Սպիտակ. Ողբերգությունը չպետք է կրկնվի | վավերագրական ֆիլմ

1988 թվականի դեկտեմբերի 7-ին Հայաստանի Հանրապետության հյուսիսային շրջաններում տեղի ունեցավ ուժեղ երկրաշարժ, որը հետագայում հայտնի դարձավ որպես «Սպիտակի երկրաշարժ»։ Երկրաշարժի հետևանքով առաջացած ալիքը երկու անգամ պտտվել է Երկրի շուրջը և գրանցվել է աշխարհի բոլոր սեյսմիկ կայանների կողմից։

30 վայրկյանում մի շարք ստորգետնյա ցնցումներ գրեթե ոչնչացրել են Սպիտակ քաղաքը և մեծ ավերածություններ պատճառել Գյումրի (Լենինական), Վանաձոր (Կիրովական) և Ստեփանավան քաղաքներին: Դեռևս անհնար է դա գիտակցելը։ Ընդամենը կես րոպե, և բազմահարկ բնակելի շենքերը վերածվեցին ավերակների երկարավուն բլուրների՝ թաղելով հազարավոր մարդկանց:

Ականատեսներից մեկի խոսքերով. «Երկրաշարժից 4-5 ժամ էր անցել, և մարդիկ մերկ ձեռքերով փորձում էին փլատակներ քանդել, որպեսզի փրկեն իրենց երեխաներին, իրենց հարազատներին ավերված շենքերի փլատակների տակ: Մենք էլ փորձեցինք ինչ-որ բանով օգնել, բայց մի քանի ժամ անց հասկացանք, որ դա բացարձակապես անօգուտ է. չկա տեխնիկա, չկան փրկարարներ, չկար ոչ ոք և ոչինչ: Երկիրը բացարձակապես անպատրաստ էր նման մասշտաբների աղետների»։

Անցել է 36 տարի... Ի՞նչ է փոխվել դրանից հետո։ Ի՞նչ դասեր ենք քաղել անցած ժամանակի ընթացքում:
Անցյալ դարի վերջից մոլորակի վրա կլիմայական աղետների հաճախականությունն ու ուժգնությունը կտրուկ աճել են։ Դրանց զարգացման դինամիկան հուշում է, որ այդ գործընթացը ոչ միայն կանգ չի առնի, այլև, ավելին, էլ ավելի արագ կզարգանա։

Ինչի՞ պատրաստվել։ Ինչպե՞ս օգտագործել անցյալի դասերը, որպեսզի ողբերգությունը չկրկնվի։