HISTORIE CIEKAWOSTKI I LEGENDY

Uroczysko Belfont (fr. belle fontaine – piękne źródło) – część wsi Kaczórki w gminie Krasnobród. Uroczysko było (według miejscowych podań) miejscem tajemnych spotkań Marysieńki i Jana Sobieskiego. W latach 30-tych XX w. istniało tu sanatorium dla dzieci im. Michaliny Mościckiej (pierwszej żony prezydenta Ignacego Mościckiego), spalone w czasie II wojny światowej. Rozporządzeniem Wojewody Lubelskiego Nr 154 z dnia 16 lipca 2002 roku utworzono tu użytek ekologiczny w obrębie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego. Obejmuje on obszar źródlisk z przyległymi mokradłami, oczkami wodnymi i lasem o powierzchni 5,06 ha, będący między innymi ostoją bobrów. Do uroczyska możemy dojechać z Krasnobrodu rowerem – niebieskim szlakiem Pętla Jakubowicka lub dojść pieszo z Hutek – ścieżką spacerową kierując się czarnymi znakami.

Miejsca związane z kultem św. źródeł i związane z nimi legendy na Roztoczu woj Lubeskie pow. Zamojski mogące nawet sięgać czasów słowiańskich , inaczej mówiąc naszych praszczurów naszych ojców . Roztocze ma wiele tajemnic które są skrywane w tych stronach wiec czas je odkrywać odwiedzając tajemnicze miejsca - ROZTOCZE ZAPRASZA -

Bromierzyk w Puszczy Kampinoskiej przez wielu jest nazywany wsią wisielców. Podobno, jeśli ktoś postanowi się powiesić, a mieszka nawet kilka kilometrów dalej – na śmierć wybiera sobie drzewo właśnie z tej części lasu. Według legendy w czasie II Wojny Światowej – Sowieci wymordowali całą wieś, a ci – którzy jakimś cudem umknęli – nigdy tu nie powrócili. W lesie ciągle można spotkać resztki fundamentów i dołów po nieczynnych już studniach (jeśli postanowisz tu przyjechać nocą – uważaj, abyś w nie nie wpadł!). Podobno po zmierzchu można tu usłyszeć rozmowy i szepty zamordowanych. Niektórzy widują tu krowę ciągnącą za sobą zerwany łańcuch i ducha konia spacerującego między drzewami. Na dodatek – całkiem niedaleko tego miejsca – zamordowano małą dziewczynkę. Jej rodzice ufundowali kapliczkę, w środku wieszając jej zdjęcie, które podobno co roku się starzeje! (nie jest to jednak kapliczka na zdjęciu poniżej).

Historia Wieś rycerska Góra istniała już w XIII w. Wieś szlachecka Góra położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[4]. Większe znaczenie zaczęła odgrywać od 1666, z chwilą, gdy stała się własnością biskupa poznańskiego Stefana Wierzbowskiego. Zniszczenie wsi w czasie potopu szwedzkiego umożliwiło zrealizowanie planowanego założenia urbanistycznego – systemu dróg kalwaryjskich, przystosowanych do odprawiania nabożeństw pasyjnych. W 1670 wydany został przywilej miejski (prawo magdeburskie) oraz nadana nazwa Nowa Jerozolima. Zostały osadzone zakony dominikanów, dominikanek, franciszkanów obserwantów, bernardynów, pijarów i marianów (1677), a samo miasto w całości przeznaczone dla katolików (zabroniono osiedlać się w nim Żydom). Po śmierci Wierzbowskiego nastąpił stopniowy upadek. Pod koniec XVIII w. i na początku XIX w. większość kościołów i kaplic została rozebrana, a na początku XIX w. uchylono zakaz osiedlania się Żydów, którzy w krótkim czasie stali się największą grupą wyznaniową w mieście. Góra Kalwaria wyrosła wtedy na jedno z ważniejszych w Polsce centrów chasydyzmu prowadzone przez osiadłych tu cadyków Alterów) (od 1859). W latach 1867–1879 siedziba powiatu, 1883–1919 pozbawiona praw miejskich. Do II wojny światowej w Górze Kalwarii istniała Główna Szkoła Straży Granicznej oraz stacjonował 1 pułk artylerii najcięższej (pan)[5]. W 1940 Niemcy utworzyli w mieście getto dla ludności żydowskiej[6]. Przebywało w nim ok. 3500 osób[6]. Getto zostało zlikwidowane w lutym 1941. Większość jego mieszkańców wywieziono do getta warszawskiego, a część rozstrzelano[6]. Na podstawie dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 zostały utworzone miejsca odosobnienia, więzienia i ośrodki pracy przymusowej dla „hitlerowskich zbrodniarzy oraz zdrajców narodu polskiego”. Obóz pracy nr 103 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło w Górze Kalwarii[7].

