Shanti Schiks | #doodisnietweg #4

Maartje Lute heeft jarenlang gedacht dat ze de enige was die zich op een bepaalde manier voelde na het overlijden van haar baby, maar ineens was daar Shanti Schiks. Zij verliest haar zoontje Elfin (toen hij 11 maanden oud was) door een familiedrama, waarbij ook zijn vader en oma om het leven komen. Shanti ervaart eigenlijk direct een serene rust. Een diepgeworteld gevoel van acceptatie en zelfs vrede.

Haar omgeving, en zijzelf, wachten op de schok die nog wel móet komen, maar deze komt niet. Shanti: 'Het was echt niet alleen 'licht en liefde'. De golven van verdriet waren er zeker ook, en dat was heel pittig, maar juist door de pijn te accepteren, bleef de rust.'

Ze voelt Elfin dichterbij dan ooit, ervaart synchroniciteit en krijgt tekens. Maar bovenal voelt ze in alles de liefde. De liefde voor hem, van hem, en de liefde voor het leven zelf. Maartje gaat in gesprek met haar over hun ervaringen, de projectie die op het thema 'rouw' ligt, het verschil voelen tussen je hoofd en je hart, en natuurlijk over waar hun kinderen nu 'zijn' en wat de dood eigenlijk is.