GrBx3xxx

Księga Rodzaju rozdział 6 mówi nam: "W owych dniach na ziemi byli giganci, i potem". Ten Jeden mały werset mówi całkiem sporo. Co Bóg ma na myśli, kiedy tam powiedział? Czy "giganci" byli tutaj na Ziemi? Widzieliśmy już, jak świat przedpotopowy dawał idealne warunki do długiego życia i ogromnego wzrostu, które znamy również z dinozaurów, roślin, owadów i innych skamielin. Ale co z ludźmi? My znać bardzo długo żyjąc według genealogii Księgi Rodzaju (np. Adam żył 930 lat). Czy one również będą nadal bardzo duże? Ron Wyatt, podczas jednej ze swoich pierwszych podróży do miejsca Arki, odkrył Dom Noego i grób jego żony, pani Noe. Twierdzi on, że Sarkofag miał 18 stóp wysokości. Teraz, kiedy to słyszymy, myślimy, że tak jest niedowierzanie. Ale czy na pewno? Czego moglibyśmy się spodziewać po 900-latku Osoba, która żyła w znacznie lepszym środowisku niż nasze? Czy spodziewalibyśmy się, że będą dokładnie tacy jak my, czy inni? Chciałbym Z pewnością spodziewaj się, że będą inne. A Biblia mówi: "Były Giganci w tamtych czasach". Tak więc według naszych najlepszych i najbardziej wiarygodne źródło - Biblia - powinniśmy się spodziewać, że były bardzo duże w rzeczywistości (Biblia nigdy nie przesadza). Co więc pokazuje zapis kopalny? Cóż, to jest miejsce, w którym Robi się ciekawie. Gigantyczne starożytne ludzie latali w twarz ewolucji. Pokazałoby, że faktycznie dokonaliśmy decentralizacji, nie ewoluował. Od 1800 roku pojawiło się wiele pisemnych relacji o gigantach znaleziono ludzkie skamieniałości. Dodatkowo bardzo duże narzędzia zostały znalezione, z których mogły korzystać tylko bardzo duże osoby. Jest kilka zdjęć gigantycznych szkieletów tam w sieci, ale jestem raczej ostrożny z wyświetlaniem takich zdjęć nie Wiedząc, czy były to kreacje Photoshopa. Ale niewiele jest takich, które wydają się autentyczne. Oczywiście "wiarygodność" dla Biblijny literalista jest nieco mniej zniechęcającą propozycją: znamy tych gigantów istniały. W rzeczywistości, ponieważ wiemy, że świat był obficie zaludniony tymi Stworzenia przed potopem, powinniśmy zapytać, dlaczego te wszystkie dowody są O przeczytaniu nie podano do wiadomości publicznej.