Pierwsza wzmianka o Łupkowie lub Lubkowie (dzisiejszy Lipków) – własności rycerskiego rodu Prusów – pochodzi z 1414. Wieś położona na skraju Puszczy Kampinoskiej na słabych gruntach często zmieniała właścicieli. W XVIII wieku należała m.in. do Zamoyskich (kanclerz Andrzej Zamoyski) i Mniszchów (marszałek wielki koronny Michał Mniszech). 1 stycznia 1790 wieś przeszła na własność Paschalisa Jakubowicza, który otworzył tu manufakturę słynnych lipkowskich pasów kontuszowych i zbudował dwór. W 1791 wizytę złożył tu król Stanisław August Poniatowski[a]. W 1792 powstał kościół. Autorem projektu był Hilary Szpilowski. 24 stycznia 1811 Paschalis Jakubowicz sprzedał dobra swojemu synowi Feliksowi. Kiedy 1812 Feliks zmarł, podobnie jak wkrótce sam Paschalis, Lipków przeszedł na własność najstarszego syna Paschalisa, Józefa Paschalisa Jakubowicza, ożenionego z Ludwiką z Ryxów. Ten wyremontował zniszczone budynki fabryczne i wznowił produkcję, tym razem materiałów jedwabnych, płóciennych, bawełnianych i innych. Fundamenty budynków fabrycznych, zarośnięte trawą, znajdują się na skraju polany, za przykościelnym cmentarzem. W 1827 wieś liczyła 22 domy i 264 mieszkańców. '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' Założony w sierpniu 1927 r. na ziemiach ofiarowanych przez księcia Jana Druckiego-Lubeckiego, klasztor niepokalanowski stanowił miejsce działalności świętego o. Maksymiliana Marii Kolbego, franciszkanina. Początkowo osiedle zakonne zajmowało niewielki obszar, jednak wraz z rozwojem dzieła rosła też jego powierzchnia (książę Drucki-Lubecki ofiarował następne działki na postawienie kolejnych budynków). 8 grudnia 1927 r. w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny klasztor poświęcił prowincjał o. Korneli Czupryk[2]. Pierwotnie o. Maksymilian planował nadać osiedlu nazwę „Zagroda Niepokalanej”, jednak o. Korneli przekonał go do nazwy Niepokalanów[3]. Przed wybuchem II wojny światowej w klasztorze mieszkało 760 zakonników, natomiast sam Niepokalanów stanowił duży ośrodek wydawniczy pism religijnych w Polsce. Drukarski park maszynowy liczył w tym czasie m.in. 3 maszyny rotacyjne oraz kilka linotypów i maszyn płaskich. Wydawnictwo zużywało rocznie ok. 1600 ton papieru na prawie 60 mln egzemplarzy drukowanych tu czasopism (nakład samego miesięcznika „Rycerz Niepokalanej” dochodził do miliona egzemplarzy). Od lipca 1931 r. działała w klasztorze Ochotnicza Straż Pożarna, złożona z braci zakonnych, co było niespotykane w innych krajach[4]. Wspomniana Straż, wyposażona w prosty sprzęt (ręczne sikawki, beczkowóz własnej roboty, drabiny, bosaki) miała za zadanie dbać o bezpieczeństwo pożarowe drewnianych budynków mieszkalnych i wydawniczych klasztoru. W razie pożaru śpieszyła też z pomocą okolicznym mieszkańcom. W 1940 r. wyremontowali i dostosowali do celów gaśniczych samochód osobowy Minerva, który użytkowali w latach 1941-1958[5]. Budynek Radia Niepokalanów Wieża bazyliki i klasztorny staw Odrestaurowana stara kaplica W kwietniu 1938 r. przygotowano plan otwarcia małego lotniska w Niepokalanowie dla potrzeb wydawnictwa. W grudniu 1938 r. nadano pierwszą audycję z nowo założonego radia SP3-RN (Stacja Polska 3 – Radio Niepokalanów). Działalność franciszkańskiego radia nie wyszła poza fazę próbnych audycji, gdyż starania o koncesję radiową przerwał wybuch wojny.

Po raz kolejny witamy na Roztoczu powiat Zamojski i ciekawa historia Dworów I Pałaców opowiadane przez kolegę Daniela Mroza . Zapraszamy wszystkich do pięknego Roztocza , każdy znajdzie dla siebie swój zakątek azylu The following two tabs change content below.

