Dr. Gerd Reuther: Pandemieën komen wanneer ze nodig zijn - Mpox - WHO roept noodtoestand uit.

https://vrijheidsberoving.nl/dr-gerd-reuther-pandemieen-komen-wanneer-ze-nodig-zijn-mpox-who-roept-noodtoestand-uit/

Tijdens zijn lezing onderzoekt Dr. Gerd Reuther de rol van paniek en historische patronen bij het vormgeven van wereldwijde gezondheidscrises, waarbij hij de nadruk legt op de invloed van media en machtsstructuren op de publieke perceptie. Reuther stelt dat pandemieën vaak strategische doelen dienen en zet vraagtekens bij de motivaties achter wereldwijde gezondheidswaarschuwingen zoals Mpox. Zijn tot nadenken stemmende analyse moedigt aan tot een kritische blik op gebeurtenissen uit het verleden en hun relevantie voor hedendaagse crises.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft alarm geslagen en opnieuw de wereldwijde noodtoestand uitgeroepen vanwege de recente uitbraken van Mpox, voorheen bekend als apenpokken. Volgens de WHO vormen deze uitbraken een ernstige bedreiging voor de mondiale volksgezondheid. In reactie hierop zendt Kla.TV een uiterst informatieve lezing uit van Dr. Gerd Reuther, getiteld "Paniekzaaierij en verzonnen crises om de wereld te sturen". Dr. Reuther's centrale stelling luidt: “Pandemieën komen wanneer ze nodig zijn, en blijven weg als we er niet in geloven.”

Op 13 april 2024 gaf Dr. Gerd Reuther een lezing waarin hij zijn visie op pandemieën uiteenzette. Reuther is docent, radioloog, medisch onderzoeksjournalist en medisch historicus. Hij stelt dat pandemieën vaak niet gaan over daadwerkelijke gezondheidscrises, maar eerder over het zaaien van paniek om maatschappelijke en politieke doelen te bereiken. Kla.TV acht het van groot belang om in de huidige context, waarin de WHO opnieuw de noodtoestand uitroept, deze lezing opnieuw uit te zenden.

Mpox en de WHO's noodtoestand.

Slechts enkele dagen geleden heeft de WHO een nieuwe wereldwijde noodsituatie afgekondigd. Volgens de Berliner Zeitung (14 augustus 2024) waarschuwt de WHO dat Mpox, na zijn eerdere piek in 2022, zich wederom internationaal kan verspreiden en een gezondheidsrisico kan vormen in meerdere landen. Deze noodtoestand is bedoeld om regeringen wereldwijd te waarschuwen en hen de gelegenheid te geven zich voor te bereiden op mogelijke uitbraken.

Tegelijkertijd blijft er veel kritiek bestaan op de macht die de WHO sinds kort geniet. Enkele maanden geleden zijn de nieuwe Internationale Gezondheidsrichtlijnen (IHR) aangenomen, wat de WHO, en met name directeur-generaal Tedros, aanzienlijk meer zeggenschap geeft over de 194 lidstaten. Dit doet de vraag rijzen of de nieuwe Mpox-crisis niet slechts een andere stap is in een bredere poging om mondiale controle uit te oefenen.

De rol van paniek in gezondheidscrisissen.

Reuther's betoog richt zich op hoe pandemieën in het verleden zijn gebruikt om angst te zaaien en op die manier controle over de samenleving te vergroten. Volgens hem worden pandemieën, zoals die van Covid-19, vaak politiek en economisch gemanipuleerd. De farmaceutische industrie is een belangrijke speler in deze manipulatie, waarbij hysterie rondom ziektes leidt tot enorme winsten voor vaccinproducenten. Ernst Wolff, een prominente criticus, stelde in een artikel van 15 augustus 2024 dat organisaties als de WHO en media zoals SPIEGEL aanzienlijke financiële steun ontvangen van de Bill en Melinda Gates Foundation, die op haar beurt diep investeert in farmaceutische bedrijven.

Dr. Reuther bekritiseert de aanpak van de WHO en beweert dat de wereld keer op keer wordt misleid door de creatie van vermeende pandemieën die weinig tot geen medische basis hebben. Hij stelt dat de geschiedenis van epidemieën van de afgelopen 700 jaar vaak niets te maken had met virussen of bacteriën, maar met politieke en sociale structuren die erop gericht waren paniek te creëren.

Historische parallellen en manipulatie.

Reuther legt in zijn lezing de nadruk op hoe in het verleden grote epidemieën werden gebruikt om maatschappelijke veranderingen door te voeren. Hij wijst op de pestepidemieën van de middeleeuwen en hoe deze vaak werden aangewend om de maatschappij te herstructureren. Zo zouden religieuze, economische en politieke elites de angst voor ziekten hebben benut om hun machtsposities te versterken.

Hij haalt voorbeelden aan van zogenaamde epidemieën die onevenredig grote gevolgen hadden voor arme bevolkingsgroepen.
Reuther betoogt dat deze ziekten vaak een middel waren om bevolkingsgroepen te onderdrukken of zelfs uit te roeien, zoals gebeurde met de armere delen van de samenleving tijdens pokkenuitbraken in de 19e eeuw.

Overdreven angst en medische fouten.

Tijdens zijn lezing bekritiseert Dr. Reuther ook het medisch beleid tijdens de Covid-19-pandemie.
Hij wijst erop dat in sommige landen de sterftecijfers hoger waren door medische interventies, zoals onnodige beademing van oudere patiënten.
Dit noemt hij "medische moord." Hij stelt verder dat de oversterfte in bepaalde gebieden meer te maken had met misplaatste medische praktijken dan met de verspreiding van een daadwerkelijk dodelijk virus.

Ook historische epidemieën zoals de pest in de 14e eeuw, de cholera-uitbraken in de 19e eeuw, en zelfs de Spaanse griep in 1918 worden door Reuther in een ander daglicht gezet. Volgens hem worden deze epidemieën door de geschiedenisboeken vaak overdreven of vervormd gepresenteerd om bepaalde maatschappelijke agenda's te ondersteunen.

Conclusie: Angst als wapen.

Dr. Reuther sluit zijn betoog af met de waarschuwing dat pandemieën steeds opnieuw zullen worden gecreëerd zolang ze nuttig zijn voor de machthebbers. Hij stelt dat het essentieel is dat mensen zich niet laten meeslepen door de paniek die wordt gecreëerd. “Zonder angst geen pandemie,” benadrukt hij, en dringt erop aan dat het enige effectieve wapen tegen deze vermeende gezondheidscrisissen is om niet mee te doen aan de paniek.
"Als er genoeg mensen zijn die niet meedoen, komt er geen pandemie," aldus Reuther.

In zijn slotwoorden citeert hij Ivan Illich, een Weense priester en denker, die in 1975 al voorspelde dat een nieuwe elite van wetenschappelijke controleurs de wereld zou veranderen in een ‘ziekenzaal’, waarin zij het alleenrecht hebben om te bepalen wat ziekte is en wie ziek is.

De vraag die Dr. Reuther uiteindelijk opwerpt, is niet zozeer wat de volgende pandemie zal zijn, maar wanneer deze zal komen – en vooral, hoe wij als samenleving zullen reageren.