Czy covid-19 jest w rzeczywistości samozakażającą się epidemią dróg oddechowych bez przenoszenia

Czy covid-19 jest w rzeczywistości samozakażającą się epidemią dróg oddechowych bez przenoszenia wirusa?

Ciekawa hipoteza ciekawego naukowca Denisa G. Rancourta, który twierdzi, że tzw wirus covid-19 jest w rzeczywistości wytworem i że „klasyczne” infekcje śmiercionośnymi wirusami (klasyczne w tym sensie, że nas błędnie uczono od ponad stu lat), które przeskakują z jednej zakażonej osoby na drugą, nie istnieją. Twierdzi, że większość naszych chorób fizjologicznych jest spowodowana przez bakterie, zarazki, pasożyty i grzyby, które zamieszkują człowieka w trzech określonych miejscach: mikrobiomie trawiennym, mikrobiomie oddechowym i mikrobiomie skóry. Dopóki „mieszkańcy” określonych mikrobiomów żyją w jakiejś symbiozie i równowadze – jesteśmy zdrowi. Kiedy następuje zaburzenie w jednym lub większej liczbie mikrobiomów, pojawia się choroba. Innymi słowy: dla jednostki inne „zarażone” osoby nie są tak niebezpieczne, jak ta osoba jest niebezpieczna dla siebie, jeśli nastąpi zaburzenie w jej własnym mikrobiomie.

Dominujący (promowany przez przemysł) paradygmat pandemii polega na tym, że nowy zjadliwy patogen pojawia się losowo (naturalnie) lub zgodnie z planem (laboratoria biologiczne) i rozprzestrzenia się z człowieka na człowieka w wiele miejsc, powodując śmierć. Następnie wspomniany nowy patogen natychmiast wytwarza swoje warianty genetyczne, powodując kaskadowe pandemie z rzędu na tych samych terytoriach odwiedzanych przez patogen macierzysty.

Długoterminowym tzw. rozwiązaniem proponowanym przez przemysł (medyczny, farmakologiczny) i rządy jest stałe i powtarzalne szczepienie całej populacji, w celu wzmocnienia odporności i wyeliminowania nowych wariantów. Końcowy rezultat ciągłego uzależnienia narodu od kampanii dotyczącej szczepionek przeciwko Covid-19 przypomina mafijny biznes mafijny. Roczny koszt tych trwających szczepień ze środków publicznych w okresie Covid (2020-2023) był porównywalny ze sprzedażą broni przez USA tzw. sojusznikom.

Co zatem spowodowało szacunkową liczbę 31 milionów dodatkowych zgonów na całym świecie w erze Covida?

Przestrzenno-czasowa śmiertelność ze wszystkich przyczyn (cotygodniowe rozstrzygnięcie czasowe, zbadano ponad 100 jurysdykcji na całym świecie) w okresie Covid (ogłoszony okres pandemii, 2020–2023) zaprzecza twierdzeniu, że nadmierna liczba zgonów mogła być spowodowana rozprzestrzenianiem się infekcji jakimkolwiek nowym wirusem lub jego zakładanego wariantu.

Rancourt systematycznie przedstawia wiele aspektów (w oparciu o istniejącą literaturę naukową) swojej ogólnej hipotezy, że pandemia śmiertelności w erze Covida była pandemią samozakażającego się bakteryjnego zapalenia płuc bez przenoszenia , spowodowanego stresem biologicznym (w rozumieniu badacza medycyny Hansa Selye’a, który obejmuje stres psychiczny) wynikający ze skoordynowanych i przepisanych środków medycznych i rządowych (tzw. pandemiczne reakcje medyczne) oraz ataków medycznych na ludzi, w tym: testów, błędu diagnostycznego, izolacji, deprywacji leczenie (zwłaszcza antybiotyki w leczeniu zapalenia płuc), wentylacja mechaniczna, sedacja, leczenie eksperymentalne i niewłaściwe oraz szczepienia.

Niezakaźne, samozakaźne bakteryjne zapalenie płuc zwykle przeważa w kontekście geriatrycznym i jest znane jako zachłystowe zapalenie płuc. Takie zapalenia płuc nie są zależne od przeniesienia wirusa z osoby na osobę ani infekcji, ale są związane z mikrobiomem dróg oddechowych poddanym stresowi lub atakowi.

Jego wkład polega na twierdzeniu, że prawdopodobieństwo śmiertelnego niezakaźnego zapalenia płuc u osób starszych i osób z chorobami współistniejącymi znacznie wzrasta wraz ze zmianami środowiskowymi lub atakami powodującymi stres biologiczny i psychiczny. Jego hipoteza jest taka, że ​​proponowane zjawisko wystarczy, aby wywołać epidemie, pandemie i śmiertelność sezonową, zawsze atakując słabych i chorych, oraz że Covid był właśnie takim przypadkiem, spowodowanym wyłącznie przez instytucje i rządy.