Operujący w klinie Bugu i Wisły oddział Ludwika Żychlińskiego, liczący ok. 1000 powstańców, z których jednak 300 nie posiadało broni, wzmocniony 350 jeźdźcami „Pawełka” Pawła Gąsowskiego starł się po obu stronach szosy lubelskiej ze znacznymi siłami rosyjskimi (9 rot piechoty, 2 szwadrony kawalerii, sotnia kozaków, 2 armaty) maszerującymi od strony Miłosny. Po kilkugodzinnej, trwającej do zmroku walce, w której ciężko ranny został polski dowódca, lewe skrzydło powstańców, przyparte do Wisły przeprawiło się przez rzekę, a ścigane przez kozaków zmuszone zostało do zakopania broni i rozproszenia. Prawe skrzydło cofnęło się do lasu i po nocnym marszu dołączyło do oddziału majora Adama Andrzeja Zielińskiego.

W muzeum w Stanisławowie odbyło się otwarcie pomnika ku czci pamięci Powstańców Styczniowych i wystawiono wystawę poświęconą Powstańcom Styczniowym . Założycielem tego Muzeum jest P. Bogdan Kuć

Pod wsią Rudka powiat Miński województwo Mazowieckie odbito z rąk wojsk Carskich rekrutów prowadzonych do wojska

Oddział Kononowicza otrzymał wiadomość, że z Góry Kalwarii przez Piaseczno będą przeprowadzani jeńcy w liczbie blisko 180 w drodze do warszawskiej Cytadeli, wzięci do niewoli w bitwie pod Nową Wsią, a eskortowani przez żołnierzy generała Meller-Zakomelskiego. Naturalnie postanowiono ich odbić.

Będąc w stronach Lubelszczyzny w Zamojskie u przyjaciela postanowiliśmy zrobić filmik o historii kapliczek w tych stronach i przyciągnąć turystów na Roztocze , co SERDECZNIE ZAPRASZAMY

25 kwietnia 1831 roku pozycje Wojsk Polskich pułkownika Henryka Dembińskiego stoczyły tu one bój o groble , przejście dzielącą wieś Kołacz od wzniesień Kuflewa z szarżą przednią Armii Dibicza , skutecznie przez wiele godzin nie dając im przejścia PS Jeżeli ktoś ma chęć spędzić miły czas w agroturystyce na terenie dworu podaje namiar Dwór – Kuflew.com tel – 666401339

Trzy krzyże i pomnik upamiętniają polskich żołnierzy z batalionu ppłk Adama Wolskiego poległych w dniu 18 lutego 1831 roku, w czasie powstania listopadowego w boju o Cyganką

Była tu stoczona bitwa 17 lutego 1831 roku . Bitwa była zwycięska przez wojska polskie dowodzone przez generała . Jana Skrzyneckiego nad wojskami rosyjskimi

Cmentarze epidemiczne , zaraza która toczyła śmierć całej ludzkości w VII jak i VIII wieku

Cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej. Położony jest na skraju pól folwarku Marynin należącego do dawnego majątku Łyczyn, niedaleko skarpy Doliny Środkowej Wisły i dworu, tuż za południową granicą Konstancina po lewej stronie drogi do Góry Kalwarii koło przepompowni gazu. Spoczywają na nim żołnierze niemieccy i rosyjscy polegli w okolicy w czasie walk 18 listopada 1914 r. i 3 sierpnia 1915 r. Żołnierze niemieccy z 3 komp. 141 pp, 7 komp. 150 pp, 176 pp, i 5 komp. 336 pp. Cmentarz rozplanowany w formie nałożonych na siebie dwóch okręgów (mniejszego o średnicy 15 m i większego) z nagrobkami umieszczonymi koncentrycznie wewnątrz i wejściem od strony południowej. Mocno zdewastowany, brak większości kamiennych nagrobków, na niektórych można odczytać polskie nazwisk

– Kapliczka to mała kaplica. Obiekt kultu o małej kubaturze. Nazwa łacińska cappella pochodzi od łacińskiego słowa cappa oznaczającego płaszcz. Ale skąd taka nazwa dla małego domku, w którym znajduje się coś godnego czczenia? Otóż w małych pomieszczeniach, domkach, rotundach albo przybudówkach do dużego kościoła przechowywano cudowny płaszcz Świętego Marcina, biskupa z Tours. Dla oryginału zbudowano po śmierci świętego właśnie takie maleńkie pomieszczenie. A płaszcz po łacinie to cappa, więc zaczęto tak nazywać i lokum dla niego