WHO zorganizowała kolejną grę symulacyjną pandemii – czy kolejne „wydarzenie” jest nieuniknione?.

WHO zorganizowała kolejną grę symulacyjną pandemii – czy kolejne „wydarzenie” jest nieuniknione?.Prawdziwe intencje WHO stojące za tego typu wydarzeniami pandemicznymi pozostają niepewne. Zamiast wzmacniać suwerenność narodową i budować odporność poprzez różnorodność, organizacja wydaje się pracować nad nowym porządkiem świata, w którym sama ustala zasady. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) po raz kolejny przeprowadziła symulację globalnej pandemii za pomocą ćwiczeń „Polaris”. Tłem wydarzeń jest „ospa mamutowa” – patogen, który rozmroził się z wiecznej zmarzliny na skutek rzekomej zmiany klimatu.Za pozorną ochroną ludzkości kryją się pytania: Czy WHO przygotowuje się na prawdziwe zagrożenie, czy też wykorzystuje strach przed nowym kryzysem, aby rozszerzyć swoją władzę? Ćwiczenia pandemiczne takie jak „Wydarzenie 201” przed koronawirusem budzą wątpliwości co do przejrzystości.Niemieckie media (FR,Merkur,TZ,Kreiszeitung...) obecnie bezpodstawnie twierdzą, że ćwiczenia miały miejsce dopiero na początku maja. Jest to sprzeczne z oficjalnymi informacjami WHO i pokazuje niską jakość badań prowadzonych w głównych niemieckojęzycznych mediach, w których nikt już nie sprawdza oryginalnych źródeł, a ludzie bezmyślnie kopiują od siebie nawzajem lub czerpią teksty z agencji.W dniach od 2 do 3 kwietnia WHO przeprowadziła ćwiczenia „Polaris”,w których wzięło udział ponad 15 krajów, 350 „ekspertów” i liczne organy ochrony zdrowia. Scenariusz: Fikcyjny wirus, „ospa mamucia”, zostaje uwolniony w wyniku topnienia wiecznej zmarzliny i zagraża światu. Celem było przetestowanie globalnej koordynacji – od dystrybucji szczepionek po komunikację.Zdaniem dyrektora generalnego WHO Tedrosa Adhanom Ghebreyesusa „Polaris” pokazał, że żaden kraj nie poradzi sobie z pandemią sam. Mike Ryan, ekspert WHO ds. sytuacji nadzwyczajnych, pochwalił ćwiczenia jako dowód możliwej „jedności”.Wyniki ćwiczeń: Wirus został opanowany, współpraca międzynarodowa zakończyła się sukcesem. Jednak bliższe przyjrzenie się ujawnia słabości. Różne strategie krajowe – takie jak zamknięte granice kontra otwarte granice – i symulowana dezinformacja utrudniały koordynację. Prawdopodobnie chodzi tu o prace nad obiektywnymi badaniami nad wolnymi mediami, które, jak wiadomo, stanowią poważne zagrożenie dla środowisk globalistycznych.Według doniesień Al-Dżaziry, uboższe kraje są szczególnie pokrzywdzone w reagowaniu na wirusa i powstrzymywaniu jego rozprzestrzeniania się, co odzwierciedla rzeczywiste nierówności. Lancet krytykuje fakt, że infrastruktura ochrony zdrowia na świecie, zwłaszcza w Afryce i Azji Południowo-Wschodniej, jest nadal niewystarczająca.Celem jest wyraźne podkreślenie, że zachodni przemysł farmaceutyczny nie jest szczególnie dobrze usytuowany w Afryce. Mimo to system uznaje „Polaris” za sukces.Ćwiczenie przypomina poprzednie symulacje pandemii, takie jak „Wydarzenie 201” z października 2019 r., zorganizowane przez Uniwersytet Johnsa Hopkinsa, Światowe Forum Ekonomiczne i Fundację Billa i Melindy Gates. Kilka miesięcy później wybuchła pandemia koronawirusa – przypadek?