Πανσέληνος Ιουλίου 2022 στον Αιγόκερω – Τελετουργικό Αποκαλυπτικής Γείωσης στην Αρχαία Οισύμη

Θα θέσει ερωτήματα όπως :
- Tι είναι γείωση;
- Τι σημασία έχει το πεδίο της ύλης;
Ας ξεκινήσουμε από το πώς αντιμετωπίζουμε την υπόσταση της ύλης.
Για εμένα, αυτή η απαξίωση της ύλης, που «παίζει» κάτω από διάφορες διδασκαλίες ή θεραπευτικές προσεγγίσεις, είναι εντελώς ύποπτη. Η εκδήλωση είναι έργο του θεού. Πώς απαξιώνουμε λοιπόν την ύλη, με την στάση και τις συμπεριφορές μας;
Γιατί επιχειρούμε να την κοπανήσουμε από αυτήν με τεχνικές, διαλογισμούς,... συγκεκριμένες συνήθειες;
Μια ορθή διδασκαλία ενθαρρύνει κατ΄ αρχήν τον μαθητή να εργάζεται με τον εαυτό του, ώστε να συνειδητοποιεί την αλήθεια. Όσο αυτός κατανοεί την αλήθεια, τόσο η ύλη μετασχηματίζεται διαρκώς «αποκτώντας» πνεύμα. Η ζωή γίνεται πιο αρμονική. Και αυτό είναι το ζητούμενο.
Το ζητούμενο δεν είναι να την κοπανήσουμε οριστικά και αμετάκλητα, αλλά να συμμετέχουμε στο γίγνεσθαι. Με αγάπη, συμπόνια και υπομονή.
Είναι να μάθουμε να απλώνουμε χέρι ο ένας στον άλλο, όσο συνειδητοποιούμε την ενότητα.
Η Γείωση της ύπαρξης μας σε κάθε τώρα, μας οδηγεί στη θέση του παρατηρητή, εκεί που αποκαλύπτονται όλα αυτά που θέλει να κρύβει με πάθος το Εγώ. Τους προσωπικούς μας Δαίμονες... κι είναι η πνευματική πρόκληση να το αντέχεις να ξεσκεπάζεσαι, ξανά και ξανά.
Καμία διέξοδος για κοπάνα. Καμία περίπτωση να γλασάρουμε την Ατραπό.
Μια αληθινή διδασκαλία δεν είναι για να φεύγεις. Είναι για να μένεις.
Να αρχίσεις να κατανοείς το ύφασμα της πραγματικότητας και να μοιράζεσαι αυτήν την κατανόηση. Να βοηθιέσαι και να βοηθάς.
Όταν δεν ζούμε στην Αλήθεια, δεν είμαστε έτοιμοι να ξεσκεπάσουμε το Εγώ. Προτιμάμε αντί αυτού να ζήσουμε τις επιθυμίες μας ασυνείδητα, χωρίς μέτρα και σταθμά. Όταν όμως κοιτάξουμε κατάματα το Εγώ δίχως υπεκφυγές και κρίση, αποκαλύπτεται και ξεδιπλώνεται. Και έτσι με την επίγνωση αυτού, συμβαίνει η απελευθέρωση … Δημιουργείται ο εσωτερικός χώρος ώστε να εκδηλωθεί ο εσωτερικός μας Δάσκαλος, που ποτέ δεν χανόταν πια από την συνείδηση μας.
Τότε προχωράμε με επίγνωση στη ζωή ζώντας μέσα στην Αλήθεια. Και συνεχίζουμε να κάνουμε ένα σωρό λάθη. Αλλά έχουμε μέσα μας την διδασκαλία. Και κάθε μέρα μέσα από τα λάθη ειδικότερα, κατανοούμε. Αυτήν την διδασκαλία.
Συνεχίζουμε και κάνουμε ατέλειωτους, αλλά απερίγραπτα δημιουργικούς κύκλους. Και κολλάμε… και ξανασυνεχίζουμε, κατανοούμε αλλά ξανακολλάμε … και κάθε φορά μένουμε έκπληκτοι με την δύναμη που έχει το Εγώ να κρύβεται. Όταν καταφέρνουμε να δούμε μια αδυναμία, έναν φόβο, έναν κακό χειρισμό, μια φυγή, μια υστεροβουλία… τι αντίδραση που βγαίνει! Τι άρνηση! Τι απώθηση!
