podróże i misteria

Odziedziczyłam kufer z przeszłości. są tam twarze, stroje i historie, o których czasem opowiadam w podcaście, które czasami - opowiadają o kraju, to jest coś - co w sumie dotyczy wielu z nas. Rodzina. :)

historia konopii - short

retro obrazek - strój krakowski - short

hasło: Poddaj się wiatrowi, towarzyszy mi nad każdą wodą. O każdej porze roku. Ufam naturze :) A TY, ufasz? *** Za pogodę na Ziemi odpowiedzialne jest Słońce. Bez niego nie byłoby wiatru, deszczu, śniegu czy burz. Wszystkie te zjawiska możliwe są wyłącznie dzięki temu, że promienie słoneczne utrzymują powietrze w ciągłym ruchu *** PS.: Robert Kasprzycki napisał kiedyś taką piosenkę, pod cudownym tytułem "trzymaj się wiatru, kochana: "To był dobry dzień- wiatr rozwiał chmury nad lasem i w powietrzu zamigotał srebrny pył. To był dobry dzień- taki, co zdarza się czasem, kiedy myślisz, że dziś nie starczy ci już sił. Jak wiosenny deszcz, tęcza w powietrzu rozwiana pojawiłaś się w środku miasta, w środku dnia. Gdy zabraknie mnie- trzymaj się wiatru, kochana. Gdy zabraknie mnie - wiatr poniesie cię znów tam." Tekst piosenki pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,robert_kasprzycki,trzymaj_sie_wiatru__kochana.html

Jaki mieć plan na to - jak nie utonąć morzu apek? Hm... i nadszedł dzień, gdy szukając jakiejś apki zgubiłam się we własnym telefonie. Jak Alicja w krainie czarów, która pożarła za dużo algorytmów. I zapiła przypadkowym strumieniem danych :). Pękła szybka. U musiałam przestać szorować palcem po ekranie. Weszłam w ustawienia i zdałam sobie sprawę z tego, jak dużo mam aplikacji do wszystkiego i jakie to jest pokręcone. Kiedy zaczynałam na studiach pracę jako dziennikarka, nie miałam swojego komputera. Ani telefonu. Oprogramowania w redakcji były powolne i wydawały się być tylko oczko wyżej od elektrycznej maszyny do pisania. Mrugnęłam okiem i proszę Po pierwsze - widzę lata w kurzych łapach, a w swoich łapkach mam telefon z którym nie wiadomo jak się rozstać. Aplikacje, te ułatwienia, i te kręte ścieżki. Dla uspokojenia połączyłam się z Markiem, żeby sprawdzić jak to jest z aplikacjami, tym bardziej, że naprawdę nie mogę się pozbyć od tak większości z nich. Bank musi zostać. I te niezbędne przy pracy. No to sobie wymieniliśmy kilka uwag. *** efekty https://freesound.org @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Czy spacer może być tańcem? Ale ileż tańca może być w spacerze? Tyle ile zechcesz! O proszę - liczy się tempo, styl, rytm i nastrój spacerującego/ tańczącego. Spacer i taniec mają cechy wspólne, na przykład —- wymagają ruszania nogami , wymagają utrzymywania równowagi. Niby proste, ale jak wiele osób ma kłopoty z równowagą ciała i ducha? A to się łączy. Strefa mentalna i strefa cielesna.. Spacer jest zwykle prostym i regularnym ruchem, w którym stawiamy jedną nogę przed drugą, zachowując odległość i kierunek. Taniec jest ruchem złożonym i zróżnicowanym - zmieniamy kroki, kierunki i prędkości, dostosowując się do muzyki i do partnera, do grupy, do nastroju, do zasad. spacer angażuje głównie dolną część ciała, a górna część wykonuje niewielkie ruchy i co jest społecznie akceptowalne. W przeciwnym razie machający rękami i głową spacerowicz wyszedłby na paralityka. Taniec - och, angażuje całe ciało często jeszcze przestrzeń, absolutnie legalnie,to wymaga większej koordynacji między poszczególnymi częściami ciała, koncentracji - to jest sztuka. i Siła wyrażenia Spacer i taniec mają inny wpływ na nasze emocje i samopoczucie. Spacer może być relaksujący i medytacyjny, ale też nudny i monotonny. Taniec może być ekscytujący i kreatywny, ale też stresujący i wymagający. Spacer może być formą odpoczynku lub treningu, a taniec może być formą zabawy lub sztuki, chyba, że ktoś wymyśli - sztukę spacerowania Ile tańca jest w spacerze? tyle ile zechcesz, —----------------------------- https://www.purple-planet.com/tracks/rise-above https://freesound.org/people/EverydayEldritch.com/sounds/615047/ @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

