"PRZEBACZENIE" -1- badanie tematyczne

ZEBRANIE – 16.04.2025 r.

PYTANIE: Na czym polega przebaczenie w świetle Pisma Świętego (Mat: 6:12; 18:21-22 i Łuk. 17:4)?

Mat. 6:12,14,15
12. I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili.
14. Bo jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy wasz Ojciec niebieski.
15. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, to i wasz Ojciec nie przebaczy wam waszych przewinień. [U-BG]

Mat. 18:21-35
21. Wtedy Piotr podszedł do niego i zapytał: Panie, ile razy mam przebaczyć mojemu bratu, gdy zgrzeszy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?
22. I odpowiedział mu Jezus: Nie mówię ci, że aż siedem razy, ale aż siedemdziesiąt siedem razy.
23. Dlatego królestwo niebieskie podobne jest do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami.
24. A gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, [który] był mu winien dziesięć tysięcy talentów.
25. A ponieważ nie miał [z czego] oddać, jego pan kazał go sprzedać wraz z żoną, dziećmi i wszystkim, co miał, i spłacić [dług].
25. Wtedy sługa upadł i oddał mu pokłon, mówiąc: Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.
27. Pan tego sługi, ulitowawszy się [nad nim], uwolnił go i darował mu dług.
28. Lecz gdy ten sługa wyszedł, spotkał jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto groszy. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien
29. Wtedy jego współsługa upadł mu do nóg i prosił go: Okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.
30. On jednak nie chciał, ale poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
31. A jego współsłudzy, widząc, co się stało, zasmucili się bardzo i poszedłszy, oznajmili swemu panu wszystko, co zaszło.
32. Wtedy jego pan wezwał go i powiedział: Zły sługo, darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. [
33. Czyż i ty nie powinieneś był zmiłować się nad swoim współsługą, jak ja zmiłowałem się nad tobą?
34. I jego pan, rozgniewany, wydał go katom, dopóki nie odda wszystkiego, co był mu winien.]
35. Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień. [UBG]

Łuk. 17:3,4
Miejcie się na baczności. Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, strofuj go, a jeśli żałuje, przebacz mu.
A jeśli siedem razy na dzień zgrzeszy przeciwko tobie i siedem razy w ciągu dnia zwróci się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego – przebacz mu. [U-BG]
Mat. 18:24
A gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, [który] był mu winien dziesięć tysięcy talentów.
Komentarz Paruzyjno-Epifaniczno-Bazylejski (w skrócie KPEB):
„Był mu winien – Określenie to może być rozumiane na dwa sposoby: albo może to oznaczać dług jaki ciąży na całym rodzaju ludzkim – wyrok śmierci, albo zobowiązania przymierza nowego stworzenia. R2667:4
Dziesięć tysięcy talentów – Równowartość ok. 20 mln dolarów, co doskonale pokazuje nasze zobowiązania wobec Boga jako rodzaju ludzkiego i zupełną niemożliwość wypełnienia tych zobowiązań. R2295:3
Szacuje się, że jest to równowartość 9 mln dolarów. R3802:1

…..........................................
Ps. 49,7,8
7. Przecież człowiek niczym nie wykupi swego brata, Nie jest w stanie dać Bogu za niego opłaty;
8. Okup za duszę jest na to zbyt wysoki, A nikt przecież nie posiada aż tak wiele,
9. Aby sprawić, że ktoś będzie żył wiecznie I uniknie zejścia do grobu.
...........................................
R-2665 Odpuść Nam - Jako i My Odpuszczamy
Lekcja z Ewangelii według św. Mateusza 18:21-35.
… „Pan zakończył przypowieść słowami: "Tak i Ojciec mój Niebieski uczyni wam, jeśli nie odpuścicie każdy bratu swemu z serc waszych upadków ich".
Pan nie tylko zaadresował te słowa do uczniów, a nie do rzeszy, ale w dodatku powiedział, że ilustracja ta stosuje się do tych, którzy liczą się członkami Jego królestwa, bo zaraz na wstępie rzekł: "Podobne jest Królestwo Niebieskie..." itd. Przypowieść ta nie jest więc ilustracją Boskiego obchodzenia się ze światem, a raczej pokazuje Jego postępowanie z tymi, co odłączyli się od świata, dostąpili przebaczenia grzechów i w dodatku stali się dziedzicami królestwa, przez poświęcenie się Panu, aby z Nim cierpieć, by także mogli z Nim królować. Przeto przypowieść ta stosuje się do Kościoła i pokazuje nam, że grzech pierworodny nie został zupełnie zmazany, czyli odpuszczony w zupełnym znaczeniu tego słowa, a tylko, według biblijnego języka, został "przykryty". "Błogosławiony człowiek, którego zakryty jest grzech, któremu nie poczyta Pan nieprawości" (Psalm 32:1,2; Dzieje Ap. 3:19)”. …
Łuk. 17:3,4
Miejcie się na baczności. Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, strofuj go, a jeśli żałuje, przebacz mu.
A jeśli siedem razy na dzień zgrzeszy przeciwko tobie i siedem razy w ciągu dnia zwróci się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego – przebacz mu. [U-BG]