Walter Veith prezentuje w swoich wykładach podstawowe zasady wiary Adwentyzmu, które jego zdaniem stanowią przedłużenie fundamentalnych zasad Reformacji, w tym Sola scriptura, Sola fide, Sola gratia, Solus Christus, Soli Deo gloria i filar reformacji czyli zidentyfikowanie tożsamości Antychrysta. Twierdzi, że adwentyzm wywodzi się z korzenia Reformacji, i za sprawą dokonania odkryć teologicznych m.in. Poselstwa Trójanielskiego oraz obdarzeniem Kościoła Duchem Proroctwa, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego jest wyjątkowy. Veith prezentuje również wykłady na temat diety, ukazuje w jaki sposób wpływa on bezpośrednio na liczne choroby zwyrodnieniowe, wskazuje na wyniki negatywnych skutków złego odżywiania, takich jak osteoporoza, zapalenie stawów i rak. Prowadzi także wykłady na temat kreacjonizmu.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Tzw. mit płaskiej Ziemi wciąż jest używany przez niektórych ateistów i ewolucjonistów, aby zdyskredytować chrześcijaństwo i teorię biblijnego stworzenia. Czy średniowieczny Kościół chrześcijański naprawdę głosił, że Ziemia jest płaska? Oczywiście starożytni ludzie wierzyli w płaski kształt Ziemi, ponieważ nie mieli odpowiednich narzędzi pomiarowych, aby to zbadać. Wiara w płaskość Ziemi była zgodna z ich codziennym doświadczeniem. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Podejrzenia, że Ziemia może mieć inny kształt (zwłaszcza kształt kuli) pojawiły się w VI wieku p.n.e. Pierwszym, który zaproponował tę ideę mógł być Pitagoras (572-497 p.n.e.). Pewne dowody przedstawił również Arystoteles (384-322 p.n.e.). Jednak dopiero około 240 r. p.n.e. grecki geograf i matematyk Eratostenes (276-194 p.n.e.) udowodnił bez cienia wątpliwości, że Ziemia ma kształt kuli. Od tego czasu większość uczonych była przekonana co do kulistego kształtu naszej planety. Przyjęli ją także Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn z Hippony (354-430), Hieronim ze Strydonu (zm. ok. 420) czy Ambroży z Mediolanu (339-397)1. Nie wszyscy jednak uznali, że Ziemia jest okrągła. Wśród zwolenników poglądu płaskości Ziemi wymienia się przede wszystkim dwa nazwiska. Byli to Laktancjusz (250-330) i Kosmas Indikopleustes (V-VI wiek)2. Obaj wczesnochrześcijańscy pisarze przyjęli ideę tzw. świata-tabernakulum, jednocześnie twierdząc, że nie należy przyjmować niczego, co według nich było “pogańskie”. Idea świata-tabernakulum głosi, że świat (kosmos) ma mieć kształt Arki Przymierza, wewnątrz której powierzchnia Ziemi jest płaska, a górna część tego kosmosu tworzy kopułę nieba.

Twierdza gwiazda lub trace italienne – fortyfikacja zbudowana w stylu, który rozwinął się w epoce prochu strzelniczego, kiedy armaty zdominowały pole bitwy. Pierwsza fortyfikacja została wybudowana w tym stylu w połowie XV wieku we Włoszech. Średniowieczne fortyfikacje w kształcie kręgu okazały się zbyt słabe, przez co narażone na duże szkody bądź zniszczenia w wyniku ostrzału armatniego, skierowanego bezpośrednio z zewnątrz w kierunku prostopadłych kamiennych murów. Fort w kształcie gwiazdy był bardzo płaską strukturą złożoną z wielu trójkątnych bastionów, specjalnie zaprojektowanych w taki sposób, by jeden zakrywał drugi, oraz z rowu otaczającego fortyfikację. Pozostałe struktury, jak raweliny, rogi, szańce oraz inne odcięte forty mogły być dodawane w celu stworzenia złożonej struktury symetralnej. Prekursorami fortyfikacji w kształcie gwiazd były średniowieczne fortece, zazwyczaj usytuowane na wzgórzach. Stamtąd ostrzeliwano wrogów z łuku. Im wyżej znajdowała się fortece, tym dalej leciała strzała. Jedyną szansą na zdobycie fortecy było albo staranowanie bramy, albo wspinanie się na mury przy użyciu drabin. Inwazje na fortece były zatem zadaniami wymagającymi nie lada wysiłku. Dlatego też fortece znajdowały się w kluczowych dla działań wojennych miejscach. Kiedy nowy rodzaj armat - armaty ruchome - pojawił się w strategii wojennej w XV wieku, odpowiedzią inżynierów wojennych była budowa murów wkopanych w rowy, przed którymi usypywano wały z ziemi tak, że mury nie były narażone na bezpośredni ostrzał. Wały te przyjmowały na siebie najbardziej niszczące bombardowanie, chroniąc to, co było za nimi. Tam, gdzie było to możliwe, mury wcinały się w naturalną skałę, która tworzyła dodatkową osłonę.

TAK, DOKŁADNIE TO WIDZIAŁEŚ Ukryta historia. Wynalazki, artefakty, antygrawitacja technologie ukrywane przed ludzkością.

