Antoine, de Kleine Prins is terug - Hoofdstuk 11-12 -

Het kleine koningskind had er de jongste tijd een gewoonte van gemaakt om regelmatig een aandachtige blik op het leven op planeet aarde te werpen . Het leven daar ging nog steeds zijn gewone gangetje . Oorlogen werden eindeloos uitgevochten . Ouders vonden dat kinderen nog steeds niet aux sérieux moesten worden genomen, en op school zaten diezelfde kinderen zich hopeloos te vervelen. Eén van die kinderen was Germaine . (Een franse naam die je kan opdelen in germe en ainé, wat letterlijk ‘volwassen kiem’ betekent )

Ze oefende een uitzonderlijke aantrekkingskracht op hem uit. Ze had ook wel één en ander gemeen met het kleine koningskind . Een tijdje geleden, Germaine was toen in aardse termen, amper een jaar of 7 , gebeurde het dat het kleine meisje ineens een gigantische sprong maakte van de bovenste naar de onderste trede van de trap in het schoolgebouw . De juf was heel erg geschrokken . Ze was ook een beetje boos, want Germaine had zich toch wel erg pijn kunnen doen . Germaine achtte zichzelf niet in staat om uit te leggen wat er precies was gebeurd . Hoe dan ook , de juf zou het toch niet begrijpen . Later op de dag, toen ze even bij oma was, besloot ze om haar wél uit te leggen wat er die dag op school, precies gebeurd was . Als je net 7 bent , een niet zo makkelijke opgave .

“Vanmorgen” zei ze met een klein stemmetje” was er iets in mij, dat mij overtuigde van het feit dat ik kon vliegen, en dat ik dat vandaag zou gaan bewijzen “. Oma’s mond viel een beetje open van verbazing, glimlachte discreet en maakte een gebaar, dat Germaine duidelijk moest maken vooral door te gaan met haar uitleg . Oma was ook jong geweest, en de verhalen van haar kleindochter waren altijd zo’n verademing in haar soms wel eenzame bestaan .

“Dus” ging Germaine verder, “ wou ik dat - op die schooltrap vanmorgen- eens uittesten . Ik heb mijn ogen heel hard dichtgeknepen, en ik heb mijn eerste testvlucht gemaakt . En net op het moment dat ik sprong, heb ik de wind onder mijn rokje gevoeld, als wou die mij omhoogtillen,mijn rokje ging helemaal open als een soort rode parachute, en toen ik mijn ogen terug open deed, stond ik al aan de onderste trap, alsof ik zachtjes geland was, net als een vlinder op een bloem ...”

Oma zat te genieten . “Fantastisch “ liet ze zich ontvallen . “ dat moet ik één dezer dagen ook maar eens gaan proberen “ ...