tak to są takie wielkie radości raczej małego deszczu. Taki wydeszczony krajobraz, szary horyzont, ból głowy i senność całego świata, który delikatnie skrobie do drzwi. #weekend #podcast

Ale... spacer, czy taniec? Czy w ogóle wybór jest konieczny? Można połączyć te dwie formy ruchu i czerpać z nich i przyjemność, i wszelkie korzyści. Można pospacerować w rytm muzyki lub zatańczyć na świeżym powietrzu. Można się aktywować do wewnętrznego rymu zawsze. I wszędzie. Dwa rodzaje aktywności przynoszą wiele korzyści. Kto wiedział, że zpacer pomaga w spalaniu kalorii, poprawia kondycję i nastrój oraz wzmacnia kości i mięśnie, a jeszcze obniża poziom cukru skuteczniej niż intensywny trening? Poza tym spacer jest łatwy i nie wymaga specjalnego sprzętu ani umiejętności. Zatem - wiadomo co wybieram :)

Opowieść o warsztacie, który odbył się w ramach festiwalu Wschód Kultury / Inny Wymiar w 2023 roku. https://www.milkamalzahn.pl/warsztaty/

Ostatni dzień lata, to takie wyjście z kadru filmowego. Stało się. Po objeździe konferencji audio (Audionomia 2023 i warsztatów (Bałtyk 2023 by Radio Koszalin). Wspaniale było, ale.... *** Przez kilka ostatnio dni słuchałam reportaży, różnych sporych produkcji audio często nawiązujących do wojny W Ukrainie i do wojen w ludziach. Różnych. Opowieściami się nasiąka i naprawdę nie wiem dlaczego my ludzie, nie jesteśmy ostrożni. Nasączamy się po wręby smutkiem i tragedią, by wiedzieć że są tragedie takie właśnie, by współodczuwać, a potem nie wiadomo jak się pozbierać. To dotyczy też tych, którzy wysłuchują niekończących się żalów rożnych skrzywdzonych znajomych, którzy przychodzą się wygadać. Z winem. Lub bez. Wszystko jest kwestią dawki. I proporcji. No dobrze Jest po teraz siedzę nad morzem. I do dyspozycji mam zbawienny brak opowieści, pustką i sonie piszę wiersz o tym, że ….. o tym że... „Ostatni dzień lata jest właśnie teraz, kiedy wyłuskuję jeden, spokojny dzień z widokiem na morze - spośród wielu pędzących dni z widokami na przyszłość. Nagle niczego nie chcę i nigdzie nie jestem. Siedzę i otumaniona szumem fal tonę w chwilowej bezmyślności. Mewy jak przecinki, szukają na pustym niebie słów, a biała kartka tego dziwnego "teraz" żółknie z nadmiaru słońca. Starzeje mi się. „Ostatni dzień lata” jest konsekwentną samotnością, wyrastającą na bardzo pulchnym zgiełku. Nie rozmawiam już z nikim, że sobą też nie, bo jedyny przekaz jaki mam, to te kadry - Ostatni dzień lata - jest tu. Już. **** Tak właśnie, ale przypomniałam sobie świetny, stary bardzo debiut filmowy Tadeusza Konwickiego. Rok 1958.dwoje ludzi na pustej plaży. Młody przystojny mężczyzna i nieco starsza piękna kobieta. Spotykają się, nie znają swoich imion, flirtują, ale tak nieporadnie, bo nasączeni wojną, nie potrafią zaufać bliskości. Ona cytuje Różewicza... PS. W filmie “Ostatni dzień lata” z 1958 roku, w reżyserii Tadeusza Konwickiego, na początku filmu pojawia się cytowany fragment wiersza Tadeusza Różewicza “Głosy” (...) Ja wiem nie trzeba tak ja wiem ja wiem ale kiedy przyjaciel wyciągnie rękę zasłaniam głowę jak przed ciosem zasłaniam się przed ludzkim gestem zasłaniam się przed odruchem