WEDUKACJA #4, CZYLI O WĘDACH, LĘCHACH I SŁEWACH - prelekcja Tomasza J. Kosińskiego w Gdańsku 2023

Czwarta część prelekcji Tomasza J. Kosińskiego w Gdańsku 10.08.2023, pt. WEDUKACJA, CZYLI O WĘDACH, LĘCHACH I SŁEWACH (autor nagrania: Jan Urbanik - Biblioteka Społeczna Stowarzyszenia „Przyjazne Pomorze”, montaż: Tomasz J. Kosiński).

W filmie jest mowa m.in. o:
- Arkaim, starożytnym mieście-obserwatorium astronomicznym za Uralem, uznawanym za kolebkę Ariów, a założonym najprawdopodobniej przez Wędów;
- powstawaniu mutacji genetycznych podczas wędrówki Wędów przez step po zmianie klimatu;
- obserwacji nieba i zbieraniu danych przez Wędów w różnych miejscach świata (inne szer. i dł. geograficzne);
- podążaniu języka / kultury za genami;
- analizie genetycznej kultury wielbarskiej (Goci – R1b, Wandalowie – R1a);
- genomach przodków Polaków nad Dołężą w Meklemburgii – bitwa datowana na 3350 lat;
- interdyscyplinarności;
- Węgrach, Bułgarach i Rumunach;
- patriotyzmie gospodarczym;
- koncepcjach pochodzenia życia na Ziemi;
- podobieństwach języków bałto-słowiańskich do PIE;
- prawdzie ważniejszej od serwilizmu;
- słabości metodologii językowej, przy użyciu której lingwiści przedstawili np. kilkanaście etymologii etnonimu „Słowianin”;
- konieczności nowego spojrzenia na nasze dzieje i reinterpretacji przekazów historycznych;
- ignorancji i świadomym zakłamywaniu faktów;
- jednej historii i jej różnych opisach;
- imieniu ‘Genseric’ – Gęsierzyk, będącym przykładem czysto słowiańskiego wyrazu zniekształconego w łacinie i zniemczonego do formy ‘Genserich’;
- dwoistości słowiańskiej duszy, Wyraju i Nawii,
- filozofii ying yang – równoważeniu się przeciwieństw;
- zapożyczeniach religijno-kulturowych w Biblii;
- wyrazie ‘gen’ pochodzącym od wędyjskiego słowa ‘gęś’ (gens);
- rdzenności i rusawej (różowej) skórze ludów północy (Rusów);
- odróżnianiu przez Nestora Rusów i waregów od Sweonów (Szwedów);
- wyjaśnieniu nazwy ‘Skandynawia” – Skąd je Nawia;
- rozumieniu określenia ‘wiking, powstałego od wędyjskiego słowa ‘wicięg’ – [z]wycięz[ca], który dawał innym cięgi (baty), łac. vici – zwyciężyłem, norw. vik (vic) – zatoka, bo się wije (wić);
- słowiańskich korzeniach imion uznawanych za obce, np. Ludwig – Ludowic od wędyjskiego Ludowiec / Ludowicz;
- języku PIE (praindoeuropejskim) i PIG (praindogermańskim);
- twierdzeniach Piero Favero, który uznaje Łużyce za kolebkę Wendów, ale i Wenetów Paflagońskich i Adriatyckich;
- nazwach państw Svenska – Polska – Hrvatska;
- wyjaśnieniu nazw ‘Polska’, będącej skrótem od „Po-L[ah]ska’ i etnonimu ‘Polacy – Polachy (ang Pole – Polak, ale i biegun polarny);
- wytyczaniu granic kijami (tyczkami, laskami) i kulcie płodności oraz przodków, na przykładach związkach Kij/Kuj, Lach/lacha;
- jurnym (jędrnym) solarnym bogu wiosny Jarowicie, który był sędzią decydującym o plonach danego roku (jury – kolegium sędziowskie; jurysdykcja - sąd);
- odnalezieniu idoli prilwickich opisanych runami wędyjskimi w podziemiach Muzeum Etnograficznego w Szwerinie (Zwierzynie), w Meklemburgii;
- drzewie językowym Augusta Schleichera z XIX w. zawierającym wspólną gałąź dla języków bałto-słowiano-germańskich.