…και υπομονή την υπομονή, μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο, χτύπημα με το χτύπημα, γνωρίζοντας το Εγώ, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι είναι Εαυτός και πώς το Εγώ και ο Εαυτός συμπορεύονται. Γιατί ο Εαυτός γνωρίζει αλλά δεν μπορεί να δράσει… και το Εγώ μπορεί να δρα χωρίς να γνωρίζει.. και χρειάζονται απόλυτα ο Ένας το άλλο.
Και η διδασκαλία ανθίζει και ανθίζει μέσα μας καθημερινά και τότε ευγνωμονούμε την ύλη και την ενσάρκωση που μέσα από την τριβή μας βοηθά να προχωράμε στην Ατραπό….
Η ύλη έχει δημιουργηθεί από το πνεύμα, που συμπυκνώνεται (για να το πούμε πολύ απλοϊκά).
Και υπάρχει, γιατί το πνεύμα χρειάζεται ένα όχημα για να βιώσει τον Εαυτό Του και τις άπειρες δυνατότητές Του. Μέσα από το γίγνεσθαι, το πεδίο της Ύλης, αποκτά συνείδηση της προέλευσής του και τον λόγο της ύπαρξής του κι έτσι κλείνει ο κύκλος, καθώς η Ύλη πνευματοποιείται, όπως το φίδι που καταπίνει την ουρά του, σχηματίζοντας κύκλο, το ΟΛΟΝ.
Η ενσάρκωσή μας είναι ιερή.
Μην χάνετε την ενσάρκωση… μην την χάσετε.
Πρέπει να αναπτύσσει κανείς διάκριση. Κάθε τι που έχει την ονομασία πνευματικό, δεν σημαίνει και ότι είναι πνευματικό.
Οι μεγαλύτεροι και πιο επικίνδυνοι ύφαλοι στον πνευματικό δρόμο είναι τρεις :
Δεν παίρνουμε την ατομική ευθύνη της σωτηρίας μας. Τρέμουμε το επέκεινα, το άγνωστο. Έτσι τείνουμε να εξαγοράσουμε τα χρόνια που χρειάζεται η εξέλιξη, προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε προκαταβολικά μια θέση στον Παράδεισο.
Θρέφουμε το Εγώ συγκεκαλυμμένα (στο όνομα της πνευματικότητας). Νιώθουμε ανώτεροι και κυρίαρχοι μέσα από το πρόσχημα της φώτισης, που άσκοπα κυνηγάμε.
Πιστεύουμε πως έτσι προστατευόμαστε από το κακό του κόσμου. Πάμε να χωθούμε στο κουκούλι που ονομάζουμε πνευματικότητα και στην πραγματικότητα, δραπετεύουμε από την ίδια την ζωή.
Κάθε μορφή ζωής είναι Ιερή.
Η αληθινή πνευματικότητα όμως μας κάνει καλλίτερους ανθρώπους, μέσα από την κατανόηση της ενότητας, την αποτελεσματικότητα και την θετική ενεργή συμμετοχή μας στην ζωή.
…και δεν γίνεται να πάμε σε βαθύτερα εσωτερικά μονοπάτια, αν δεν κάνουμε πρώτα την Αποκάλυψη του Εγώ!
Τότε είναι που ο διαλογισμός και οι "εσωτερικές" ασκήσεις αποδίδουν πραγματικά. Τότε είναι που δεν γίνονται φυγή... αλλά σταθερή, ισορροπημένη, εξέλιξη.
Τιμήστε την ενσάρκωση.
Τιμήστε την εκδήλωση της Ζωής.
Τότε πνευματοποιείται η Ύλη.
Τότε κατέρχεται ο Ουρανός επί της Γης και γίνονται ένα.
Εμπνευσμένη & δημιουργική Πανσέληνο εύχομαι σε όλους!
★︵‿︵‿︵‿୨💙୧‿︵‿︵‿︵★
Namaste!
Ireth