Zjawisko dominującego zachłystowego zapalenia płuc zostało potwierdzone klasycznymi metodami mikrobiologicznymi i wzmocnione badaniami genomicznymi mikrobiomu dróg oddechowych. Wyłania się obraz, w którym stres i drgawki mogą powodować szybkie samoorganizujące się i szkodliwe zaburzenie równowagi mikrobiomu dróg oddechowych, które jest śmiertelne u osób starszych lub osób z chorobami współistniejącymi.

W rzeczywistości są to te same ramy, zgodnie z tym, co wiadomo o wszystkich pandemiach w historii, które zawsze obejmują epizody ogromnych trudności społecznych oraz ataki środowiskowe i społeczne na ludność (wojny, bieda, głód i tym podobne).

Istnieją dwie główne różnice między historycznymi pandemiami a ogłoszoną pandemią Covid:

W historycznych pandemiach śmiertelne samozakażenie mogło dotyczyć wszystkich trzech mikrobiomów: mikrobiomu oddechowego, mikrobiomu trawiennego, mikrobiomu skóry i pasożytów; natomiast przede wszystkim za większość nadmiernych zgonów w okresie Covid-19 odpowiedzialny był mikrobiom dróg oddechowych – głównie z powodu lepszych warunków higienicznych i żywieniowych współczesnej cywilizacji.

W historycznych pandemiach przyczyną powszechnego ekstremalnego stresu biologicznego mogą być katastrofy ekologiczne (np. duże wybuchy wulkanów), społeczno-ekonomiczne (nagłe pozbawienie klas niższych źródeł pożywienia), wojny na dużą skalę (i związane z nimi uzależnienie od opioidów, np. 1918 r.) i tak dalej – z drugiej strony ogłoszona pandemia Covida była szczegółowo zaplanowanym i przeprowadzonym atakiem militarnym na ludność, całkowicie i sztucznie sprowokowanym przez instytucje i rządy ( Covid19 to operacja wojskowa ) .

Pomysł, że epidemie, pandemie i śmiertelność sezonowa są wynikiem czynników środowiskowych i stanu zdrowia (często omawianych w kontekście tzw. teorii terenu w porównaniu z tzw. teorią zarazków), a nie infekcji, nie jest nowy. W rzeczywistości jest tak stara jak sama epidemiologia. Rancourt postuluje mechanizmy chorobotwórcze na styku całkowitego środowiska jednostki (lub całkowitego pola w terminologii psychologii behawioralnej) a ciałem, a zatem mechanizmy obejmujące mikrobiom i pasożyty danej osoby.

Co ciekawe w hipotezie Rancourta jest to, że w poszukiwaniu prawdy za bardzo „zabawiamy się” rzeczami i teoriami nieistotnymi (które często nam wszczepiają), takimi jak: rozprzestrzenianie się nieistniejącego wirusa, patenty biologiczne, które w większości przypadków są najczęstszymi fabrykacjami i oszustwami naukowymi, tzw. wyciekami z laboratoriów biologicznych, tzw. wirusami naturalnymi i sztucznymi oraz ich wariantami, nieistotnymi testami z wątpliwymi technologiami (test PCR), tzw. zgonami z powodu covid- 19, tzw. długi covid, czyli nic innego jak długotrwałe narażenie na intensywny stres biologiczny i psychiczny, utrata węchu i smaku jest częstą przypadłością przy infekcjach mikrobiomu dróg oddechowych, tzw. wzbogaconych białek i innych substancji w szczepionkach, które tylko zwieść nas na manowce, bo tak naprawdę są to toksyny ( Szczepionki powodują anafilaksję – to najgenialniejszy sposób na zatrucie ) .

Jeśli Rancourt ma rację, oszustwo związane z covid-19 możemy sprowadzić do dwóch kluczowych wydarzeń:

Zastraszyć całą opinię publiczną na świecie do tego stopnia, że ​​wierzy ona we wszystkie zalecane środki medyczne i rządowe i stosuje się do nich bez zastrzeżeń (izolacja, maski itp.), podczas gdy jednostki poważnie chorują lub umierają z powodu samoistnego zaburzenia układu oddechowego mikrobiom.

Co w drugiej fazie prowadzi do jeszcze większej bzdury – mniej lub bardziej obowiązkowego szczepienia populacji tzw. szczepionkami, których nie ma i nie może być, bo naukowo nikomu nie udało się nigdy wyizolować wirusa covid-19, a historycznie też nie ma jakikolwiek inny tak zwany wirus.

Na końcu swojego artykułu Rancourt przytacza stos dostępnej literatury medycznej i naukowej, na której opiera się, przedstawiając swoją hipotezę. Co nam to mówi? Cóż, mówi nam, że planiści i dyrektorzy plandemii covid-19 są bardzo zaznajomieni z tą literaturą i tą wiedzą i że przy pomocy struktur społecznych (zawody medyczne, rząd, media) udało im się wywołać pandemię, która jest choć co prawda nie.

Atak Covida pokazał, co może zdziałać intensywny okres szeroko rozpowszechnionego stresu biologicznego i psychicznego. A nowa pandemia jest już przygotowywana. Czy ponownie nas zaskoczy?