Illur andi þrúgar Ísland

Þröstur Jónsson, rafmagnsverkfræðingur, er trúaður kristinn maður. Hann er í sveitastjórn Múlaþings fyrir Miðflokkinn og kærði ásamt félögum sínum í kristnitrúarfélaginu Gömlu göturnar vegferð íslensku þjóðkirkjunnar til kirkjunefndar. Í kærunni er farið fram á  að tilgreindur boðskapur og breytingar í nýrri biskupshandbók  verði úrskurðuð ólögmæt og sú stjórnsýsla biskups sem þar býr að baki. Nefnd eru fjöldamörg dæmi um að yfirstjórn þjóðkirkjunnar uppfylli ekki hlutverk sitt að leiða lútersk-evangelísku þjóðkirkju Íslands samkvæmt stjórnarskrá. 

Kirkjuþing hefur svarað með úrskurði að vísa kærunni frá með orðunum:

Sýn annars trúféags á kennisetningar, þróun og útfærslu hins evangelíska lúterska trúfélags leiðir ekki til þess að háttsemi, ákvarðanir og stjórnsýsla innan þjóðkirkjunnar teljist vera ólögmæt þó falli ekki að skoðunum þess trúfélags. Kæruefnið virðist fremur endurspegla sýn kvartanda á því hvernig að trúariðkun skuli staðið en nánar afmörkuðu ágreiningsefni er varðar kirkjulegt starf og starfsemi á vegum kirkjunnar. "

Íris Erlingsdóttir og Gústaf Skúlason ræða við Þröst Jónsson um kæruna, úrskurðinn og ástandið á Íslandi sem er kristin þjóð en um þessar mundur í greipum hins illa sem villir mörgum sýn á því sem rétt og satt reynist.

Gömlu göturnar eru lífseigari en nýmálaðar tranströppur og transstígar að kirkjudyrum á Íslandi. Íslenska þjóðkirkjan blindar safnaðarmeðlimi með transbindil fyrir bæði augu og eyru og fjarlægir Guð úr kirkjum landsins. 

Þröstur vill að kristinfræðin verði tekin upp sem námsefni að nýju í grunnskólum landsins og lái honum það enginn, þótt vókaðir djáknar ásamt pólitísku rétttrúnaðarelítu landsmanna kalli hann öllum illum nöfnum fyrir: öfgahægri sinni og svo framvegis.