Tom Haviland ujawnia, co on i jego koledzy naprawdę znaleźli w ciałach zmarłych

Tom Haviland ujawnia, co on i jego koledzy naprawdę znaleźli w ciałach zmarłych. Oto co powiedział: „Laura Kasner, balsamista Richard Hirschman i ja jesteśmy w kontakcie od roku z zespołem naukowym kierowanym przez emerytowanego chemika organicznego Grega Harrisona.Zespół Grega, działający na kilku kontynentach i składający się z naukowców z kilku anonimowych uniwersytetów, przeanalizował próbki „białych włóknistych grudek” dostarczone przez Hirschmana, próbując ustalić ich dokładny skład i mechanizm, dzięki któremu te dziwne grudki się tworzą. (Uwaga: Szczepionki mRNA przeciwko Covid mają w tym duży udział.)Zespół Grega poddał białe, włókniste grudki kilku testom. Pierwszym testem była spektrometria mas ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-MS), która pozwoliła na określenie „pierwiastkowego” składu skupisk (czyli wszystkich obecnych pierwiastków z układu okresowego). Test ten po raz pierwszy przeprowadził Mike Adams w 2022 r. na próbce dostarczonej przez Hirschmana. Zespół Grega ponownie przeprowadził test ICP-MS w dwóch różnych laboratoriach i potwierdził, że wstępna analiza Mike'a Adamsa była dokładna.Co ciekawe, wszystkie trzy analizy ICP-MS wykazały, że białe, włókniste skupiska zawierały bardzo małe ilości magnezu, potasu i żelaza, podczas gdy wszystkie te pierwiastki występują w znacznie większych ilościach w normalnej krwi. Na przykład żelazo, które nadaje krwi czerwony kolor i występuje w normalnej krwi w stężeniu około 450 części na milion (ppm), w białych włóknistych grudkach występowało w stężeniu zaledwie 20 ppm. Zespół szybko doszedł do wniosku, że białe, włókniste grudki NIE są oznaką normalnego krzepnięcia krwi.Natomiast wszystkie trzy analizy ICP-MS wykazały, że białe włókniste grudki zawierały bardzo duże ilości fosforu, siarki, a w niektórych przypadkach także cyny. Na przykład stężenie fosforu w normalnej krwi wynosi od 100 do 1000 ppm. Jednakże w próbkach białych, włóknistych grudek stwierdzono obecność 5000 ppm fosforu! Jak zobaczysz, ta duża ilość fosforu odgrywa bardzo ważną rolę w naszej historii.Główny naukowiec, Greg Harrison, zastanawiał się, czy ta niezwykle wysoka ilość fosforu w białych włóknistych skrzepach może być częściowo lub w dużej mierze odpowiedzialna za tworzenie się skrzepów. Greg zauważył również, że szczepionki mRNA firm Pfizer i Moderna zawierają „fosforany” i „siarczany” (należy zauważyć, że siarka znajduje się tuż obok fosforu w układzie okresowym i ma bardzo podobne właściwości wiążące). Greg odkrył, że każda fiolka szczepionki firm Pfizer lub Moderna zawiera około biliona (czyli miliarda miliardów) nanocząsteczek fosfolipidów, co w zupełności wystarczy, aby wywołać nieprawidłową reakcję, gdyby takowa wystąpiła w organizmie!Dalsze badania Grega pod koniec lat 70. i 80. XX wieku ujawniły zjawisko, które stało się znane jako „zespół białego skrzepu”. Naukowcy odkryli wówczas, że u niektórych pacjentów przyjmujących lek przeciwzakrzepowy heparynę w układzie krwionośnym szybko pojawiały się „białe skrzepy krwi”. Heparyna zawiera znaczną ilość siarki, która w nietypowy sposób wiąże się z naturalnym białkiem krzepnięcia krwi – fibrynogenem. Problem rozwiązano poprzez zmniejszenie mocy podawanej heparyny. Obecnie, jeśli pacjenci mają problemy z przyjmowaniem heparyny, mogą przejść na inne leki przeciwzakrzepowe, takie jak Eliquis, Pradaxa lub Xarelto.Greg podejrzewał, że jeśli to zjawisko może być spowodowane zbyt dużą ilością siarki we krwi, to może być również spowodowane zbyt dużą ilością fosforu we krwi. Doprowadziło to Grega do jego obecnej „teorii fosforylacji”, która głosi, że zarówno fosfolipidowa nanocząsteczka ze szczepionki, jak i białko kolczaste (zarówno z