Droga wyjścia z obecnego kryzysu duchowego – Kościół domowy

Możesz obejrzeć to wideo tutaj: https://vkpatriarhat.org/pl/?p=21498Show more

Zapisz się do naszego newslettera, aby otrzymywać najnowsze informacje od BKP https://bit.ly/3PJRfYs

Każdy szczery biskup, ksiądz i katolik dostrzega, że współczesny Kościół potrzebuje duchowego odrodzenia. Musi zacząć od każdego człowieka, a zwłaszcza od podstawowej komórki Kościoła, jaką jest rodzina, czyli ojciec, matka i dzieci. Dla każdego zaczyna się od modlitwy, czyli budowania osobistej relacji z Bogiem. Trzeba jednak stworzyć do tego warunki, gdyż w codziennym tempie człowiek nie jest w stanie znaleźć czasu na głębszą modlitwę. Ale jednocześnie młodzi ludzie i dzieci poświęcają kilka godzin dziennie smartfonom, które w ostatnich latach zmroziły świat. W ten sposób marnują czas nie tylko na próżno, ale bezpośrednio na to, co prowadzi do niemoralnych wypaczeń, zbrodni i satanizmu.
Jaka jest perspektywa dla ludzkości, która nie chce przyjąć prawdy i choć po stokroć oszukana, nadal wierzy w kłamstwo, które prowadzi ją do własnej samozagłady, doczesnej i wiecznej? Jakie jest rozwiązanie dla chrześcijan, którzy chcą zachować wiarę i zbawić swoją duszę? Jedynym sposobem na ocalenie jest prawdziwa pokuta i wytrwała modlitwa. Wielu pyta: „Co powinniśmy się modlić, jak i kiedy?”. Tutaj przedstawiamy krótką wskazówkę pod nazwą „Kościół domowy”, którego podstawą jest tzw. Godzina Święta, codziennie od 20:00 do 21:00.
Duchowość chrześcijańska jest związana z podstawowymi prawdami wiary i zachowaniem Bożych przykazań. Jest to życie, które codziennie liczy się z żywym Bogiem, z rzeczywistością walki z grzechem i duchem kłamstwa, pamiętając o wieczności, śmierci i sądzie Bożym. Szczególnie trzeba zabiegać o osobisty kontakt z Bogiem, o żywą jedność z naszym Panem i Zbawicielem, z której chrześcijanin na co dzień czerpie światło i siłę, aby pozostać wiernym Panu. W tym celu konieczne jest, aby w swoim życiu osobistym przestrzegał praw Bożych i przykazań Chrystusa. Skromność, do której zachęca nas Ewangelia, jest dzisiaj niezwykle aktualna. Jest przeciwieństwem materializmu, czyli niewolnictwa wobec rzeczy i pychy życia.
Bóg szuka prawdziwych chrześcijan, aby stali się solą i światłem, nowym zaczynem, który później może zakwasić sparaliżowany Kościół katolicki. Dziś pogańska pseudoduchowość zostaje wessana w duchową próżnię stworzoną przez społeczeństwo konsumpcyjne, przytłoczone duchem tego świata. W żadnym wypadku chrześcijanin nie może zastąpić modlitwy tak zwanymi orientalnymi medytacjami zen, jogą lub innymi psychotechnikami i praktykami New Age. To byłoby duchowe samobójstwo.
Święci stali się świętymi przede wszystkim dzięki wytrwałej modlitwie i tak jest do dziś.

Polecamy ten sprawdzony program dla kościoła domowego, którego podstawą jest Godzina święta od 20:00 do 21:00:
Poniedziałek 20:00-21:00
5 minut wyznajemy swoje grzechy, po każdym krótkim wyznaniu powiemy: „Panie, zmiłuj się!”, a pozostali również powiedzą „Panie, zmiłuj się!”.
5 minut dziękujemy Bogu i każdy kończy dziękczynienie słowami: „Dziękuję Ci, Panie”, a pozostali też powtarzają: „Dziękuję Ci, Panie”.
5 minut prosimy i kończymy prośbę słowami: „Prosimy Cię, wysłuchaj nas” – pozostali powtarzają to samo.
15 minut śpiewania
Około 25 minut odmawiania Różańca Świętego
Godzina kończy się modlitewnym przystankiem, a wierni o godzinie 21:00 przyjmują błogosławieństwo, udzielane przez biskupów i księży.

Wtorek 20:00-21:00
Ten sam program

Środa 20:00-21:00
Około półgodziny „Modlitwa jedności i siły” według Mk 11:23 (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=19913)
Modlitwa Różańcowa.
Na koniec modlitewny przystanek i przyjęcie błogosławieństwa.

