Frans Timmermans: De man die in uw koelkast wil kijken.

De foto: Een satirische verbeelding van Frans Timmermans’ beleid en de invloed van de EU Green Deal. De symboliek van de open koelkast gevuld met traditionele Europese gerechten en het netwerk van groene regulering roept kritische vragen op over controle, autonomie en traditie. Wordt het voedsel van de toekomst bepaald door Europese regelgeving of de vrije keuze van de burger?

De organisatie Cultuur onder Vuur heeft opnieuw de aandacht getrokken met een prikkelend filmpje, getiteld: "FRANS TIMMERMANS wil in je KOELKAST KIJKEN." Het is een satirische, maar doeltreffende verbeelding van een groeiende zorg onder burgers: de toenemende controle van Brussel over ons dagelijks leven.

In dit geval draait het om voedselverspilling, een onderwerp waar Frans Timmermans zich als vicevoorzitter van de Europese Commissie en architect van de ambitieuze EU Green Deal hard voor heeft gemaakt. Maar volgens journalist Lode Goukens, die de subsidies van de zogenaamde ‘afvallobby’ onder de loep nam in Wynia’s Week, gaat deze aanpak veel verder dan simpelweg bewustwording rond verspilling. Het raakt aan fundamentele vragen over macht, invloed en de rol van Brussel in ons persoonlijke leven.

Subsidies die de kringloop versterken.
De onthullingen van Goukens schetsen een verontrustend beeld: de Europese Commissie financiert actief ngo’s die vervolgens bij haarzelf lobbyen voor strengere klimaatmaatregelen. Zo ontstaat een vicieuze cirkel waarin beleid, lobby en financiering elkaar versterken. Dit systeem leidt ertoe dat de invloed van burgers minimaal wordt, terwijl eurocraten steeds meer controle krijgen.

Neem bijvoorbeeld Zero Waste Europe, een ngo die zich inzet voor een afvalvrije toekomst. In 2020 kreeg de organisatie een bescheiden subsidie van €690.000. Dankzij Timmermans’ beleid steeg dat bedrag explosief naar ruim €9 miljoen per jaar in de jaren daarna. Vergelijkbare organisaties, zoals SAFE, zetten in op thema’s als veganisme en strenge milieuwetgeving. Samen creëren zij een stevige lobby, grotendeels gefinancierd door EU-subsidies, die de Europese Commissie in staat stelt om haar eigen klimaatagenda verder te verankeren.

De burger kijkt toe.
Ondertussen staan burgers grotendeels buitenspel. Beleid wordt bepaald zonder significante inspraak, maar de gevolgen zijn wel degelijk voelbaar. De Green Deal en aanverwante regelgeving hebben de ambitie om zelfs te bepalen wat er in onze koelkasten en vuilnisbakken mag belanden. Brussel profileert zich steeds meer als "Moedertje Staat," met initiatieven zoals het uitbrengen van kookboeken - van Bon Appétit tot Sensational! - die een paternalistische toon aanslaan: "Wij weten wat goed voor u is."

De bedreiging voor nationale trots.
De katholieke denker Plinio Corrêa de Oliveira voorzag in 1952 al dat de Europese eenwording zou kunnen uitgroeien tot een “hydra die de naties verslindt.” Zijn woorden lijken profetisch, nu zelfs de rijke tradities van de Europese keukens onder druk komen te staan. De Franse haute cuisine, de Spaanse tapas, en de Duitse bratwurst worden langzaam verdrongen door uniforme richtlijnen en een allesomvattende klimaatagenda.

Waterdichte propaganda?
Het nieuwe filmpje van Cultuur onder Vuur legt deze dynamiek bloot en roept kritische vragen op over de rol van ngo’s, gesubsidieerd activisme en de toekomst van nationale autonomie. Het is niet slechts satire; het is een dringende oproep om stil te staan bij de koers die Europa vaart. Want als we niets doen, dreigt Brussel niet alleen te bepalen wat er in onze koelkasten ligt, maar ook wat er van onze nationale trots overblijft.

Heeft Brussel écht het recht om in uw koelkast te kijken?

Of wordt het tijd dat burgers weer zelf bepalen wat er in de Europese keuken gebeurt? ■