czułości. On jest morzem entuzjazmu, ale…. To nie przełamuje tych fal. Poza tym mierząc się z wojenną traumą, Konwicki nie odwołuje się do wielkiej historii, a raczej bada, w jaki sposób odcisnęła się w delikatnej materii ludzkich uczuć, jak zwiększyła wzajemną nieufność i położyła się cieniem na relacjach międzyludzkich. - Ten film to Ostatni dzień lata. Można znaleźć legalnie w necie. Czarno biały, klimatyczny obraz. A audio reportaże , których słuchałam - przeważnie w temacie historii, uczuć, traum stukają człowieka w łeb, żeby się uczył skali cierpiana na świecie. Obie ścieżki uważam za OK, ale kurcze, wydolność łba ma tu kluczowe znaczenie. *** Ostatni dzień latazdobył naMiędzynarodowym Festiwalu Filmowym w WenecjiGrand Prix w kategorii filmów dokumentalnych i krótkometrażowych, a na MFF w Brukseli – Nagrodę Główną dla filmu eksperymentalnego[. Martin Scorseseuznał film za jedno z arcydziełpolskiej kinematografiii w 2014 roku wytypował go do prezentacji wStanach ZjednoczonychorazKanadziew ramach festiwalu polskich filmówMartin Scorsese Presents: Masterpieces of Polish Cinema Konwicki o wpływie literatury Tadeusz Konwicki o wpływie rzeczywistości na literaturę (ninateka.pl) *** Freesound - "seagull echo 140bpm.wav" by Snapper4298 Freesound - "Waves at Baltic Sea shore.wav" by pulswelle fragmenty filmu z filmu via YT, na zasadzie prawa cytatu. @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Kto opowiada o Tobie. Kto Ciebie opowiada? Nie jesteśmy miksem emocjonalnym tylko fabułą. Fabuła zaś niekoniecznie jest kontinuum rozpoczynającym się od naszego dnia urodzenia. Uwaga – będzie zmiana perspektywy Na początku było słowo, Na początku było słowo, prawda? W zasadzie w niektórych tłumaczeniach na początku był dźwięk. Tak czy inaczej – zaczęła się wtedy opowieść. Wspólna nam wszystkim. Uniwersalny background. Jedna wielka narracja, którą jesteśmy. To nie bajka, to fizyka kwantowa. Dźwięk – to jest wszędzie wokół, my brzmimy też. Proszę posłuchać swojego ciała Ale teraz jeszcze jeden obraz. Z tego pierwszego słowa wzięło się nieskończenie wiele opowieści, budowanych przez istoty zamieszkujące ziemię. Każdy człowiek jest swoją opowieścią. I jeśli jest w miarę świadomy – to wie, że sam siebie pisze, opowiada (poprzez relacje z innymi, z rzeczami, ze światem etc... Istnieje jeszcze znany każdemu tzw. wewnętrzny głos, z którym jesteśmy w dialogu. Bardzo często nawet głośny. To nie jest żadna tajemnica, ani ezoteryka, to psychologia. Podstawowa odsyłam do dr Izabeli Kopaniszyn, na YT , bo ona wiele spraw solidnie tłumaczy. Teraz jednak sprawdź, jakim opowiadaczem jesteś a jakim możesz się stać. *** Bez ściśniętych gardeł rozmawiałyśmy z Edytą Ślączka – Poskrobko, opowiadaczką - o sprawach dla życia kluczowych, ale te wrota otwiera wyobraźnia! Jesteś fabułą. Jestem fabułą. @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Z Witkacym znamy się od dawna. Na tej linii czasowej spotkaliśmy się w latach 80 tych, a;e on już nie żył. Lecz przecież ożywał specjalnie dla mnie! :) Dlatego powstał wiersz i muza. *** Jestem witkacowska od podszewki, chociaż tego nie widać. Ale ścieżki neuronowe młodości naznaczone są jego sztukami, jego obrazami i w końcu – filozofią. Teraz rozumiem go, jako mistyka, ponadczasowego badacza niematerii, chociaż nie jest to chyba popularna interpretacja 😊. Widzę wyraźnie to światło, tę kwantową smugę istnienia, którą próbował ubrać w słowa. Poruszona takim filozoficznym procesem, sięgam po zdania, które na i dopisuję swoją refleksję. Wiersz wraz z muzyką, czyli ten niezwykły utwór, który nie jest ani