wirusa, jak i ze szczepionki) łączą się z naturalnym fibrynogenem organizmu, tworząc nienaturalny, skręcony, nieprawidłowo złożony polimer (tj. „biały włóknisty skrzep”), którego naturalny enzym naszego organizmu niemal nie jest w stanie rozłożyć.Wyniki kolejnego badania potwierdziły, że z naturalnym fibrynogenem organizmu faktycznie dzieje się coś dziwnego. Na kilku próbkach białego włóknistego skrzepu wykonano chromatografię cieczową wysokosprawną (HPLC). Test ten identyfikuje i mierzy ilość różnych „związków” w próbce. Nie jest zaskoczeniem, że analiza HPLC wykazała, iż około 56% białego włóknistego skrzepu składało się z naturalnego fibrynogenu występującego w organizmie. Jednakże stosunek składowych fibrynogenu był drastycznie błędny!Kiedy fibrynogen przekształca się ze stanu ciekłego w białą substancję stałą zwaną „fibryną” w ramach normalnego procesu krzepnięcia w osoczu krwi, trzy składniki fibrynogenu łączą się, tworząc nić fibrynową. Łańcuchy alfa, beta i gamma fibrynogenu przeplatają się w stosunku jeden do jednego, tworząc normalną nić fibrynową. W normalnych skrzepach fibrynowych znajdują się łańcuchy fibrynogenu alfa, beta i gamma w stosunku około 1:1:1.Jednakże analiza HPLC wykazała, że ​​36% białego włóknistego skrzepu składało się z łańcucha „beta” fibrynogenu, 16% skrzepu składało się z łańcucha „gamma” fibrynogenu i tylko 4% skrzepu składało się z łańcucha „alfa” fibrynogenu.Odpowiada to dziwnemu stosunkowi 9:4:1 w przeciwieństwie do normalnego stosunku 1:1:1. Zespół badawczy doszedł zatem do wniosku, że bardzo nietypowa reakcja chemiczna w organizmie definitywnie zmienia proces, w którym płynny fibrynogen przekształca się w normalną, stałą fibrynę. Drugą wskazówką był fakt, że trombina, która działa jako katalizator w normalnym procesie przekształcania fibrynogenu w fibrynę, NIE była obecna w białych włóknistych skrzepach. Więc reakcja została wywołana przez coś innego.Nie tylko proces przekształcania fibrynogenu w fibrynę uległ zmianie, Greg podejrzewał również, że fibrynogen uległ „nieprawidłowemu sfałdowaniu” w trakcie tego procesu ze względu na interakcję z białkiem kolca i nanocząsteczkami fosfolipidowymi. Greg postanowił zbadać te nieprawidłowo sfałdowane białka, zwane też „białkami amyloidowymi”, za pomocą różnych testów. Najpierw kilka próbek białych włóknistych skrzepów barwiono czerwienią Kongo, co dało pozytywny wynik na obecność amyloidu.Aby dodatkowo potwierdzić obecność białek amyloidowych w białych włóknistych skrzepach, zespół Grega wykonał również test tioflawiny T na kilku próbkach skrzepów. Jest to kolejna technika barwienia, w której próbki świecą na „zielono” w świetle UV, gdy wykryto w nich amyloid. Wszystkie próbki zawierające białe, włókniste skrzepy świeciły na zielono. W rzeczywistości później odkryto, że nawet bez barwienia, próbki zawierające białe włókniste skrzepy NADAL świecą na zielono w świetle UV, co potwierdza wyraźną obecność amyloidu!Potwierdzenie obecności białek amyloidowych w białych włóknistych skrzepach nie było całkowitym zaskoczeniem dla Grega i zespołu. Dr Resia Pretorius z RPA przeprowadziła testy tioflawiny T w 2021 i 2022 roku i napisała kilka recenzowanych artykułów potwierdzających obecność białek amyloidowych w „mikroklotach” we krwi pacjentów z udarem mózgu i osób cierpiących na „długi COVID”. Greg i zespół podejrzewali, że białe, włókniste grudki balsamu mogą być „makroglotami” powstałymi w wyniku agregacji tych „mikroglotów”.A teraz dochodzimy do być może najważniejszego i najbardziej przerażającego wyniku testu ze wszystkich. Istnieje podzbiór białek amyloidowych zwany „prionami”. Choroby prionowe stanowią grupę śmiertelnych chorób neurodegeneracyjnych, które powstają w wyniku gromadzenia się nieprawidłowo sfałdowanych białek w mózgu. Białka