R-1693 PRZEBACZENIE A ZŁOŚLIWOŚĆ
… „(1) Nasz duch, lub usposobienie przebaczenia każdemu, powinno wypływać z serca prowokowanego duchem miłości i braterskiej uprzejmości. Nie powinno to być przebaczenie wymuszone natrętnością ani prośbą innych, ani politowaniem dla cierpień lub smutku źle czyniących. Usposobienie to powinno istnieć w naszym sercu, gotowe przelać się na grzesznika, gdy tylko zacznie żałować i dawać godziwe dowody szczerości. Bóg oczekuje, by być miłosiernym, pragnie przebaczać grzesznikom i takie musi być też i nasze nastawienie wobec tych, którzy zgrzeszyli przeciwko nam. Jednak Bóg zawsze czeka na pokutę i nigdy nie darzy przebaczeniem tych, którzy nie pokutują ani nie przyjmuje ich do Swej społeczności jako przyjaciół”.
… „Z tych świętych pism jest widoczne, że niektórzy z ludu Bożego popełniają błąd, przebaczając grzesznikom przed ich pokutowaniem. Jest to tak samo Pańskim przykazaniem, abyśmy napominali grzesznika i żebyśmy nie odpuścili mu, aż się nawróci i zacznie pokutować, jak jest Jego przykazaniem, abyśmy mu odpuszczali z serca, gdy się nawraca i pokutuje. Gdyby zgrzeszył siedemdziesiąt siedem razy, to tyle samo razy powinien być napominany (słowem lub zachowaniem, lub też jednym i drugim) i powinien pokutować słowami i nawracać w postępowaniu też tyle razy”.
… „Wymaganie mniej niż to jest nieposłuszeństwem wobec Pańskich instrukcji, a także byłoby szkodą dla grzesznika przez dodawanie mu nieścisłych pojęć, co do jego obowiązku. Brak ścisłej sprawiedliwości pod tym względem u części Pańskiego ludu często rani ich dzieci, podczas gdy właściwe zastosowanie sprawiedliwości z przebaczeniem na właściwych zasadach pomogłoby tym dzieciom lepiej zrozumieć Boskie postępowanie i chroniłoby je od spodziewania się Jego łaski z pominięciem pełnej pokuty, a także od kuszenia Boskiego miłosierdzia grzeszeniem przeciwko znajomości”.
… „Nie znajdujemy żadnej wzmianki w Piśmie Świętem, aby Bóg przebaczał bez wymagania pokuty. Tekst, który brzmi: "Ojcze! odpuść im: boć nie wiedzą, co czynią” (Łuk. 23:34), mógłby być uważany za uczący o przebaczaniu bez pokuty, lecz zaznaczamy, że słowa te nie znajdują się w najstarszych greckich manuskryptach – w Synaickim i Watykańskim”.
….....................................
Rozszerzony komentarz (EBP) do wersetu Łuk. 23:34:
… „Przebacz im — Choć nie mamy wątpliwości, że Jezus był w duchu przebaczenia, wątpimy, że Jezus wypowiedział te słowa, ponieważ: (1) nie ma ich w Kodeksie Watykańskim (IV wiek) ani w Kodeksie Aleksandryjskim (V wiek); (2) ci ludzie nie okazywali skruchy, a pokuta jest niezbędna do przebaczenia; (3) brakowało im wiary, a wiara musi poprzedzać przebaczenie; (4) dzieło ofiarne nie zostało jeszcze zakończone; oraz (5) nie ma dowodów na to, że ich grzechy zostały przebaczone. R4172:5, 3901:4, 2474:5
Nie możemy jednak wątpić, że słowa te wyrażały uczucia naszego Pana wobec jego wrogów, ponieważ są one w pełni zgodne z jego instrukcjami dla jego naśladowców: Kochajcie waszych wrogów, czyńcie dobrze tych, którzy was prześladują, i módlcie się za nimi. R3901:4”. ...
15 Tom Epifaniczny, str. 123 – komentarz do Łuk. 23:34
… „Niektóre starożytne manuskrypty pomijają te słowa, lecz liczbowanie biblijne potwierdza ich prawdziwość. A więc rzeczywiście zostały one wypowiedziane przez Jezusa i wskazują na Jego ducha, pełnego miłości i przebaczenia wobec wrogów”.
5 Tom Epifaniczny, str. 333 – komentarz do Łuk. 23:34
… „Liczbowanie biblijne potwierdza, że ten werset jest prawdziwy. Powinniśmy zatem rozumieć, że znaczy to, iż Jezus pragnął, by Ojciec przebaczył tym, którzy Go krzyżowali, lecz nie wtedy, ale gdy przyjdzie na to właściwy czas”.
…....................................................
NASTĘPNE ZEBRANIE
1. Uzupełnienie myśli dotyczących antytypu przypowieści naszego Pana zapisanej w Mat. 18:23-35.
2. Co z przebaczeniem w przypadku, gdy my jesteśmy gotowi przebaczyć temu, kto nas skrzywdził, a ta osoba nie czuje się winna (chodzi o relacje braterskie).
3. Cd. rozważań na temat przebaczania w kontekście różnych wersetów Biblii.