piosenką, ani recytacją w „czystej formie” – jest wyrazem naszej fascynacji postacią i twórczością Witkacego. Warto do tego wracać, warto się nie upierać przy starych analizach. Świat sztuki Witkacego jest naszym światem! Badania w toku. A dwa inicjujące te nasze badania cytaty, które brzmią w utworze to: „Istnienie w całości składa się tylko i jedynie z Istnień poszczególnych” (…) „istotną właściwością każdego istnienia” jest „czasowość i przestrzenność” S.I. Witkiewicz, „Pojęcia i twierdzenia” w: Stanisław Ignacy Witkiewicz, Dzieła zebrane, t. 15, red. Maciej Dombrowski, Magdalena Bizior-Dombrowska (Warszawa: PIW, 2014), (193). "Dusza nasza jest małym wszechświatem, małym zegarkiem wśród olbrzymiego zegara. I tylko dlatego odczuwamy zjawiska natury, pojmujemy je i odgadujemy; tylko dlatego nasz rozwój indywidualny podobny jest do rozwoju, a nasza twórczość do twórczości całej natury".s. 462, S. I. Witkiewicz, Pisma młodzieńcze 1902–1903 : O dualizmie; Marzenia improduktywa.(Dywagacja metafizyczna) . W: O idealizmie i realizmie. Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia. Zebrał, oprac. i przypisami opatrzył B. Michalski. Warszawa 1977. Pisma lozoczne i estetyczne. [T. 3]. *** słowa i wokal - Miłka Malzahn muzyka i produkcja - Wojciech Bura twórcza współpraca - Dariusz Chociej * Dzięki uprzejmości Polskiego Radia Białystok mogliśmy korzystać ze studia nagrań Rembrandt na korzystnych warunkach. *** Jest to część większego projektu, który zatytułowaliśmy "Porcja świata" i którym budzimy audio światy niestandardowo, opowiadając o naszej rzeczywistości transowo i poetycko zarazem. Czasem są to piosenki, czasem , jak tu - wiersze. Z Witkacym - na tej linii czasowej (utwór słowno-muzyczny) Na tej linii czasowej nigdy nie było prosto – (tez tak czujesz?) Nigdy nie było, ot tak.. jak po linie, choć nam wmawiano, że właśnie tak (czujesz?) Zakręty braliśmy coraz szybciej, oddech urywał nam się w czasie snu (czujesz…) Na naszej linii czasowej robiły się supły twarde jak skały A my traktowaliśmy je jak kamyczki (tak czujesz, czujesz) Ale zaczęło się bosko, urodziliśmy się, przytulano nas, świeciło słońce Szerokopasmowa autostrada życia, była wszędzie, tak na ziemi jako I w niebie (...czujesz) Potem poszliśmy do szkół i wciśnięto nam linijki do rąk, linię do głów Powiedziano, że na tej linii czasowej nie ma miejsca dla tych nielinijnych A teraz patrz, linia czasowa rozwarstwia się jak francuskie ciasto (czujesz to, czujesz) Rozpływa się i zaczyna pulsować. To jest tak nieliniowe, że aż boli. Wielu z nas nie potrafi - ale spróbuj: spróbuj się nie bać, wróć do swojego początku, czujesz tę ekscytację, niepewność, brak powietrza? To jest to, co nam się przydarza I wciąż czeka nas - życie! Tym razem nie pójdziemy jak po sznurku, tam, gdzie niby kończy się linia (czujesz to) Tym razem zerwani z tego łańcucha, spokojnie, z radością skorzystamy z wolności, która nie jest foremką jak od linii dla człowieka, ale siłą totalnej kreacji. A ona nie ma granic I nie można tu wyrysować żadnej prostej kreski Wiem, że to czujesz: to nie jest już ta sama, wspólna linia czasowa od punktu A do puntu B nie prowadzi już żadna droga Tylko łączy nas dźwięk, jak fala uderzeniowa taką falą w przestrzeni dźwięk działa, dźwięk płynie nikogo nie ominie, nikogo nie ominie; to nie jest już ta sama, wspólna linia czasowa co nie znaczy, że zaraz chaos nas pochłonie to, co ważne jeszcze trochę się w nas chowa to, co zbędne jeszcze w ciemnych wodach tonie. Jesteśmy jak w ławice ryb, które się nigdy nie zderzają I tak jak ja I tak jak ty- ocean, ocean