te, zwane prionami (skrót od proteinowych cząstek zakaźnych), są odporne na konwencjonalne metody sterylizacji i mogą powodować poważne uszkodzenia mózgu.Greg poprosił Richarda Hirschmana o przesłanie próbek białych, włóknistych grudek dr. Kevinowi McCairnowi, znanemu japońskiemu neurobiologowi, który poświęcił swoją karierę badaniom nad wpływem białek amyloidowych na pacjentów cierpiących na chorobę Alzheimera, Parkinsona i demencję. Greg poprosił dr McCairna o zbadanie próbek białych, włóknistych skupisk pod kątem obecności prionów.Najpierw dr McCairn wykonał spektroskopię Ramana, która wykazała wyraźne piki charakterystyczne zgodne z obecnością włókienek amyloidu bogatych w β-arkusz, szczególnie w obszarach amidu I i III (zwykle odpowiednio przy \~1660–1670 cm⁻¹ i \~1240–1300 cm⁻¹). Potwierdziło to wyniki wcześniejszych testów z użyciem czerwieni Kongo i tioflawiny T, przeprowadzonych na skrzepach.W marcu 2025 r. dr McCairn przeprowadził test konwersji wywołanej wstrząsem w czasie rzeczywistym (tzw. „test RT-QuIC”) na trzech różnych próbkach białych włóknistych skrzepów, aby określić obecność aktywności zaszczepiania podobnej do prionów. We wszystkich trzech próbkach wykryto aktywność prionów!Co to wszystko oznacza dla świata?Jeśli chodzi o skrzepy amyloidowe, mikroskrzepy blokujące tętnice i małe naczynia krwionośne mogą powodować ukrytą hipoksję lub dysfunkcję narządów, na przykład mózgu, nerek lub serca, nie dając przy tym wyraźnych objawów zakrzepicy. Białe włókniste skrzepy/makrogloty mogą być przyczyną oczywistych udarów i zawałów serca.Zaburzenia nerwowo-naczyniowe lub neurodegeneracyjne związane z chorobami prionowymi mogą wystąpić szybciej niż w ciągu dekad, które normalnie mijają, zanim te zaburzenia się ujawnią. Na przykład u młodszych osób mogą wystąpić zaburzenia naczyniowo-nerwowe, takie jak łagodne upośledzenie funkcji poznawczych (MCI), zamglenie umysłu, drżenie i zmiany w zachowaniu. Poważniejsze choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Creutzfeldta-Jakoba, choroba Parkinsona czy otępienie podobne do choroby Alzheimera, mogą również wystąpić u młodszych osób.Pamiętajcie, że w naszym niedawnym „World Embammer Blood Clot Survey 2024” 83% balsamistów, którzy odpowiedzieli (250 z 301), do końca 2024 roku nadal widziało „białe włókniste skrzepy” u zwłok w każdym wieku. I widzieli białe włókniste grudki w szokującej średniej wynoszącej 27% swoich zwłok!Więc twoje następne pytanie może brzmieć: „Jaki procent ludzi chodzących teraz po okolicy może wytwarzać te białe, włókniste skupiska amyloidu i prionów?” Odpowiedź brzmi: nie wiemy. Niestety, w zeszłym roku Laura i ja próbowaliśmy przeprowadzić ankietę wśród chirurgów naczyniowych, kardiologów i innych pracowników pracowni cewnikowania serca na temat białych, włóknistych guzków, które usunęli u żywych osób w ciągu ostatnich czterech lat, ale ci lekarze i ich „towarzystwa chirurgii naczyniowej” odmówiły wzięcia udziału w naszej ankiecie! Jaka szkoda. Mogą one dostarczyć cennych informacji na temat częstotliwości występowania tych niebezpiecznych guzów u żyjących ludzi.Co gorsza, lekarze po prostu wyrzucają białe, włókniste grudki zamiast wysłać je do laboratorium w celu zbadania. Nie dość, że niszczą dowody, ale „odpady biologiczne” w tym przypadku mogą również zawierać zakaźne priony!Należy również wziąć pod uwagę wpływ na banki krwi i zasoby krwi. Czy Amerykański Czerwony Krzyż wie, że krew od dawców zaszczepionych przeciwko COVID-19 może zawierać priony? Wątpię.Aby powiadomić władze, wysłałem e-maile do towarzystw chirurgii naczyniowej, stowarzyszeń dyrektorów pogrzebowych, Roberta F. Kennedy'ego Jr. (dyrektora HHS) i dr. Jaya Bhattacharya (który właśnie został mianowany dyrektorem NIH).„Do dziś nie otrzymałem odpowiedzi”.