Czwartek 20:00-21:00
Rozważania o Męce Pańskiej i Drogi Krzyżowej (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=808)
Na koniec modlitewny przystanek i przyjęcie błogosławieństwa.

Piątek 20:00-21:25
Jeden tydzień  rozważania 1-4 słowa z krzyża
Drugi tydzień  rozważania 3, 5, 6 i 7 słowa z krzyża
(Golgota – siedem słów z krzyża: patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?cat=47)
O 21:00  modlitewny przystanek i przyjęcie błogosławieństwa, po czym trwa rozważanie.

Program przeżywania Godziny Świętej można zmieniać w zależności od okresu roku. Na przykład w okresie Bożego Narodzenia przez pół godziny śpiewamy kolędy i przez pół godziny odmawiamy Różaniec. Można też np. przez jeden lub dwa dni w tygodniu poświęcić całą godzinę na śpiewanie pieśni religijnych, zwłaszcza jeśli ktoś ma możliwość akompaniowania na instrumentach muzycznych. Często w śpiewie otwieramy się na Ducha Bożego i w ten sposób możemy pogłębić także naszą osobistą relację z Ojcem Niebieskim, z Jezusem oraz z Jego i naszą Matką.
Idealnie jest starać się utrzymać zaproponowany program przez cały rok i dopiero wtedy możliwe jest wprowadzenie różnych zmian. Przede wszystkim jednak trzeba zadbać o to, aby zmiana nie ugasła Ducha osobistej relacji z Bogiem i aby nie przenikał przez nią duch świata. Bardzo przydatne jest na przykład po zakończeniu Godziny Świętej przynajmniej raz lub dwa razy w tygodniu czytanie żywotów męczenników i świętych. Godzina Święta powinna stać się częścią naszego każdego dnia. Początki są najtrudniejsze, ale każdy, kto wytrwa, zobaczy pozytywne owoce.
Godzina Święta jest dosłownie warunkiem koniecznym dla zakorzenienia rodziny w chrześcijańskim stylu życia pośród nacisków świata. Wtedy całkowicie się zmienia atmosfera w rodzinie. Ta godzinna modlitwa przynosi Boży pokój i harmonię oraz ma zbawienne i lecznicze działanie na ludzkie dusze. Jezus powiedział: „Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?”. Ta prośba Jezusa powinna być naszą główną motywacją każdego dnia.
Czas, który przeznaczamy na modlitwę, jest konkretnym darem dla Boga. Jest to zarazem dla nas ofiara żywa i święta, nasza duchowa służba Bogu (por. Rz 12:1). Błogosławieństwo z tego czasu jest dla nas wielkie. Jezus zachęca nas: „Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną”. Dlatego trzeba zacząć i wytrwać.
W programie weekendu przewidziano także odnowione świętowanie niedzieli, które rozpoczyna się już w sobotni wieczór.

Sobota 20:00-21:20
Prorocza modlitwa według Ez 37 (patrz http://vkpatriarhat.org/pl/?p=9812)
O godzinie 21:00  modlitewny przystanek i przyjęcie błogosławieństwa, po czym dalej trwa modlitwa.

Rozpoczyna się świętowanie niedzieli:
Sobota 21:20-22:20
Rozważanie o prawdach zmartwychwstania  1 godzina (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=785)

Niedziela 5:00-7:00
Rozważanie o wydarzeniach zmartwychwstania z niedzielnego poranka i śpiewanie (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=796; https://vkpatriarhat.org/pl/?p=794)
8:00-9:00
Rozważanie i ponowne przyjęcie Ducha Świętego (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=800)
Udział w Liturgii
Ci, którzy nie mogą być obecni na Liturgii, mogą przeżyć Liturgię duchowo zgodnie z broszurą (patrz http://vkpatriarhat.org/pl/?p=19945)
Popołudnie:
Wspólnota braterska – około 3-5 rodzin, najlepiej osobno mężczyźni i osobno kobiety, trwa około 1-2 godzin. Może zakończyć się rozważaniem o ukazaniu się Jezusa uczniom z Emaus – 20 minut (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=802)
20:00-21:00
Rozważanie: Jezus ukazuje się apostołom bez Tomasza, a następnie apostołom z Tomaszem (patrz https://vkpatriarhat.org/pl/?p=802; https://vkpatriarhat.org/pl/?p=11579)
Na koniec modlitewny przystanek i przyjęcie błogosławieństwa.
Taki jest aktualny model świętowania dnia Pańskiego, czyli dnia zmartwychwstania Chrystusa i zesłania Ducha Świętego. Próbujemy tu urzeczywistnić ideę czterech podstawowych zasad pierwszego Kościoła w Jerozolimie: 1) modlitwa, 2) nauczanie apostolskie, 3) Liturgia, 4) wspólnota braterska (por. Dz 2:42).

