впливу такого священника. Тут є серйозне «dubium», що священник з цим духом антихриста вже недійсно служить Святу Літургію. Святий Дух через нього вже не діє.
Що мають робити віруючі? Якщо священник у парафії пасивний, хай самі розпочнуть спасительну місію для порятунку від самогубної «Fiducia supplicans». Для цього можуть використовувати соцмережі і цей пастирський лист. Пенсіонери і пенсіонерки можуть проводити цю місію в індивідуальних розмовах зі своїми знайомими та особисто пояснювати їм трагічну ситуацію в Церкві після видання «Fiducia supplicans». Можуть дати їм підписати підготовлене відречення або кожен може написати його власноруч: «Я, X. Y., відрікаюся антиєвангелія „Fiducia supplicans”. Підпис……….. дата ………..».
Бажано, щоб підписалися також двоє свідків. Дана особа збереже це відречення. Його можна порівняти з паспортом для перетину кордонів Небесного Царства в годину смерті. Його копія знаходиться в книзі життя даної людини.
Цю місію можна також проводити поштою, листами, адресованими конкретним католикам і католичкам. Хто відмовиться відділитися від «Fiducia supplicans», тому буде тяжко вистояти в годину смерті. Ті, які будуть висміювати, залякувати чи погрожувати ревним місіонерським активістам, ясно дають зрозуміти, кому служать. Вони служать духу брехні і смерті. «Вони полюбили брехню і не прийняли та не полюбили правди, яка б їх спасла» (2 Сол. 2, 9-12).
У теперішній трагічній ситуації через «Fiducia supplicans» католикам обманом нав’язано фальшиве євангеліє (пор. Гал. 1, 8-9), через яке ніхто не спасеться. Це бунт проти Бога та заперечення Святого Письма і Традиції. Єдиний вихід – це правдиве покаяння. Воно починається з кроку відречення від самогубної «Fiducia supplicans».
Всіх вірних у Христі благословляють
єпископи ВВП
11. 03. 2024
Розкажи хоча б одній людині про цей пастирський лист.
76
views
Семь раз в день стань перед Божьим лицом
Это видео также смотрите на: http://vkpatriarhat.org/ru/?p=26410
Подписаться на рассылку новых публикаций от ВВП https://bit.ly/3zFm2QV
Дорогие американские священники, пасторы и верующие!
В этом году США ждут президентские выборы. Они решат, удастся ли элитам или нет совершить всемирную перезагрузку экономики, начатую искусственной пандемией. Глобалисты имеют план «отключить» все экономические системы и привести к краху.
Цель состоит в том, чтобы не только США, но и все человечество довести до безвыходного кризиса. Зачем? Чтобы потом оно приняло любое так называемое спасительное решение. На самом деле это будет самоубийство в виде чипированной вакцинации. При этом ключевую роль играют вызывание новых волн искусственной пандемии и серийные вакцинации, цель которых – геноцид шести миллиардов людей.
Что мы, как христиане, должны делать для спасения? В это время мы должны еще больше бороться за свое спасение и спасение других. Это невозможно без общения с Богом в личной молитве.
Перелом 2-го и 3-го тысячелетий ‒ это время, когда все основы веры и нравственности были нарушены ересями и духом аджорнаменто II Ватиканского Собора.
Сегодня люди интенсивно общаются через Интернет и мобильные телефоны на горизонтальном уровне и пренебрегают духовным общением с Богом по вертикали. Молитвенная практика, которую мы здесь предлагаем, очень древняя, ее придерживался также Иисус Христос и апостолы (Деян. 3,1). Это практика молитвенных остановок через каждые три часа в течение дня (Деян. 10,3-9).
В некоторых монастырях до сегодня соблюдаются эти временные интервалы. Моменты веры в течение дня укрепляют наше отношение к Богу. Поэтому примите в свою христианскую жизнь испытанный порядок молитвы!
Мы коротко молимся 7 раз в день: после пробуждения, в 9:00, в 12:00, в 15:00, в 18:00, в 21:00 и перед сном (ср. Пс. 119,164). Если нет возможности остановиться в данный час, то можем помолиться перед ним или после него.
В молитвенной остановке взываем Иисусово имя, через которое обретаем спасение. Священное Писание гласит: «Кто призовет имя Господне ‒ спасется» (Рим. 10,13). Иисус ‒ имя нашего Господа и Спасителя ‒ в оригинале звучит «Егошуа». Это означает «Бог есть (мое) спасение».
Как нам взывать имя Иисус? Духом представь Иисуса на кресте. Смотри на Его раны в руках, в ногах и в проколотом ребре. Из этих пяти ран текла кровь Сына Божия во оставление моих и твоих грехов. С духовным взором, сначала на одну рану, скажи:
«Иисус, Иисус, Иисус, помилуй меня, грешного!»
Затем постепенно повторяй эту просьбу и к следующим четырем Христовым ранам. Если произносишь это от искреннего сердца, то это становится молитвой искреннего сокрушения. Поэтому молитвенные остановки помогают выполнить Иисусов призыв:
«Будьте же и вы готовы (к смерти), ибо, в который час не думаете, придет Сын Человеческий» (Лк. 12,40).
После молитвы к пяти Христовым ранам добавь библейскую молитву «Шэма, Израиль» ‒ она происходит из Втор. 6,4:
«Иисус, Боже мой, люблю Тебя всем сердцем, всею душею и всеми силами. Теперь теряю мою душу ради Тебя и Евангелия» (Мк. 8,35).
Затем добавь Слово жизни: всегда 14 дней повторяем один или два стиха из Библии.
В конце молитвенной остановки сделай знак святого креста.
В 9 часов полезно еще вспомнить сошествие Святого Духа и добавить просьбу:
«Ниспошли Святого Духа на нас» ‒ 7 раз, а потом сказать: «Принимаю того же Духа, что и апостолы в день Пятидесятницы». Тогда медленно произносим Божье имя «Е-го-шу-а-а-а» и осознаем, о чем просим и Кого теперь принимаем.
В 12 часов также вспоминаем воплощение Божьего слова, а католики добавляют молитву «Ангел Господень».
В 15 часов мы соединяемся с Христовой смертью за нас.
Мусульмане своим способом придерживаются остановок в течение дня, но у христиан это что-то совсем другое. Мусульмане не обращаются ни к нашему Господу Иисусу Христу, ни к Его Отцу. Надо уяснить себе, что кто не имеет Сына, тот не имеет и Отца (Ин. 5,23).
Для нас, христиан, важно вернуться к проверенному христианскому молитвенному ритму в течение дня. Начни и ты! Бог ищет ревностных молитвенников. Бог хочет спасти Соединенные Штаты и через тебя!
+ Илия
Патриарх Византийского Вселенского Патриархата
+ Мефодий, ЧСВВр + Тимофей, ЧСВВр
епископы-секретари
28.08.2020
Византийский Вселенский Патриархат (ВВП) ‒ это община монахов, священников и епископов, которые живут в монастырях. Возглавляет ВВП Патриарх Илия с двумя епископами-секретарями: + Тимофеем и + Мефодием. ВВП возник из необходимости защищать основные истины христианской веры от ересей и апостасии. Псевдо-папу Бергольо ВВП не признает и не подчиняется ему.
34
views