cały mają; jesteśmy jak w ławice ryb, które się nigdy nie zderzają! I nie ma takiej linii czasu, po której tylko płynąc - mają. *** @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Kotek. Minidokument podcastowy . Leżał na białym pasie po prawej na trasie szybkiego ruchu. Po prostu leżał. Ale kiedy go mijałam podniósł głowę i zrozumiałam, że wciąż żyje. Podjechałam jeszcze kawałek, ale było jasne, że o nim myślę i się martwię, że jakiś kierowca go nie zauważy. I myślę. I myślę. Zrobiłam wtedy manewr miesiąca, wsadziłam przelewające się przez ręce, brudne, ale nieprzejechane kocię do samochodu. Tak przychodzą do człowieka magiczne koty, prawda? U weterynarza oceniliśmy poziom żywotności i wszystkie kocie choroby, po czym Tytus dostał swoje pierwsze pudełko i w nim dzielnie przeżył noc. W tej akcji towarzyszył mi wiersz... Kot w pustym mieszkaniu Wisława Szymborska Umrzeć - tego się nie robi kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu. Wdrapywać się na ściany. Ocierać między meblami. Nic niby tu nie zmienione, a jednak pozamieniane. Niby nie przesunięte, a jednak porozsuwane. I wieczorami lampa już nie świeci. Słychać kroki na schodach, ale to nie te. Ręka, co kładzie rybę na talerzyk, także nie ta, co kładła. Coś się tu nie zaczyna w swojej zwykłej porze. Coś się tu nie odbywa jak powinno. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma. Do wszystkich szaf sie zajrzało. Przez półki przebiegło. Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło. Nawet złamało zakaz i rozrzuciło papiery. Co więcej jest do zrobienia. Spać i czekać. Niech no on tylko wróci, niech no się pokaże. Już on się dowie, że tak z kotem nie można. Będzie się szło w jego stronę jakby się wcale nie chciało, pomalutku, na bardzo obrażonych łapach. O żadnych skoków pisków na początek. ----------------------------------------------------------------- efekty https://mixkit.co/free-sound-effects @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Ej, ale o co to niby jest? Podcast? Może masz tutaj coś o literaturze, o poezji?”. Owszem, mam, ale… Pierwsze “ale”: Już wiem, że odcinki, że “Dziennika Zmian” to nie jest formuła, do której słuchacze podcastów się przyzwyczaili. W zasadzie opowieści za każdym razem są inne, więc trudno się przyzwyczaić do jakiegoś kanonu. Trudno też ustalić twardy target. Miękki też… nie najłatwiej, ale można! W sytuacjach kolejnych: “ej, co to jest” odpowiadam: “ej, to nie jest podcast o literaturze, o poezji, to JEST literatura!” To jest poezja, poezja budowana na tak niezaprzeczalnych faktach, jak zdania, słowa, dźwięki, które nagrywam w realnym świecie. A potem przetwarzam te wrażenia dźwiękowe, oraz zarejestrowane przez mikrofon momenty, dodaję linię narracyjną. Powstaje rodzaj impresji, lub felietonu, albo innej formy a r t y s t y c z n ej. Mniej więcej co tydzień tworzę kolejny odcinek “Dziennika Zmian”, bo życie się toczy! Nieustannie. A poruszają mnie różne wydarzenia, spotkania, albo pauzy z ciszą dudniącą jak bęben. To jest treść: to pojęte i niepojęte, przetworzone bycie w tym świecie; razem z innymi będącymi tu bytami -Jestem. Razem z Tobą -jestem. I z nimi - jestem. A bycie słychać . Prawie wszyscy doświadczamy rzeczywistości dźwiękowej, a ja pokazuję tylko jej jakieś warianty. Zapraszam do zmiany punktu obserwacji… słuchowej. W tej sam sposób powstają opowiadania do książek. To jest literatura. Kreowanie światów. Sztuka. Zatem - co to jest? To jest kreowanie (pisanie) za pomocą audio. #podcast #dyskusja #dziwnepytania #artystyczny #zmiana

Właśnie! Są takie koty, któree znajdują ludzi.

