Nikt nie przycina starych wierzb

Nikt nie przycina starych wierzb

Nikt nie przycina starych wierzb,
gałęzie szepczą w pustkę.
Wiatr tylko cicho nuci pieśń,
o dawnych dniach, o ludzkich snach.

Zamilkł słowika śpiew,
w ciszy tonie świat.
Cienie przeszłości płyną gdzieś,
zgubiły ślad.

Kto opowie mi historie drzew?
Kto przywróci wiosny smak?
W mroku tańczą liście wierzb,
jakby czas ich był jak znak.

Samotne ścieżki, pusty brzeg,
gdzie echo kiedyś grało.
Słońce zniknęło za mgłą wspomnień,
pamięć blaknie, czas ją trawi.

Nikt nie przycina starych wierzb,
korzenie kryje traw gąszcz.
A w sercu szumi jakiś szept,
że wszystko kiedyś zgaśnie.

Kto opowie mi historie drzew?
Kto przywróci wiosny smak?
W mroku tańczą liście wierzb,
jakby czas ich był jak znak.

Zamilkł słowika śpiew,
świat bez nuty trwa.
Nikt nie przycina starych wierzb,
a ja wciąż czekam tam.

@kozbo-beats