Utracony Świat fikcyjne wydarzenia

Wielką Lechię jednoczyła w jej czasach więź wspólnoty interesów na-rodowych: wymiana handlowa, tradycja, kultura, duchowość i ziemia, która zawsze dostarczała wszystkiego czego człowiek mógłby potrzebować do utrzymywania swojego ciała przy życiu i zdrowiu. Niektórzy nazywają Wielką Lechię Imperium Lechickim, ale ze starożytnych aryjskich przekazów takich jak Mahabharata, Aryjskie Wedy, wielu podań i źródeł rzymskich, greckich, babilońskich, hebrajskich i innych, wyłania się raczej obraz bardziej zbliżony do wspólnotowej organizacji społecznej, który dziś możemy nazywać Unią Lechicką. Tworzył ją zbiór połączonych na-rodów słowiańskich skupianych wokół samostanowiących osad-grodów-państw. Wnioski historyczne o takiej ówczesnej formie organizacji państwowości są najbardziej przekonujące i także w tamtym czasie najbardziej powszechne na całej Ziemi. Wspólnota, unia lub konfederacja narodów-państw-miast zarządzana była w sposób naturalny przez najsilniejsze ośrodki na-rodowe. Utrzymywały i przejmowały one władzę wymiennie, gdy okresowo wyłaniał się ich własny wpływ i moc, dlatego rozmieszczone były w różnych miejscach geograficznych, w różnym czasie.

"Wizualna podróż do ulubionej rozrywki ludzkości na przestrzeni wieków". "Film krótkometrażowy to każdy film, który jest wystarczająco krótki w czasie trwania, aby nie można go było uznać za film fabularny. Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej definiuje film krótkometrażowy jako "oryginalny film, którego czas trwania wynosi 40 minut lub mniej, w tym wszystkie napisy". W Stanach Zjednoczonych filmy krótkometrażowe były ogólnie określane jako krótkie tematy od 1920 do 1970 roku, kiedy ograniczały się do dwóch rolek 35 mm lub mniej, a filmy fabularne były przeznaczone do filmu z trzech lub czterech bębnów. "Krótki" był skrótem dla obu terminów. Filmy krótkometrażowe są typowym pierwszym etapem dla nowych filmowców, ale profesjonalni aktorzy i ekipy często decydują się na tworzenie filmów krótkometrażowych jako alternatywnej formy ekspresji.

Talmud Został napisany językiem judeo-aramejskim. Talmud jest komentarzem do biblijnej Tory, w którym wyjaśniono, jak przestrzegać prawa zawartego w Torze w warunkach, jakie zapanowały wśród Żydów wypędzonych z Palestyny w II wieku. Dla wyznawców tradycyjnego judaizmu Talmud jest czymś w rodzaju obowiązującego katechizmu.Talmud jako uporządkowany zbiór praw religijnych, normatywnie spisany został około 400 roku n.e (talmud jerozolimski) i około 500 roku n.e. (talmud babiloński)[2], zawiera w sobie tradycję między III wiekiem p.n.e. a VI wiekiem n.e. Ścisłe przestrzeganie wielu nakazów mojżeszowych zapisanych w Torze nie było technicznie wykonalne po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej i dlatego rabini musieli ustalić wiążące dla wszystkich Żydów religijne zasady życia w warunkach wygnania. Talmud był przez całe wieki i jest obecnie głównym odniesieniem, do którego odwoływali się i nadal się odwołują rabini na całym świecie, rozstrzygając rozmaite spory i przystosowując prawo religijne do współczesnych warunków życia.

Nowy porządek świata (łac. Novus Ordo Mundi, ang. New World Order, skrótowo: NPŚ, ang. NWO) – teoria spiskowa wykorzystywana do opisu rzekomych przyczyn istotnych zmian w polityce międzynarodowej, według której „zakonspirowana elita globalnej władzy” dąży do objęcia władzy nad światem poprzez autorytarny rząd światowy, który ma zastąpić suwerenne państwa staje się faktem nie teorią spiskową...

Najnowszy dokument Stew Peters'a. Dokument traktujący o szczepieniach, konsekwencjach przedstawianych przez między innymi balsamistów i lekarzy, informatorów wojskowych i wielu innych ludzi pomagających ludzkości w toczącej się wojnie informacyjnej. Najważniejsze to nie dać się złamać, fakt, że mało kto zgłasza się po kolejne dawki tego wynalazku, oraz to, że najgorsze dane pochodzą z roku 2021 dobitnie pokazuje, że nie jest to dokument o upadku ludzkości a o walce jaką podjeliśmy i wojnie, z której jako kolektyw wyjdziemy zwycięsko.