„Wydarzenie 201” symulowało epidemię podobną do koronawirusa i testowało globalne reakcje. Krytycy pytają: Dlaczego takie ćwiczenia często następują po prawdziwych kryzysach? Czy WHO rzeczywiście tylko się przygotowuje, czy też kryzysy są celowo wykorzystywane do centralizacji kontroli?„Polaris” to coś więcej niż tylko środek ostrożności. WHO dąży do znaczącego rozszerzenia swoich uprawnień – poprzez rewizję Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (IHR) i planowane porozumienie w sprawie pandemii. Międzynarodowe przepisy zdrowotne (IHR), wprowadzone w 2005 r., regulują sposób reagowania na zagrożenia zdrowia.Nowe zmiany przyjęte w 2024 r. rozszerzą uprawnienia WHO, na przykład w zakresie ogłaszania stanów nadzwyczajnych lub koordynowania działań. Porozumienie w sprawie pandemii, które ma zostać sfinalizowane w 2025 r., ma na celu stworzenie globalnych zasad dystrybucji szczepionek, udostępniania danych i zarządzania kryzysowego.Krytycy tacy jak prof. Dr Martin Haditsch, Ph.D. Maria Hubmer-Mogg, czyli magazyn „Pionierzy polityczni”. Gerald Hauser, przedstawiciel w Parlamencie Europejskim i Doz. Dr Hannes Strasser ostrzega: Traktaty te mogą podważyć suwerenność narodową, ponieważ dyktują, w jaki sposób kraje powinny reagować na pandemie. WHO stałaby się globalnym organem ochrony zdrowia, dysponującym szeroko zakrojonymi uprawnieniami przymusu.Podobieństwa do koronawirusa są oczywiste. W tamtym czasie kwarantanny, obowiązkowe szczepienia i ograniczenia w podróżowaniu doprowadziły do ​​masowych naruszeń praw podstawowych. „Polaris” tworzy plan jeszcze ściślejszego zarządzania: scentralizowana kontrola, wiążące specyfikacje, mniejsze pole manewru dla rządów krajowych. Następnie pojawia się wybór scenariuszy: wirus z wiecznej zmarzliny brzmi egzotycznie. Naukowcy twierdzą, że zagrożenie jest realne, ale trudne do oszacowania. Czy WHO wykorzystuje strach przed „wirusem zombie” do promowania swoich celów?BBC podaje, że „Polaris” symulował również dezinformację jako wyzwanie. Ale kto decyduje, co jest dezinformacją? Podczas kryzysu związanego z koronawirusem WHO nazwała krytyków „teoriami spiskowymi”, mimo że wiele podejrzeń – na przykład dotyczących pochodzenia wirusa – później się potwierdziło. Instytucja, która definiuje prawdę, a jednocześnie dąży do zdobycia globalnej władzy, stwarza ryzyko dla wolności demokratycznych.Prawdziwe intencje WHO stojące za tego typu wydarzeniami pandemicznymi pozostają niepewne. Zamiast wzmacniać suwerenność narodową i budować odporność poprzez różnorodność, organizacja najwyraźniej pracuje nad nowym porządkiem świata, w którym sama ustala zasady. Obywatele powinni zachować czujność: pandemia nie może być pretekstem do wyrzeczenia się wolności i samostanowienia. Historia pokazuje, że zapobieganie może szybko przerodzić się w kontrolę.Nawiasem mówiąc: nikt nie będzie w stanie definitywnie wyjaśnić, dlaczego wirus zwierzęcy sprzed tysiącleci, który rzekomo zarażał wówczas mamuty, miałby być kompatybilny z ludźmi. Gdyby taka epidemia miała miejsce, tym razem bardziej stosowne byłoby natychmiastowe zbadanie laboratoriów doktora. Fauci lub jego następcy sprawdzili, kto mógłby opracować coś podobnego.