Model świętowania dnia Pańskiego, czyli dnia zmartwychwstania Chrystusa i zesłania Ducha Świętego obejmuje wdrożenie czterech podstawowych zasad pierwszego Kościoła w Jerozolimie: 1) modlitwa, 2) nauczanie apostolskie, 3) Liturgia, 4) wspólnota braterska (por. Dz 2:42).

Dla Kościoła domowego zalecamy także codzienne modlitewne przystanki, trwające 3-5 minut, zgodnie ze starą tradycją kościelną, o następujących porach: po przebudzeniu, o godzinie 9:00, 12:00, 15:00, 18:00, 21:00 i przed snem (patrz http://vkpatriarhat.org/pl/?p=17880).
Mówi się o pierwszych chrześcijanach, że spotykali się w świątyni i w domach (Dz 5:42). Apostoł Paweł mówi o kościołach domowych: „Pozdrawiają was wielce w Panu Akwila i Pryscylla z kościołem swym domowym” (1 Kor 16:19). „Pozdrówcie braci z Laodycei oraz Nymfosa wraz z domowym jego kościołem!” (Kol. 4:15). Fundamentem kościoła domowego jest rodzina, która jest małym kościołem. Zdrowa rodzina chrześcijańska jest żywą komórką Kościoła, która ma swój własny porządek modlitwy.

Do współczesnego kryzysu wiary dodano dosłowny śmiertelny cios w postaci „Fiducia supplicans”. W ten sposób nie tylko duch świata, ale bezpośrednie przekleństwo przeniknęło Kościół katolicki. Tak przekształca się w antykościół New Age, który prowadzi nie do zbawienia, ale do potępienia. Teraz od każdego biskupa zależy, czy swoją odwagą i wiernością Chrystusowi usunie tę chmurę duchowej ciemności z dusz, które powierzył mu Bóg, czy wręcz przeciwnie, da jej przestrzeń. Decydująca jest tu właśnie modlitwa wierzących. Dlatego też konieczne jest nadanie priorytetu odrodzeniu rodziny poprzez kościół domowy. Wszystkie inne działania, które zastąpiłyby modlitwę, są albo nieistotne, albo wprowadzające w błąd, albo nawet szkodliwe.
Może zaistnieć sytuacja, w której wierny biskup przeciwstawi się sekcie Bergoglio, ale zostanie dosłownie siłą usunięty ze stanowiska i zastąpiony przez heretyckiego biskupa, który będzie trzymać diecezję pod przekleństwem „Fiducia supplicans”. Co powinien zrobić ten biskup, prześladowany za Chrystusa? Niech wraz z grupą 4-5 księży rozpocznie prowadzenie życia zakonnego w zwykłym domu, w odpowiednim miejscu w diecezji. Jednocześnie staną się ośrodkiem duchowym, skąd będą kierować i zachęcać wiernych księży, a także aktywne osoby świeckie i rodziny. Stamtąd będą także realizować misje zewnętrzne w miarę posiadanych możliwości. Odrodzeniu Kościoła służy także system uczniostwa. Jest to coś na wzór tego, czym kiedyś był w Kościele tzw. katechumenat.
Zatem dla dzisiejszych biskupów prawowiernych są dwie opcje: albo uratują diecezję i pozostaną na urzędach, oddzieleni od odstępczej struktury Bergoglio, albo pójdą do kościoła katakumbowego. On także potrzebuje biskupa i grupy księży. Rzeczywistość jest taka, że jeśli tylko jeden biskup w danym kraju oddzieli się od sekty Bergoglio, będzie mu trudno utrzymać się na stanowisku, ponieważ homosieć, okupująca Kościół katolicki, nie pozwoli mu na realizację ruchu odrodzeniowego. Gdyby od odstępczej struktury oddzieliły się dwie lub trzy diecezje, biskupom łatwiej byłoby dla ruchu odrodzenia zachować świątyni, klasztory, domy rekolekcyjne i ewentualnie inne środki katechezy i działalności duchowej. Jednak dziś musimy poważnie liczyć się z drugą formą, a mianowicie formą kościoła katakumbowego. Ale pamiętajmy, że zawsze obowiązywało i będzie obowiązywać, że bramy piekielne Kościoła Chrystusowego nie przemogą!

+ Eliasz
Patriarcha Bizantyjskiego Katolickiego Patriarchatu

+ Metody OSBMr + Tymoteusz OSBMr
biskupi-sekretarze

12. 02. 2024