De Verbeulemansing - Documentaire over de Verfransing Van Brussel (Deel 2)

In tegenstelling tot de indruk die sommigen maar al te graag wekken, schrijdt de verfransing van Vlaams-Brabant – en van de Rand rond Brussel in het bijzonder – onverminderd voort.
Dat wordt deze week nog eens bevestigd door een rapport van de studiedienst van de Vlaamse regering, dat is gebaseerd op cijfers van Kind en Gezin over het taalgebruik van de gezinnen in Vlaanderen. Daaruit blijkt dat in nog slechts 41,4 procent van de gezinnen die in de Vlaamse Rand rond Brussel wonen, thuis Nederlands wordt gesproken én dat dit aantal gestaag daalt. In de zes faciliteitengemeenten is de toestand nog dramatischer en is het aantal gezinnen met het Nederlands als thuistaal ondertussen reeds teruggelopen tot amper 14,2 procent.

Deze ontwikkeling loopt parallel met de aanhoudende anderstalige inwijking vanuit Brussel. Dit fenomeen is overigens al lang geen monopolie meer van rijke Franstaligen die villawijken opkopen. Het jongste decennium vallen immers ook de dorpskernen en de arbeiderswijken ten prooi aan de verfransing en vervreemding.

Ondertussen eisen de Franstalige partijen verregaande compensaties in ruil voor de splitsing van de unitaire kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en lijken heel wat Vlaamse politici zelfs bereid zo’n prijs te betalen. Tegelijk faalt ook de Vlaamse regering, die zich – ondanks de aanwezigheid van de N-VA – blijft beperken tot façadepolitiek en symptoombestrijding.

Om het tij alsnog te keren en de verBrusseling (verstedelijking, verfransing, vervreemding) effectief een halt toe te roepen, pleit het Vlaams Belang reeds enkele jaren voor een ingrijpend noodplan voor de Rand. Kernpunten van het noodplan zijn: betaalbare woningen voor Vlamingen, ontmoediging van verstedelijking en anderstalige inwijking en versterking van het Nederlands.