A lato było piękne tego roku – 1939, czyli o tym, co nieważne. Jestem skażona tym szkolnym wierszem, który pozwala mi odczuć lato 1939 roku, właśnie tak, tę ciepło, beztroskę przedwojenną i dramat śmierci nad tą sielskością. Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem, prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westarplatte. A lato było piękne tego roku Ta fraza brzęczy mi w głowie, kiedy lato jest piękne tego roku ( mamy 2023) , i jakaś katastrofa wisi w powietrzu - Pieśń o żołnierzach z Westerplatte Konstanty Ildefons Gałczyński, 1939 r. Zatem rok 1939 – jak piękne intensywne znamienne było życie towarzyskiego w owym czasie. U mnie w rodzinie, co odkryłam niedawno rodzina analizowała aferkę miłosną, w którą popadł mój młody naonczas dziadek żbyszek, naonczas piekny i chyba lekko narowisty. Na Zbyszka oko miał Wujek Tytus Ruciński, brat matki, która rozpaczała wczesną wiosną, gdy syn jej, szukając szczęścia pracy i ukojenia po aferze – pojechał w siną dal szukać pracy. I znalazł. W Drohiczynie. Nie wiem, jak tutaj mu poszło z życiem towarzyskim, ale rodzina nie dawała mu zapomnieć o powinnościach, niebezpieczeństwach i niegodziwości obiektu jego uczuć. Wuj pisał o niej w liście do Zbyszka…. List w dźwięku Dla porządku dodam, że to tylko fragment listu, bo Wuj Tyśko rozpisywał się na całe szpalty, często zapędzał w emocje, gubił wątki, stosował pokrętną retorykę i operetkowe metafory . A ha – fragment piosenki, jak nic z jakiejś operetki, ale nie znalazłam źródła. Takie dylematy miał Wuj Tyśko, ratujący przed nieporządną panną swojego ukochanego siostrzeńca. Do września 39 roku wymieniali listy, z poradami, zaleceniami „jeśli by wojna przyszła” i z plotkami z życia rodziny. A potem Zbyszek walczył na froncie, a potem był w AK, a potem poznał Hankę, moją Babcię, w 1941, ale ich świat właśnie płonął więc wuj Tyśko i jego rady nie znajdowały już zastosowania. I Zbyszek się ożenił, w 42. I życie towarzyskie weszło w inną fazę. A jaką fazę towarzyskiego życie wyczuwamy w tych naszych czasach…? *** Tytus Ruciński, syn Józefa, ur. 1881, ukończył gimnazjum w Stryju i Szkołę Skarbowa we Lwowie, 1906-1919 pracował w Krajowej Dyrekcji Skarbowej we Lwowie, Białej i Zamościu, w 1919 r. służył w Milicji Miejskiej w Zamościu, 1919-20 Komendzie Policji Państwowej w Łasku, 1920 w Zjednoczeniu Producentów Rolnych w Poznaniu, 1921 Intendenturze Morskiej Ministerstwa Spraw Wojskowych Bydgoszcz, 1922-23, Okręgu Łódzkim Policji, 1924-25 Fabryce Konserw Mięsnych Bydgoszcz, 1925 bezrobotny, w 1943 mieszkał w Łańcucie, w 1945 r. pracował w Płockich Zakładach Przemysłowych, w 1948 r. otrzymał rentę inwalidzką. Działał w Sokole, znaleziono świadectwo ślubu: Tytus Ruciński i Władysława Karczyło. *** Dwudziestoośmioletni Zbigniew Malzahn był człowiekiem małej postury. Miał ciemne, gęste włosy i grube czarne brwi. Na twarzy ozdobionej