3 days ago

Hymn to Death
.
Goodbye, mama, I leave this life,
But that doesn’t mean I’m far from sight.
Just a sigh from you, my dear mother,
Always present on this earth, together.
Where we make war in the name of peace,
This cycle never seems to cease.
Goodbye, papa, I loved you well,
It’s hard to feel your sorrow, I can tell.
I’ve let it go, found peace inside,
To be honest, I never liked
The hatred that the world conveys,

I want us to laugh, I want us to dance,
I want us to think like we’re mad,
I want us to laugh, I want us to dance,
For I am not dead, not at all.

Goodbye, earth, I loved you too,
Goodbye, mother earth, I loved you through and through.
The grown-ups never understood,
The words I spoke, misunderstood.
From you, the source of life’s great flow,
Goodbye, earth, it’s time to go.
I can’t bear to see you in pain,
Nor the sorrow in the wind and rain.
The world needs still time, you see,
I know you’ll care for them, faithfully.

I want us to laugh,
I want us to dance,
I want us to think like we’re mad.
That means, my friends,
We should think not at all.

Goodbye, school, I never liked you,
What you taught me won’t help me through.
To be honest, I don’t want to blame,
But had you listened, you would’ve understood the game:
The duality of life’s strange ways.
Goodbye, school, I leave my body behind,
I left it often, without death to find.
Let me tell you, before I die,
Teachers, we only see with the heart, not the eye.

No worries when we dance,
When they call us mad, in every glance,
Saying some things aren’t important at all,
But they are the ones who fall.

Hello, grandma, here I am again,
It was so hard to be brilliant back then.
They’re blind with their hearts,
Guided only by fear, torn apart.
To go that way? What a mistake!
Hello, grandma, they will suffer,
It’s hard to suffer in the spring, you know.
Their emotions paralyze them,
Humanity packs its bags,
To travel toward another crisis.
Thank you, dear grandma,
For holding me in your arms,
When this body, dead to them,
Is laid out in the sheets,
Thank you, dear grandma,
For holding me in your arms,
When this body, to them…. is dead,
Lying in the sheets.
.
.
.
Ode aan de dood ...

Vaarwel mama, ik verlaat nu het toneel
Dat betekent niet, dat ik dan ver zal zijn.
Slechts één adem verwijderd van jou, mama
Nog steeds aanwezig op dees aard
Waar vrede nog steeds de oorlog baart.
Vaarwel papa, ik hield van jou
’t Is zwaar om al jullie pijn te voelen, weet je
Maar ‘k laat nu los, met vree in ’t hart
Om eerlijk te zijn, het was niet fijn
De spons van ’s werelds pijn te zijn.
‘k wil dat men lacht
‘k wil dat men danst
‘k wil dat men denkt als was men gek
‘k wil dat men lacht
‘k wil dat men danst
Want ik benniet dood, helemaal niet
Vaarwel aarde, ik hield van jou
Vaarwel moeder aarde, ik hield heel erg van jou,
De grote mensen begrepen niet
de woorden die ik hen horen liet
Van jou, de bron voor ieder lied
Vaarwel planeet, ik leg mijn rol neer
Ik kan je lijden niet meer aanzien
Noch het verdriet in de winden
Maar omdat ze nog tijd nodig hebben
Weet ik dat jij voor die mensen zult zorgen
Ik wil dat men lacht
Ik wil dat men danst
Ik wil dat men denkt als was men gek
Dat wil zeggen
Mijn vrienden
Dat men eigenlijk helemaal niet moet denken
Vaarwel school, ik hield niet van jou
Wat je me leerde, dient me tot niets
Om eerlijk te zijn, wil ik je niet verwijten
Maar had je naar mij geluisterd
Dan had je beter dualiteit begrepen
Vaarwel school, ik verlaat mijn lijf Ik heb het vaak achtergelaten zonder de dood te ontmoeten
Ik zeg jullie, voor ik verdwijn
ik richt me dus tot jou , mijn leerkracht
Echt zien, dat doe je met het hart
Geen zorgen dus
dat als men danst
men jullie voor gekken houden zal
Omdat je beweert
Dat die punten
Helemaal niet belangrijk zijn
Hallo oma, hier ben ik weer
Het was zwaar ovanuit hun hart
Ze laten zich alleen door angst leiden
Daarheen gaan, wat een vergissing
Hallo oma, ze zullen nog lijden
Het is zwaar te lijden in de lente, weet je
Hun gevoelens verlammen hen
De mensheid maakt nu haar koffers klaar
Om te reizen naar andere stormen
Dank u, lieve oma
Dat u mij ontvangt in uw armen
Wanneer dit lijfje
Voor hen stil
Uitgestrekt ligt in lakens