niewielkimi wąsami i wesołymi oczami często gościł uśmiech. Urodził się w małej wiosce na dalekim Uralu. Po rewolucji bolszewickiej wraz z rodziną zamieszkał w Poznaniu. Edukację pobierał w bydgoskim gimnazjum. Egzamin dojrzałości zdał w Krakowie. Następnie ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, po czym odbył praktykę w 8. Pułku Strzelców Konnych w Chełmnie. Studiował historię i wychowanie fizyczne w Poznaniu. Po studiach został nauczycielem WF w Drohiczynie. W 1939 r. walczył na terenie Lubelszczyzny. Jego oddział skapitulował już w październiku przed sowietami. Uniknął niewoli i przedostał się do Łańcuta, do którego wojenna zawierucha przygnała jego matkę i siostrę. Rodzina Malzahnów zamieszkała u krewnych. W czasie okupacji Zbigniew pracował przy budowie dróg w Łańcucie oraz w tamtejszej szkole handlowej. Udzielał lekcji w ramach tajnego nauczania. W strukturach AK był referentem organizacyjnym i łączności w placówce nr 7 Łańcut-wieś. efekty https://freesound.org/ muz purple.com @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Czy spędzić to lato w mieście? No w sumie... tak sobie pomyślałam. Żal poczułam do lata, że nie wysyła mnie hen, gdzieś nad morze - z zasobnym portfelem i w kabriolecie ;). I żal ten (oraz tęsknotę) czym prędzej nagrałam. A potem pojawił się nagle ten wiersz: *** Lato w mieście KRZYSZTOF KAMIL BACZYŃSKI napisał tak w czerwcu 1938 r. Ma­to­we li­ście przez fi­ran­ki. Ser­ca ma­to­we ku­rzem mia­sta. Po no­cach z mu­rem - swym ko­chan­kiem, smu­tek się w folt­nach po­dwórz za­stał. Usta zdy­sza­ne hu­kiem bie­gu chło­ną spy­lo­ne w stal po­wie­trze; znak rów­ny­ro ulic rąk - sze­re­gów ostrza­mi, świ­stów pły­ną mie­cze. Zmę­czo­ne drze­wa klę­czą w pyle; przy­mknę­ły sza­re po­wiek li­ście; tram­waj roz­pru­te brzu­chy alej czer­wo­ną smu­gą zszy­wa krwi­ście. Li­ście od ku­rzu po­kłę­bio­ne roz­bi­te na czer­wo­nym mu­rze... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . i nogi bolą tło­kiem ulic... i usta tyl­ko... dła­wią ku­rzem... inne tęsknoty (bez żalów) też na milkmalzahn.pl

Czy jesteś dźwiękiem? Jesteś dźwiękiem. Bije Ci serce. Można zabębnić. To taka najprostsza prawda, żeby oglądać siebie i innych poprzez słuch, nie wzrok, nie węch. Każdy człowiek brzmi inaczej i oczywiście mamy ograniczone możliwości wsłuchania się, ale przecież się przytulamy i wtedy wiadomo – bliskość ma soje unikalne brzmienie. Czas wgapiania się w urodę zewnętrzną przemija, już wybory miss przechodzą do lamusa (ale retro fraza) - teraz gdy mówimy o pięknie duszy – wróćmy uwagę na to jak wybrzmiewa ktoś inny. Jak ja brzmię. Żeby nie brzmiało to chaotycznie – opowieść z końca świata, gdzie przyciągnęło mnie brzmienie, bo brzmieliśmy tak podobnie, a wspólny mianownik wybijał sobie każdy sam, bębniąc, jednym z miejsc było piękne duże tippi, gdzie wpełzłam z mikrofonem rzecz jasna Metoda relaksacyjnego masażu dźwiękiem została stworzona przez niemieckiego fizyka i badacza dźwięku Petera Hessa 40 lat temu. Opracował ją na podstawie wieloletnich badań wpływu fal dźwiękowych na ciało człowieka. Peter Hess poznał działanie dźwięku wykorzystywane w kulturze dalekiego Wschodu. Cały wszechświat i my sami jesteśmy stworzeni z dźwięków. Okazuje się, że wierzenia te nie mijają się z prawdą. Badania wykazały, iż każdy ludzki organ wydaje fale dźwiękowe i wchodzi w rezonans z otoczeniem. Zdrowy człowiek słyszy dźwięki w wysokości od 16 do 20 000 Hz, ale najbardziej wrażliwi jesteśmy na dźwięki mieszczące się w przedziale 2000-5000 Hz. Takie też wydają nasze struny głosowe. Justyna Koronkiewicz jest tym dźwiękiem, który mnie pokierował do jej siedziby, można Justynę znaleźć też na FB I teraz proszę wyobraź sobie jakim jesteś dziś dźwiękiem. Jak to widzisz, jak to słyszysz. Do brzmień mam ogromny szacunek, bo Dźwięki towarzyszą nam od pradziejów i nawet jeśli te ciche umykają naszym uszom to i tak jesteśmy w stanie odczuć działanie ich drgania. Budujące lub wprowadzające chaos w organizm. Dźwięki dzwonków, gongów, czy różnego rodzaju trąb i fletów, były i są obecne niemal w każdej kulturze i religii tego świata i były używane to rożnych celów. Patrz trąby Jerychońkie. Ale i tak najważniejsze są te dźwięki nam najbliższe: dźwięki ciała, głosu. Najwięcej częstotliwości rezonansów mechanicznych ma serce. A mało kto wie, że nawet gałka oczna „wydaje dźwięk” (o częstotliwości 60-90 Hz), dużo silniejszy niż np. jelita (mające w pozycji siedzącej 3-3,5 Hz). Ciało gra! Wszystko gra. Jesteś w tej grze. I teraz pytanie: czy jako instrument używany przez kogoś czy jako gracz. To ja sobie teraz pobębnię palcami po grasicy, to przyjemny dźwięk i w dodatku zdrowo! *** Lektury: L. Grzegorczyk, M. Walaszek, Drgania i ich oddziaływanie na organizm ludzki D. E. Wasserman, Human Aspect of Occupational Vibration P. Hess, Mosy dźwiękowe zastosowanie w życiu codziennym *** muz i efekty https://freesound.org/people/szegvari miejsce obejrzyj też tu https://www.youtube.com/watch?v=ENkQs0SFEfg @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian

badania to wykazały, że każdy ludzki organ wydaje fale dźwiękowe i wchodzi w rezonans z otoczeniem. No to słychać wszystko. Wszystko! Tylko trzeba umieć wysłyszeć. I dobrze wiedzieć dlaczego to jest taaaaaaaaaak fascynująca sprawa. W każdym razie gdy usłyszałam bębny, to poszłam w to jak w dym. Dym też był 🙂 Efekt krótkiejwizyty i inspirację do wyprawy dźiękowej tu https://podcasters.spotify.com/.../Bije-Ci-serce--To... Najwięcej częstotliwości rezonansów mechanicznych ma serce. A mało kto wie, że nawet gałka oczna „wydaje dźwięk” (o częstotliwości 60-90 Hz), dużo silniejszy niż np. jelita (mające w pozycji siedzącej 3-3,5 Hz). Ciało gra! Wszystko gra. Jesteś w tej grze. #podcast #audio #bębny #natura #mindfullness